Υποδύεσαι υγρές νοσταλγίες αφής
Κατεβαίνεις τη σκάλα
αφήνοντας αποτύπωμα παραπλάνησης
στο λαβύρινθο μιας ραγισμένης επιθυμίας
Αν και γνωρίζεις ότι ο χρόνος
δε λυπάται κανέναν
στέλνεις το δούρειο άρωμά σου
να διασχίσει το αναφιλητό της κλίνης
Με θαμπούς ψιθύρους
κρυφά καλείς
αισθήσεις που απώλεσαν τη μνήμη τους
Η τρυφερότητα της σκιάς σου
ερμηνεύει τους χρησμούς του απρόσμενου
απαλύνει το πένθος των μονολόγων
Εξαλείφοντας με φως τα ίχνη σου
συντρίβεις την περιπλάνηση
αγγέλλοντας θριαμβικά
το τέλος της νύχτας
Ξυπνάω ακρωτηριασμένος
Είναι αδιαπέραστο
το ναρκοπέδιο των ονείρων.Γιάννης Τόλιας
από τη συλλογή Ο πειρασμός της νοσταλγίας, 2002
Συγκεντρωτική έκδοση Ό, τι άγγιξα κι ό, τι θυμάμαι(ποιήματα 1981 - 2011), 2011
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Υπέροχο
εξαιρετικά όλα τα ποιήματα του Γιάννη Τόλια, εξαιρετικός ποιητής συγχαρητήρια Τόλη για τις αναρτήσεις όλων αυτών των υπέροχων ποιημάτων, νομίζω ότι το λιβάδι τώρα θα ονειρεύεται ακόμα περισσότερο...
Xαίρομαι πολύ που, έστω και καθυστερημένα λόγω προφανώς των θερινών διακοπών, έχουμε τα εγκώμια του Γιώργου Τσιρώνη σχεδόν σε κάθε ποίημα του Γιάννη Τόλια και τη δική σου συνολική ενθουσιώδη αποδοχή, Χλόη μου.
Αγαπημένη από παλιά η ποίηση του Γιάννη Τόλια! Ενός Ποιητή με λόγο γνήσιο και στιβαρό, τρυφερό ταυτόχρονα, με πλούσιο συναίσθημα, και καλά ζυγισμένο στίχο. Στα περισσότερα ποιήματά του, ο έρωτας συνυφασμένος με την απώλεια, δημιουργεί ένα ελκυστικά δραματικό περιβάλλον ονείρου, που περιβάλλει τις αισθήσεις και οξύνει τις πιο λεπτές αποχρώσεις τους.
Χαίρομαι Τόλη μου, για το όμορφο αφιέρωμα. Ένα ακόμη μεθυστικό άνθος στο Λιβάδι που ονειρεύεται!
Σε ευχαριστώ, Στέλλα μου, και εκ μέρους του Γιάννη Τόλια. Ο «συνυφασμένος με την απώλεια έρωτας» μάλλον θυμίζει φθινοπωρινή ατμόσφαιρα και, καθώς ήδη μπήκαμε στην εποχή της γλυκιάς μελαγχολίας, βλέπω να αυξάνονται συνεχώς τα ευνοϊκά σχόλια, όπως αρμόζει.
Σκέφτηκα τώρα ότι και το Λιβάδι πρέπει να ντυθεί στα φθινοπωρινά του χρώματα. Να θυμηθώ αύριο να ζητήσω ζωγραφιές από τον Ντίνο.
Δημοσίευση σχολίου