Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Ανήσυχο


Αυτό το χέρι
Που τώρα περνάει
Νηφάλια τους τόνους
Και ισόποσα
Μοιράζει το 
Μελάνι στα
Γράμματα
Απόψε τιμά
Την κλασική του παιδεία


Στις αρετές των αρχαίων Ελλήνων
Και τη διαύγεια 
Των μαθηματικών
Εμπιστεύεται 
Τη μεθοδική ύπαρξή του
Στα συγγράμματα 
Των φυσιοκρατών
Και των μεγάλων Ρομαντικών
Την υπεράσπιση της αργίας του


Κι είναι το ίδιο
Που θυμάται
Τη μυρωδιά του ιδρώτα σου
Και οι παλάμες του


Ανοίγουν

Βάγια Κάλφα
από τη συλλογή Απλά πράγματα, 2012

3 σχόλια:

Poet είπε...

Με το ποίημα αυτό ολοκληρώνεται το αφιέρωμα στην ποίηση της Βάγιας Κάλφα. Πολύ σπάνια επιλέγω εννιά ποιήματα από μία ποιητική συλλογή, η Βάγια όμως το αξίζει. Επιβεβαίωση είναι και η θερμή και ολοένα αυξανόμενη ανταπόκριση των αναγνωστών του
ιστολογίου.

Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να τονίσω ότι να αναγνωρίζει κανείς την αξία, ιδίως των νέων ποιητών, αποτελεί πράξη στοιχειώδους εντιμότητας σε μια εποχή εξευτελισμού των πάντων.

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια, Βάγια.

ξωτικό είπε...

!!!!!!!!

θα μπορούσα άνετα να το προσαρτίσω στην τελευταία ανάρτηση !!!!

Πόση χαρά δίνει ...η συγγένεια.....

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια κι απο μένα.

Εσυ Τόλη μου....
φιλί καλλιγραφημένο !!

Poet είπε...

Τι καλύτερο από ένα φεγγαρόλουστο ξωτικό στη τελετή λήξης !!

Πράγματι δίνει χαρά η συγγένεια. Έχω κάτι να σου στείλω (με συμβατική ανθρώπινη γραφή) αλλά πού; Ούτε γήινο όνομα γνωρίζω ούτε διεύθυνση. Φοβάμαι ότι κι αυτό θα παραμείνει στις προθέσεις μου.