Η Αγάπη

(painting by Migmar Shasaar)

                                               

                                                  «Και μόνο η ξεχασμένη λέξη της αγάπης

                                                   να κατατρώει το σκοινί

                                                   Σαν πουλί που ξέκοψε από τ' άλλα»

                                                               Ζέφη Δαράκη («Η κεμασμένη»)

Στα μάτια σου σκορπούσε σκόνη από κουρασμένο φως
σαν μέσα σε δωμάτιο από χρόνια σφραγισμένο

Είναι η σιωπή   έλεγες   πυκνώνει στο σκοτάδι αναπάντεχα
όπως όταν οι νεκροί επιστρέφουν και μας αποχαιρετούν

μες στην οχλοβοή του κόσμου μας αποχαιρετούν

μας πώς ν' αδράξεις το φευγαλέο φτερούγισμα
το φύλλο που πέφτει στο αφρισμένο «σήμερα»

το λαμπύρισμα στα μάτια του ετοιμοθάνατου λίγο πριν ...

Όλα έρχονται και φεύγουν τόσο γρήγορα στο άγριο δάσος
του καιρού ενώ η αγάπη ξέφωτο λησμονημένο κρυφό

η κόχη της καρδιάς μας που συγχωρεί και προσμένει
στην πυρκαγιά του κόσμου η Αγάπη   άφλεκτη βάτος

φέγγει στη μεγάλη Νύχτα στις ανθισμένες ώρες
σαν άσπρη ψίχα φέγγει στο πιο βαθύ σκοτάδι

σαν να είναι αιώνια η αγάπη κι έπειτα ...

Τόσα λευκά πουλιά πάνω στα βλέφαρά σου
                      αποκοιμιούνται

Τόσα λευκά πουλιά που έχασαν τον προορισμό τους

                    Πώς να τα ξυπνήσω;


***

Την Άβυσσο δεν τη διασχίζεις οπλισμένος
με Γνώση  Δύναμη  Εξουσία

μονάχα με του ταπεινού τη γνώμη
πλυμένος μέσα στο Αίμα σου

Εύα Μοδινού
από το βιβλίο Για πάντα, Ποίηση σε επτά Πράξεις, 2012
Πέμπτη Πράξη : Η Αγάπη
Ενότητα Λαξεύοντας τον Πέτρινο Ύπνο
ή μπροστά σ' ένα γλυπτό του Γιαννούλη Χαλεπά