(Waldmuller, Children singing)
Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
Kι εγώωω !!!!
και επίσης το καινούριο λιβάδι τόσο όμορφα προστατευμένο απο δασωμένους λόφους ,φιλικού μεγέθους,με τόσο δροσερή απόχρωση πραγματικός προορισμός ονείρου !!!!!
μεγάαααλο ευχαριστώ και στους τρείς σας ,υπέροχη χορωδία κι ας μην.... χάνω λέξη !!!!
Χαίρομαι που εγκαινιάζεις εσύ τη θερινή μας ενδυμασία, καλό μου ξωτικό. Ντίνος για τη ζωγραφιά, Τόλης για το ποίημα, Αγγελικούλα για την ανάρτηση, Τζούλια για τις μωβ πτήσεις, ξωτικό για τα εγκαίνια. Και Βάγια για τη μαγεία της νιότης. Τι άλλο θέλουμε;
Σε μια γλώσσα πανάρχαια και τόσο ζωντανή ακόμα, τα λόγια όλα αυτού του μυστικού θαύματος της μαγείας του "αγαπώ", δικαιώνουν τον τίτλο και τη συλλογή του
Πανέμορφο και το νέο ζωγραφικό καλωσόρισμα στο λιβάδι, έδαφος γλυκό για να δεχτεί τον διαχρονικά προφητικό λόγο του προορισμού του ονείρου.
Πανέμορφος συνδιασμός. Με συγκινεί ιδιαίτερα το γεγονός που μια ζωγραφιά στο ξεκίνημα της ζωγραφικής μου πορείας τον Ιούλιο 1976 στην Καψόχωρα (Πευκοχώρι) Χαλκιδικής προβάλλεται τόσο όμορφα στο Λιβάδι. Την έχω αναρτημένη στον χώρο μου, μαζί με άλλες που έκανα εκεί τον ίδιο μήνα, κρατώντας τες σαν φυλακτό.
Να συμπληρώσω: Δυστυχώς αυτό το όμορφο τοπίο που αποτύπωσα τότε ζωγραφικά είναι σήμερα μεζονέτες....
Τι κρίμα, Ντίνο, όμως υπάρχει ακόμα στη θύμησή σου και στα έργα σου και έτσι, ευτυχώς, το απολαμβάνουμε κι εμείς!
Ας ομολογήσουμε το καταχθόνιο (!!)σχέδιό μας. Όλα αυτά τα κάνουμε για να προσελκύσουμε υπερβατικές και εξωγήινες δυνάμεις στην ομορφιά του μικρού μας πλανήτη. Μετά το ξωτικό, απόψε αιχμαλωτίσαμε ψυχικά και το κορίτσι του διαστήματος. Αυτό αποδεικνύεται από το εμπνευσμένο ποιητικό σου σχόλιο, Άστρια.
Ντίνο μου, δεν ξέρω πώς τα κατάφερε η Αγγελικούλα και μου φαίνεται τώρα ακόμη πιο ωραίος ο πίνακας σου.
Όπως ξέρεις, κι εγώ βλέπω καθημερινά στον τοίχο απέναντι μου έναν πίνακά σου της εποχής εκείνης.
Αγγελικούλα μου, όλοι βυθιζόμαστε κατά διαστήματα στο σκοτεινό ποτάμι της μνήμης για να δακρύσουμε ή να χαμογελάσουμε.
Τόλη, τίποτα δεν θα θυμηθούμε και τίποτα δεν θάχουμε ξεχάσει..
Όλη η ομορφιά του κόσμου,απλώθηκε στο λιβάδι σου αγαπημένε μου Τόλη!Τι να πρωτοθαυμάσω!
Με αγάπη και συγκίνηση κρατάω στα χέρια μου την κιμωλία στον μαυροπίνακα...
Πανέμορφη έκπληξη!Εξαιρετικής αισθητικής το εξώφυλλο για το περιεχόμενο,τι να πώ, με αγκάλιασε και μου χάρισε όλη τη μαγεία της αγάπης!!!
Τόλη μου,σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!Είσαι σπουδαίος Άνθρωπος!
Σου στέλνω τη αγάπη μου και την εκτίμησή μου!Σε φιλώ πολύ μα πάρα πολύ!
Μπορεί να ακούγεται σαν παραδοξολογία, Αγγελικούλα μου, έτσι όμως συμβαίνει στο μυστήριο της ύπαρξης. Και της ποίησης.
Το Λιβάδι και το βιβλίο μου, Όλγα-Ουρανία μου, προσλαμβάνουν αξία στα εκστατικά σου μάτια. Σε ευχαριστώ, γλυκιά μου, για τη δεκτικότητά σου και για την αυθόρμητη θερμή ανταπόκρισή σου. Είσαι εκλεκτή μου φίλη, το ξέρεις και το αξίζεις.
Θαυμάσια και πάλι η επιλογή των πινάκων ζωγραφικής για τα ποιήματα. Τζούλια μας, σε ευχαριστούμε.
Δημοσίευση σχολίου