(Tree, acrylic painting by Lone Barren)Είμαι ένα δέντρο γυμνό
που πληθαίνει στη ρίζα.
Δεν έχω ίσκιο.
Τα φύλλα μου στη γη τα ρίχνω
για ν' αφρατεύει το χώμα
κι απ' τα λουλούδια μου
είναι οι στήμονες κομμένοι
μη γίνει ο ύπνος μου μυριστικός
και λιγοθυμήσει
κανένα όνειρο ανήλικο
μες στο αειθαλές δικό μου.
Ανήκω μόνο στη βροχή
στον άνεμο
και στη βουρκωμένη
ερημιά του τοπίου.
Μου ανήκει
το τρέμουλο
μιας πλάτης
που ακούμπησε φευγαλέα
ο δισταγμός του μαχαιριού
πριν με χαράξει για πάντα.
Λίλιαν Μπουράνη
από τη συλλογή ερώματα, 2012
Ενότητα : Τεθλάσματα
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Δυνατό και πονεμένο ποίημα!Τόλη μου,ένιωσα ότι είναι πολύ γλυκό πλάσμα η ποιήτρια, διαβάζοντας και το σχόλιό της σε προηγούμενο ποίημα περί αγάπης!Μ΄αρέσει!Σε φιλώ γλυκά!
Πράγματι είναι ένα πολύ γλυκό πλάσμα η ποιήτρια, Όλγα μου. Γλυκό, πονεμένο αλλά και δυναμικό, θα έλεγα σαν κι εσένα. Και όπως κι εσένα, δεν την έχω συναντήσει ποτέ.
Σκέφτηκα αρχικά ότι είναι ασημόφυλλη λεύκα αλλά κατέληξα στα οπωροφόρα. Μάλλον ροδιά είναι όπως εκείνες που έχουμε στην Άφυτο με τα πράσινα φυλλαράκια και τους πορτοκαλί γλυκόπικρους καρπούς. Είναι και η εποχή της τώρα.
Σε φιλώ, γλυκιά μου. Καλή σου μέρα.
Μου άρεσε πάρα πολύ και ο πίνακας που διάλεξε η Τζούλια υπέροχος, λες και είναι φτιαγμένος για το ποίημα!
Αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ όταν είδα τον πίνακα. Είδες η δασκάλα μου !! Αρχίζουμε και σχολείο μεθαύριο.
Ξαφνικά το γυμνό δέντρο γέμισε με φύλλα και άνθη,από την ζωγραφική γραφή της ποιήτριας.
Μιλανε οι λέξεις κι ακούγονται σαν θρόισμα απο τα φύλλα του γυμνού δέντρου.
Τον θαυμασμό μου,σ'εκείνη.
Καλωσόρισες στο Λιβάδι, Αλέξανδρε. Ελπίζω η Λίλιαν να διαβάσει το σχόλιό σου.
Δημοσίευση σχολίου