Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Λίγο πιο κει και λίγο μακρύτερα

Τραβιέται το πέπλο ανοίγω τα μάτια
τις πέστροφες βλέπω τον ήλιο
λίγο πιο κει και λίγο μακρύτερα
να λικνίζεται να κολυμπούν
στο ποτάμι το φτερωτό

Ο χρόνος μία καμπύλη κι ένα φτερό

Τραβιέται το πέπλο ανοίγω τα μάτια
την ξύλινη βάρκα βλέπω το φεγγάρι
λίγο πιο κει και λίγο μακρύτερα
να καθρεφτίζεται να επιπλέει
στη λίμνη τη φτερωτή

Ο χρόνος δύο καμπύλες και δύο φτερά

Τραβιέται το πέπλο ανοίγω τα μάτια
τον ινδιάνο βλέπω τη φωτιά
λίγο πιο κει και λίγο μακρύτερα
να φωτοβολεί να χορεύει
στο βουνό το φτερωτό

Ο χρόνος τρεις καμπύλες και τρία φτερά

Ο ήλιος είναι μέσα στο ποτάμι
και το ποτάμι μέσα στην πέστροφα
Το φεγγάρι είναι μέσα στη λίμνη
και η λίμνη μέσα στη βάρκα
Η φωτιά είναι μέσα στο βουνό
και το βουνό μέσα στον ινδιάνο
Όλα είναι μέσα σε όλα
κι εγώ έξω και μέσα σε όλα
τραβιέται το πέπλο ανοίγω τα μάτια
τέσσερις καμπύλες και τέσσερα φτερά

Κώστας Πάτσης
από τη συλλογή  Νερό στο κύμα, 2011

4 σχόλια:

IZA είπε...

`Oμορφες εικόνες που μας χρειάζονται για να πλέκουμε τα όνειρά μας. Αν δεν κάνω λάθος Τόλη μου, χθες γιόρταζε ο γιος σου. Δέξου έστω και καθυστερημένα τις ευχές μου για υγεία και χαρά. Φιλιά.

Poet είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα, Μαρία μου, και σε ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου. Ελπίζω σύντομα να ενεργοποιηθεί και πάλι η Terra Amata. Καλό βράδυ.

fotini είπε...

όταν οι καθημερινές εικόνες αποκτουν καμπύλες τότε μπορούν να αγκαλιάζουν τα όνειρα μας
και όταν αυτές οι ίδιες καθημερινές εικόνες αποκτούν φτερά τότε μπορούν
-σαν τους παραμυθάδες των παιδικών μας χρόνων-
να μας ταξιδέψουν σε τόπους τέτοιους που τα πρόσωπα μας ορφανά μένουν απο τις ρυτίδες τους

Poet είπε...

Σε μεγάλο βαθμό από μας εξαρτάται, Φωτεινή μου. Και είναι η κατάλληλη εποχή. Καλό βράδυ, φίλη μου.