(Mind the gap by zardo d3cy8we)
Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Mιά πολύ γλυκιά ,σαν το πρώτο φθινοπωρινό φώς, καλησπέρα στο ολάνθιστο λιβάδι.
Δεν γνώριζα την Λίλιαν ως Πανδώρα ,αλλά χάρηκα την εξέλιξη σε...χαρτί !!
Μου άρεσε πολύ το Δέντρο (και ο πίνακας επίσης πολύ).
Κρυφογέλασα με κάποια σχόλιά σου :)
Καλό φθινόπωρο !!!
Καταρχήν να τονίσω ότι πρόκειται για αγαθό ξωτικό της μουσικής και της φωτογραφίας (το καλοκαίρι και της θάλασσας) και δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν οι φίλοι του ιστολογίου μας.
Δεν τη γνώριζες, καλό μου ξωτικό, γιατί η Λίλιαν έλαμψε στα ιστολόγια πριν τη δική σου φεγγαρόλουστη εμφάνιση. Γνώριζες όμως ως Μωβ τη Τζούλια που επιλέγει τους ωραίους πίνακες. Το γέλιο (και το χαμόγελο) είναι καλό αντίδοτο στην κρίση και προσπαθώ να μην μου χαλάνε το κέφι οι διάφοροι παλαβοί του διαδικτύου και όχι μόνο.
Σου εύχομαι κι εγώ το μακρύ, φωτεινό και γλυκό φθινόπωρο της Θεσσαλονίκης και των Σκορπιών.
αχ..με ολες αυτες τις αληθειες που διαβασα.. νοσταλγησα τον αερα..
καλα να περνατε σας φιλωωωωωωωωωω..
Αν και άγνωστη στην παρέα σας, νιώθω ότι σας οφείλω
δυο κουβέντες:
Κάποια από τα ποιήματα της Λίλιαν Μπουράνη
ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μου.
Η "Λεπτομέρεια" μου έκανε το "κλικ" για να το εκφράσω.
Παραπέμποντας στον Καρυωτάκη, ψυχανεμίζομαι ότι
ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Μου αρέσουν οι λέξεις της.
Αυτό ήταν που ήθελα να πω τελικά...
κ.κ.
Μου θυμίζεις τον T.S. Eliot, Εύη μου : " ... human kind cannot bear too much reality". Εύχομαι ο αέρας που θα αναπνεύσεις να μην είναι μολυσμένος.
Φρόντισε να περνάς κι εσύ καλά. Σου το αναθέτω εν λευκώ, έτσι;
Καλωσόρισες, άγνωστη φίλη του ιστολογίου μας. Χαίρομαι που σε γοήτευσαν κάποια από τα ποιήματα της Λίλιαν. Συμφωνώ ότι η ποιήτρια έχει ήδη βρει τον δρόμο της. Ή μάλλον τον ανήφορό της.
Η παρέα μας είναι μεγάλη και ανοιχτή και, αν το θελήσεις εμπράκτως, μπορούμε σύντομα να γνωριστούμε καλύτερα. Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου