Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Η Αγάπη

(painting by Migmar Shasaar)
                                               
                                                  «Και μόνο η ξεχασμένη λέξη της αγάπης
                                                   να κατατρώει το σκοινί
                                                   Σαν πουλί που ξέκοψε από τ' άλλα»
                                                               Ζέφη Δαράκη («Η κεμασμένη»)

Στα μάτια σου σκορπούσε σκόνη από κουρασμένο φως
σαν μέσα σε δωμάτιο από χρόνια σφραγισμένο

Είναι η σιωπή   έλεγες   πυκνώνει στο σκοτάδι αναπάντεχα
όπως όταν οι νεκροί επιστρέφουν και μας αποχαιρετούν

μες στην οχλοβοή του κόσμου μας αποχαιρετούν

μας πώς ν' αδράξεις το φευγαλέο φτερούγισμα
το φύλλο που πέφτει στο αφρισμένο «σήμερα»

το λαμπύρισμα στα μάτια του ετοιμοθάνατου λίγο πριν ...

Όλα έρχονται και φεύγουν τόσο γρήγορα στο άγριο δάσος
του καιρού ενώ η αγάπη ξέφωτο λησμονημένο κρυφό

η κόχη της καρδιάς μας που συγχωρεί και προσμένει
στην πυρκαγιά του κόσμου η Αγάπη   άφλεκτη βάτος

φέγγει στη μεγάλη Νύχτα στις ανθισμένες ώρες
σαν άσπρη ψίχα φέγγει στο πιο βαθύ σκοτάδι

σαν να είναι αιώνια η αγάπη κι έπειτα ...

Τόσα λευκά πουλιά πάνω στα βλέφαρά σου
                      αποκοιμιούνται

Τόσα λευκά πουλιά που έχασαν τον προορισμό τους

                    Πώς να τα ξυπνήσω;


***

Την Άβυσσο δεν τη διασχίζεις οπλισμένος
με Γνώση  Δύναμη  Εξουσία

μονάχα με του ταπεινού τη γνώμη
πλυμένος μέσα στο Αίμα σου

Εύα Μοδινού
από το βιβλίο Για πάντα, Ποίηση σε επτά Πράξεις, 2012
Πέμπτη Πράξη : Η Αγάπη
Ενότητα Λαξεύοντας τον Πέτρινο Ύπνο
ή μπροστά σ' ένα γλυπτό του Γιαννούλη Χαλεπά

3 σχόλια:

Άστρια είπε...

"Την Άβυσσο δεν τη διασχίζεις οπλισμένος
με Γνώση Δύναμη Εξουσία

μονάχα με του ταπεινού τη γνώμη
πλυμένος μέσα στο Αίμα σου"

Η αγάπη όμως, (πάντα η αγάπη) φωτίζει τα σκοτεινά τα μονοπάτια, μας κρατά τρυφερά το χέρι στους δρόμους με τ' αγκάθια, μας ρίχνει ένα ζεστό ρούχο στους ώμους μέσα στην παγωνιά του χειμώνα..

Αγαπητέ μας ποιητή, καλό βράδυ καλοκαιριού

55fm είπε...

Aγάπη και πάλι αγάπη και ξανά αγάπη,μόνο με την αγάπη αγαπημένε μου Τόλη,ανασαίνουμε!

Poet είπε...

Τώρα, σύμπτωση είναι να σχολιάζουν τα σχετικά με την αγάπη δύο επουράνια πλάσματα;

Άστριά μου και Όλγα-Ουρανία μου, δεν είναι εύκολο να παραθέσεις αποσπάσματα από μια μεγάλη ποιητική σύνθεση όπως αυτή της Εύας Μοδινού. Αποσπάσματα εννοείται που να σου αρέσουν από καθαρά ποιητικής απόψεως, που να έχουν συνέχεια και συνέπεια και να δίνουν μια επαρκή εικόνα των περιεχομένων του βιβλίου.

Ευτυχώς η αγάπη δεν αστοχεί ποτέ και νομίζω ότι η ποιήτρια αυτό ακριβώς εκφράζει και γι' αυτό θρηνεί. Για την παντοτινή αγάπη και για την απώλεια.

Ας ανασάνουμε λοιπόν με την προοπτική κάποιας δροσιάς μεθαύριο. Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα.