Απώλεια

Χτες βράδυ πέθανε
Το ποίημα που έγραψα για σένα
Ως έμβρυο θνησιγενές
Ξεψύχησε στα χέρια μου
Φωνήεντα και σύμφωνα
Λέξεις ασπαίρουσες
Ξεχύθηκαν από τα σπλάχνα του
Άλλες ανείπωτες και άλλες μισοτελειωμένες
Μια δυο μετεωρίστηκαν αναποφάσιστες
Κι είναι γιατί αντίκρισαν τα μάτια σου
Να προσπαθούν εις μάτην να πούνε
Όσα δεν τόλμησε η φωνή σου
Γαλάζια θραύσματα στιγμών γέμισαν τον ορίζοντα
Τόσο που ξαφνικά ο αέρας λιγόστεψε επικίνδυνα
Κι ο βρόγχος στον λαιμό μου
Έγινε σύννεφο
Στάχτη
Εσύ

Γεωργία Κολοβελώνη
από τη συλλογή Ιστορίες με λυπημένη αρχή, 2010