(Pablo
Picasso: Woman at the Window, 1952)Συμβαίνουν πράγματα τώρα που λείπεις
Άρχισα θεραπεία απεξάρτησης από τα όνειρα
Κάθε πρωί εισπνέω μια γερή δόση πραγματικότητας
Διανθισμένη με επαρκή ποσότητα ρεαλισμού
Ξεχνάω λέξεις επικίνδυνες
«Μαργατίτα καληνύχτα»
Τις διαγράφω από το λεξιλόγιό μου
Προσθέτω άλλες εύηχες και στιβαρές
Απόφαση σιωπή
Μαθαίνω γρήγορα
Μόνο καμιά φορά διαφεύγει αίφνης ένα «όταν»
Πετιέται άξαφνα
Την ώρα που με περισσή επιμέλεια ταξιθετώ τα πράγματα
Ανατρέπει τις τακτοποιημένες σκέψεις μου
Σκορπίζοντας στο πάτωμα φωνήεντα και σύμφωνα
Ήχους ανάερους ψιθυριστούς
Επιμένω ωστόσο
Άρχισα κιόλας να βαδίζω πια άκρη άκρη
Στη μεθοριακή γραμμή της σύνεσης
Κάποτε μ΄ ενοχλεί αυτό το πλήθος που συμφύρεται
Προσπαθώ να μην του δίνω σημασία
Συγκεντρώνομαι στην άσκησή μου
Κάθε μέρα
Μόνο τα βράδια στέκομαι λυπημένη στο παράθυρο
Ακολουθώ τις μυστικές διαδρομές που σε θυμίζουν
Το επόμενο πρωί διπλασιάζω τη δόση
Έχω - ξέρεις - βάσιμες ελπίδες
Να ξυπνήσω ένα πρωί θεραπευμένη
Και νεκρή
Γεωργία Κολοβελώνη
από τη συλλογή Ιστορίες με λυπημένη αρχή, 2012
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Tώρα πως να περιγράψω την (τελική) ευχαρίστηση που σου προκαλεί αφού έχει ανασκαλέψει τις πιο βαθειές γωνιές πόνου και μοναξιάς στα σωθικά σου...
μούσεψα ως το μεδούλι
Στην καταιγίδα
Των ποιημάτων της.
Να είστε καλά !!
(εκπληκτικός ο πίνακας στις Σταχτοπούτες !!!)
Κι εγώ που πίστευα ότι το ξωτικό είναι απλώς φεγγαρόλουστο και σαφώς ευτυχισμένο!! Φαίνεται ότι, ζώντας ανάμεσα σε ποιητές, μουσικούς και ζωγράφους, δεν μπόρεσε να παραμείνει ανεπηρέαστο από τον πόνο και τη μοναξιά τους.
Χαίρομαι ιδιαίτερα για το σχόλιό σου, αγαθό μου ξωτικό, καθώς με αυτό το ποίημα ολοκληρώνεται η παρουσίαση της Γεωργίας Κολοβελώνη. Είμαι βέβαιος ότι η καταιγίδα δεν μούσκεψε μόνο εσένα.
Καλή συνέχεια, Γεωργία.
Κάπου γράφει Μαργατίτα.
Σωστό είναι ή τυπογραφικό?
Δεν πάω καλά. Βλέπω κάτι λεπτομέρειες ...
Καλό απόγευμα
Στο βιβλίο είναι Μαργατίτα. Νόμισα ότι είναι τυπογραφικό, φίλε Gyro, και το «διόρθωσα» σε Μαργαρίτα για να να με πληροφορήσει η ποιήτρια ότι πρόκειται για λογοπαίγνιο από το ομώνυμο θεατρικό έργο. Έτσι το επανέφερα στο αρχικό ακατανόητο.
Πάντως, η άποψή μου είναι ότι οι αναγνώστες της ποίησης δεν θα πρέπει να υποχρεώνονται να λύσουν τους προσωπικούς γρίφους του ποιητή.
Τόλη,
ευχαριστώ θερμά που έδωσες στα ποιήματά μου την ευκαιρία να ονειρεύονται μαζί με τόσα ωραία ποιήματα αξιόλογων ποιητών στο ομιχλώδες όμορφο Λιβάδι σου, το οποίο παρακολουθώ και αγαπώ ιδιαίτερα. Ευχαριστώ για την αισθητική απόλαυση που μας χαρίζεις με τις τόσο ωραίες επιλογές σου. Να είσαι καλά!
Φυσικά,ευχαριστώ και την κ.Τζούλια Φορτούνη για τους εξαιρετικούς πίνακες που επέλεξε ως συνοδευτικούς των ποιημάτων μου. Είναι πάντα ενδιαφέρουσα η συνομιλία των τεχνών, ειδικά όταν η επιλογή γίνεται από ένα άτομο με προφανή βαθιά γνώση της τέχνης και με αξιόλογη αισθητική.
Γεωργία Κολοβελώνη
κι εγώ με τη σειρά μου, αν και τα σχόλιά μου είναι συνήθως "οπτικά" διαλέγοντας τους πίνακες, θέλω να ευχαριστήσω την ποιήτρια για τα όμορφα άνθη που άφησε στο λιβάδι μας. Ωραία, λιτή γραφή, γεμάτη εικόνα και συναίσθημα... Μπράβο!
Δημοσίευση σχολίου