Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Για να παρακολουθήσετε καλύτερα την ανάγνωση, θα πρέπει να διακόψετε τη μουσική στο κάτω μέρος του ιστολογίου.
Αγαπημένα ποιήματα, αγαπημένε ποιητή!
Καλή σου μέρα.
στην ποίηση που δεν υπάρχουν αρκετές λέξεις να την συγχαρούν μα μόνο η λαχτάρα να την διαβάζεις κάθε μέρα
καλημέρα
Είναι τρομερά δύσκολο να διαλέξεις τρία ποιήματα από συνολικά 500 περίπου, Αγγελικούλα μου. Πρόκειται λοιπόν απλώς για τρία ποιήματα από εκείνα που ιδιαίτερα αγαπώ. Και χαίρομαι που είναι και δικά σου αγαπημένα.
Αυτή η λαχτάρα είναι και η μεγαλύτερη ανταμοιβή του ποιητή, Θωμαή μου. Τα τρία ποιήματα είναι εδώ όπως και τα 2.000 στη διάθεση όλων σας.
Καλό απόγευμα.
Η "Ουτοπία αναρχικού λούστρου" και η "Συνέπεια 2"
(Μέσα μου ζουν κι ανασαίνουν δυο άγριοι πεινασμένοι λύκοι...),
που με πήγε συνειρμικά στον πρόωρα χαμένο (αγαπημένο)
Αργύρη Χιόνη (Ένας λύκος αισθηματίας),
είναι τα πρώτα ποιήματα που με καταγοήτευσαν οι εικόνες
και η ουσία τους (ανήκουν στα..."φακελωμένα").
Και τα άλλα δύο ποιήματα μού είναι εντελώς οικεία, βεβαίως.
Το να διαβάζω ποίηση είναι μια βαθύτερη ανάγκη παιδιόθεν,
τόσο σημαντική για μένα, όσο ο αέρας που ανασαίνω...
ΥΓ. Ευχαριστώ για το μέιλ.
Θα απαντήσω οσονούπω...
κ.κ.
Καλησπέρα, πρώην ανώνυμη φίλη μου (δεν θα αναφέρω το μικρό σου όνομα παρά μόνο αν εσύ μου το επιτρέψεις).
Το ποίημά μου Συνέπεια, 2 γράφτηκε σε μια εποχή πολιτικής στράτευσης για μένα. Όχι ότι δεν νιώθω έτσι και τώρα. Απλώς οι συνθήκες δεν με εμπνέουν, διερωτώμαι σε ποιον να απευθυνθώ και τι νόημα έχει πλέον η συνέπεια μέσα στο γενικότερο μπάχαλο που παρακολουθούμε καθημερινά.
Ο Αργύρης Χιόνης είναι και δικός μου αγαπημένος ποιητής. Το ποίημά του διανυκτερεύει πάνω δεξιά εδώ και μήνες. Μάλιστα, έτυχε να μοιραστούμε ένα κρατικό βραβείο. Λυπήθηκα πραγματικά που τον χάσαμε.
Χαίρομαι που το Λιβάδι είναι πολύτιμο για την ανάσα σου. Καλό βράδυ.
Ξέρω πως έχετε πάρει εξ ημισείας το κρατικό βιβλίο,
του 2009 νομίζω, με τον Αργύρη Χιόνη.
και καμαρώνω κάθε φορά το διανυκτερεύον ποίημά του ,
ένα μικρό φωτάκι μέσα στη νύχτα που μας περιβάλλει...
Η συνέπεια α ξ ί ζ ε ι και μόνο για έναν άνθρωπο
στον κόσμο, (που σίγουρα δεν είναι μόνο ένας),
όσο α ξ ί ζ ο υ ν και οι ποιητές στους τόσο μίζερους καιρούς,
ακόμα κι αν έχουν έστω μόνο έναν αποδέκτη.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
ΜΕ ΚΙΤΡΙΝΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Ο ποιητής κύριοι περισσεύει!
Μου το ’παν οι τσιγγάνες ένα βράδυ.
Μου το ’χε πει κ’ η μάνα μου παλιότερα:
«Πρόσεξε, πρόσεξε σ’ αυτό τον κόσμο που σ’ έφερα.
Στο λέω για το καλό σου, παιδάκι μου,
CINTURATO υπάρχει μόνο PIRELLI».
Μα εγώ δεν την άκουσα.
(Λευκοπλάστης για Μικρές και Μεγάλες Αντινομίες – 1971)
Χαιρετώ σας!
κ.κ.
Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω μαζί σου, κ.κ. Πώς θα είχα γράψει 29 βιβλία ως τώρα αν δεν ήμουν συνεπής στη ζωή μου; Συνεπής στην εσωτερική μου εντολή, σε αυτό που ήμουν. Στη λογοτεχνία αλλά και σε άλλους σημαντικούς τομείς.
Μπορείς να φανταστείς έναν κόσμο χωρίς ποιητές; Χωρίς ζωγράφους, χωρίς μουσικούς, χωρίς δημιουργικούς ανθρώπους; Δεν περισσεύει λοιπόν κανείς στο απέραντο μωσαϊκό του κόσμου. Ιδίως εκείνοι που ονειρεύονται την ουτοπία.
Καλό απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου