Ο καλλιτέχνης, στο επίσημο δείπνο της κοινωνίας,
απομονώνεται στο μπαλκόνι
ν' ακούει καλύτερα τ' αστέρια.
Το επιπλήττουν τα ραπίσματα του ανέμου.
Μούτρα του κρατά η νύχτα
υπεροπτικά γυρίζοντας το πρόσωπο.
Έχει πανσέληνο.
Σκιές γιγαντώνονται σε τεράστια κερκίδα.
Ο καλλιτέχνης ασκείται μόνος στο άλμα εις βάθος.
Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος
από τη συλλογή Κατά χρόνον ευαγγέλιο, 2012
ενότητα ΙΙΙ Η πινακοθήκη της Αλεξάνδρειας
2 σχόλια:
Καλησπέρα Τόλη. Διάβασα τα ποιήματα του Στεργιόπουλου και μου άρεσαν όλα πάρα πολύ.
Χαίρομαι πολύ, Μαρία μου. Θα αναρτήσω σε λίγο ένα ακόμη. Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου