Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Λεπτομέρεια

(Mind the gap by zardo d3cy8we)

Θάνατος είναι
οι μεσήλικες γυναίκες
που γράφουν ποιήματα
στης σιωπής
τα καταπατημένα περιθώρια.
Το ψεύδος
που λύνει το στηθόδεσμο
πίσω απ' το παραβάν.
Θάνατος είναι
η κερδοσκοπία
του χαμένου χρόνου.
Η αντισεισμική μόνωση
των ορόφων.
Ο διασκελισμός
μεταξύ συρμού
και αποβάθρας.
Το κενό
που - μόλις -
δεν πρόσεξες.

Λίλιαν Μπουράνη
από τη συλλογή ερώματα, 2012
Ενότητα : Τεθλάσματα

6 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Mιά πολύ γλυκιά ,σαν το πρώτο φθινοπωρινό φώς, καλησπέρα στο ολάνθιστο λιβάδι.
Δεν γνώριζα την Λίλιαν ως Πανδώρα ,αλλά χάρηκα την εξέλιξη σε...χαρτί !!

Μου άρεσε πολύ το Δέντρο (και ο πίνακας επίσης πολύ).

Κρυφογέλασα με κάποια σχόλιά σου :)

Καλό φθινόπωρο !!!

Poet είπε...

Καταρχήν να τονίσω ότι πρόκειται για αγαθό ξωτικό της μουσικής και της φωτογραφίας (το καλοκαίρι και της θάλασσας) και δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν οι φίλοι του ιστολογίου μας.

Δεν τη γνώριζες, καλό μου ξωτικό, γιατί η Λίλιαν έλαμψε στα ιστολόγια πριν τη δική σου φεγγαρόλουστη εμφάνιση. Γνώριζες όμως ως Μωβ τη Τζούλια που επιλέγει τους ωραίους πίνακες. Το γέλιο (και το χαμόγελο) είναι καλό αντίδοτο στην κρίση και προσπαθώ να μην μου χαλάνε το κέφι οι διάφοροι παλαβοί του διαδικτύου και όχι μόνο.

Σου εύχομαι κι εγώ το μακρύ, φωτεινό και γλυκό φθινόπωρο της Θεσσαλονίκης και των Σκορπιών.

evi είπε...

αχ..με ολες αυτες τις αληθειες που διαβασα.. νοσταλγησα τον αερα..

καλα να περνατε σας φιλωωωωωωωωωω..

Ανώνυμος είπε...

Αν και άγνωστη στην παρέα σας, νιώθω ότι σας οφείλω
δυο κουβέντες:
Κάποια από τα ποιήματα της Λίλιαν Μπουράνη
ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου.
Η "Λεπτομέρεια" μου έκανε το "κλικ" για να το εκφράσω.
Παραπέμποντας στον Καρυωτάκη, ψυχανεμίζομαι ότι
ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Μου αρέσουν οι λέξεις της.
Αυτό ήταν που ήθελα να πω τελικά...

κ.κ.

Poet είπε...

Μου θυμίζεις τον T.S. Eliot, Εύη μου : " ... human kind cannot bear too much reality". Εύχομαι ο αέρας που θα αναπνεύσεις να μην είναι μολυσμένος.

Φρόντισε να περνάς κι εσύ καλά. Σου το αναθέτω εν λευκώ, έτσι;

Poet είπε...

Καλωσόρισες, άγνωστη φίλη του ιστολογίου μας. Χαίρομαι που σε γοήτευσαν κάποια από τα ποιήματα της Λίλιαν. Συμφωνώ ότι η ποιήτρια έχει ήδη βρει τον δρόμο της. Ή μάλλον τον ανήφορό της.

Η παρέα μας είναι μεγάλη και ανοιχτή και, αν το θελήσεις εμπράκτως, μπορούμε σύντομα να γνωριστούμε καλύτερα. Καλό βράδυ.