Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Φωτογραφία



Κοιτάζω μια φωτογραφία.

Σ' ένα δωμάτιο,
ο γιος μου
κι' η γυναίκα μου.

Εγώ απ' τη φωτογραφία
λείπω.

Κρατιούνται
αγκαλιασμένοι
και αστράφτουν
στα κόκκινα
και τα πορτοκαλιά.

Ήταν πρωί
σ' ένα ξενοδοχείο μικρό
στο Γαλαξείδι.

Και πάντα,
τη φωτογραφία
όταν κοιτώ,
είναι μέσα μου πρωί.

Και λείπω.

Γιατί εγώ,
είμαι η Φωτογραφία
αυτή.

Γιώργος Τσιρώνης
από τη συλλογή Αφιερώσεις, 2009

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο..

Poet είπε...

Καλωσόρισες, Ευαγγελία. Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα του Γιώργου Τσιρώνη, χαίρομαι και που μου άρεσε το ιστολόγιό σου. Φίλοι !!

Poet είπε...

Εμπνευσμένη η εικόνα. πιστεύω ότι αποδίδει το πνεύμα του ποιήματος. Σε ευχαριστούμε, Τζούλια μας.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

θα ήταν βέβαια καλύτερο να είχαμε τη φωτογραφία εκείνη που ενέπνευσε τον ποιητή τόσο, που ταυτίστηκε μαζί της...
πολύ τρυφερό, σαν ανάμνηση, ποίημα...

Γιώργος Τσιρώνης είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ όλους φίλοι μου Ευχαρίστως θα την έβαζα αν ήξερα τεχνικά πως να το κα΄νω Όταν το μάθω υπόσχομαι πως θα το κάνω. Πάντως πραγματικά έβλεπα τη φωτογραφια και έγραφα. Σαν να αντέγραφα τα λόγια από μέσα της.
Κατά σύμπτωση ήταν πάλι πρωί.

Drako είπε...

Πολύ ανθρώπινο.. Πολύ δυνατό!