Έλλη Μ.

Άσπρο σκυλί από σύννεφο
Φυλάει τη μαρμάρινή σου είσοδο στη γη

Το σπίτι, το προτελευταίο σου
Ανεστραμμένο
Διαλύεται στον τελευταίο ύπνο

Ακόμα το διακρίνεις να αποσυντίθεται
Όπως τον σύζυγο, τον αδελφό και τη μητέρα
- τους τακτικούς νυχτερινούς σου επισκέπτες -
Που δύσκολα ανάσαινες
Για χρόνια την ψυχή τους από μνήμης
Κι επιβίωνες

Εκατό μέρες τώρα στο άχρονο
Κι άφησες πια κι εσύ το εγώ σου
Όλο σ' ένα κουτί: έλεγχοι, δίπλωμα, διακρίσεις
Γράμματα, καρτ ποστάλ, του γάμου σου το άλμπουμ
Φωτογραφίες γελαστές από ταξίδια γήινα
Συνταγές των γλυκών, συνταγές του γιατρού

Όλα, μα όλα, ήταν λάθος: τα γαλλικά, το κέντημα
Η αξιοσύνη
Δε συγυρίζεται η ζωή, το χάος δε νοικοκυρεύεται

Κιτρινίζει ο καμβάς, κόβονται οι κλωστές
Άγραφες πάλι οι σελίδες των βιβλίων
Τα πράγματα ξανά ακατανόητα
Τα μάτια ξεβάφουν στη λύπη κι οι εικόνες

Κανείς ποτέ δε νίκησε τη σκόνη του

Έμεινε τώρα, αδειανό

Το μέσα δωμάτιο, που δεν υπήρξε
Κι όλο ευρύνεται
Αφύλαχτο στις πέντε διαστάσεις

Κάποιος περνά ακόμα αθόρυβα στο βάθος

Ηχώ θαμπή σε όστρακο κλειστό
Καπνός;

Ο τελευταίος απ' τους συγγενείς μου, εγώ

Παυλίνα Παμπούδη
από τη συλλογή Το μωβ άλμπουμ, 2012
Ενότητα Α' Οι φιλενάδες