("Big woman at mirror" by Michael Guinn)Σαν σκωροφαγωμένα υφάσματα
απλώνουν την ασχήμια τους τα γεράματα
ακόμη κι αν είχαν μεταξωτό παρελθόν.
Αλύγιστα πάντα τα νιάτα
όσο άκομψα κι αν είναι
όσο κι κολυμπούν
ανέραστα, σε θολά νερά
κάπου, λάμπουν σαν αστέρια.
Την ομορφιά
το σώμα της δικής μου νιότης
δεν την γνώρισε ποτέ
αλλά ξέρω τώρα
πως κρυφά την κράταγ' αγκαλιά.
Μακριά απ' τον καθρέφτη
με τη φύση μοιραζόμουνα
άνθιση και καρποφορία,
σε θάλασσες επιθυμίας ταξίδευα
με θεία πλεούμενα
τα πρόσωπα των αγοριών.
Η ιδέα του θανάτου
υπήρχε μόνον σαν έμπνευση
και το ποίημα που τότε γεννιόταν
σκέπαζε ακόμη και τη φοβερή υποψία
ότι ο πόθος τελικά υποχωρεί
μπρος στην αλήθεια
του χρονοδαρμένου σώματος.
Ναί, το ξέρω, θα 'ρθει η στιγμή
που αδιαίρετα το όμορφο και το άσκημο μαζί
θα με συνοδεύσουν στου τέλους την αρχή
την αρχή του τίποτα.
Αθήνα 16/4/2011
Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ
δημοσιεύτηκε στο περ. Νέο Επίπεδο, τεύχ. 1, Μάιος 2012
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Ax !! Πόσο τρυφερά οδυνηρό...
τι μου κάνεις νυχτιάτικα....
(γνωστή η ποιήτρια απο κάποιες μουσικοποιητικές βραδυές παλιάαααααααααααα πολύ......)
Όνειρα γλυκά.
Εσύ τι μας κάνεις νυχτιάτικα, φεγγαρόλουστο ξωτικό !!
Και βέβαια είναι γνωστή η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ. Πάντοτε βέβαια μέσα στον κύκλο των ποιητών και των πιστών φίλων της ποίησης.
Πάντως όταν ένα ξωτικό συναντάει έναν ποιητή, το γεγονός είναι γοητευτικά επικίνδυνο από την ίδια τη συγγένειά τους.
Γοητευτική η ψηλάφηση του σώματος με την ψυχή, με τον τρόπο της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ. Είμαι από τους τυχερούς που την έχουν γνωρίσει και απολαύσει την παρέα της.
Καλησπέρα, Τόλη. Φθινοπώριασε και στο λιβάδι...
Τι τίτλος εξαίσιος!
Πάντα λιτή και απέριττη η Κατερίνα Αγγελάκη -Ρουκ.
Αφοπλιστικά ειλικρινής.
Σπαρακτικά εξομολογητική.
Η ποίησή της δεν είναι αίνιγμα για να το αποκρυπτογραφήσεις,
μα ένα ανοιχτό βιβλίο αθωότητας και σοφίας ταυτόχρονα.
Λατρεύω το ομώνυμο με τη συλλογή ποίημά της
"Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα" όπως και τη "Λυπιού",
(όσο και την ίδια).
Χαίρομαι που διαλέξατε το συγκεκριμένο ποίημα. Πολύ.
Είναι εξαιρετικό.
Με συγκινείτε...
κ.κ.
Παράξενο, θα έλεγα Μαρία μου, κι όμως δεν έχω ποτέ συναντήσει την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ. Έχω ακούσει πολλά βέβαια για την παρουσία της, το θάρρος της και τη γοητεία που εκπέμπει.
Νομίζω ότι το σπαρακτικό αυτό ποίημα τα λέει όλα. Πράγματι φθινοπώριασε και ένας φωτεινός Λέων είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος από έναν σκοτεινό Σκορπιό.
Καλό βράδυ.
Επειδή μου αρέσει ιδιαίτερα, καλή μου κ.κ., να συγκινώ τις (σχεδόν) ανώνυμες φίλες μας στο Λιβάδι, θα συνεχίσω με μερικά ακόμη ποιήματα της Κατερίνας τις επόμενες μέρες.
Συμφωνώ βέβαια με τις επισημάνσεις σου και χαίρομαι που σε πιάνω τόσο ... διαβασμένη ποιητικά. Το ξέρεις ότι η παρουσία σου μας γίνεται απαραίτητη;
Δημοσίευση σχολίου