Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
είναι τυχαίο βέβαια που σήμερα στο σχολείο μας μιλούσε ο Βαγγέλης (ένας μαθητής μου)κι εγώ τον θαύμαζα, για την Άλωση της Πόλης... και διάβασα εδώ το ποίημα του άλλου Βαγγέλη που γκρεμίζει τα "Τείχη" του Καβάφη. Του Βαγγέλη που γνωρίζω μέσα από τις μεσοτοιχίες του facebbok, καθώς και αυτές δεν αντέχουν το βάρος της ελπίδας. Another brick in the wall και ανεπαισθήτως η Πόλις Εάλω... Ωστόσο μια ρωγμή στον τοίχο ή στα τείχη θα μας σώζει... ίσα ίσα να περνάει η αχτίδα των ποιημάτων...
Όμορφο!
Πολύ βαριά πράγματι η ελπίδα όταν φτάνει σε κουρασμένα χέρια.
Μήπως θα πρέπει να γκρεμίζουμε αντί να περιμένουμε να "γκρεμίζονται" τα τείχη;
Καλό βράδυ
Ισοβίτης κάποτε διερωτήθηκε "εμείς είμαστε οι φυλακισμένοι ή οι απέξω;"
Οι φυλακές Γεντί-Κουλέ, που απεικονίζονται στη ζωγραφιά, έκλεισαν το 1989, χρονολογία που εκδόθηκε η ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει αυτό το ωραίο ποίημα. Σύμπτωση;
Καλό βράδυ σε όλους.
Τζούλια μου, σε ευχαριστούμε για τον πίνακα του Ντίνου, για την εικόνα και για το σχόλιο. Προσθέτουν και τα τρία στο Λιβάδι.
Μάλλον δεν θα έπρεπε ποτέ να αφήσουμε να χτιστούν, καλή μου Άστρια. Με μια ανοιχτή καρδιά στον κόσμο.
Καλό βράδυ.
Μου αρέσει ιδιαίτερα αυτός ο πίνακάς σου, Ντίνο μου, και νομίζω ότι σου το έχω πει. Κατά τα άλλα, ωραίο σχήμα λόγου το του ισοβίτη αλλά ανεπαρκής νομίζω παρηγοριά για τον ίδιο. Η φυλακή τσακίζει τον άνθρωπο και το Γεντί Κουλέ ακόμη χειρότερα. Ωραία η σύμπτωση, την παρατήρησα κι εγώ. Καλό βράδυ.
Δύσκολη η ζωή έξω απ' τα χαρακώματα, από τα δόγματα και τις προκαταλήψεις.
Πόσοι αντέχουν την ελευθερία άραγε;
Κι εγώ το ξεχώρισα αυτό το ποίημα από τη Μηδενική Ακολουθία του Βαγγέλη. Ας μην ξεχνάμε και την εποχή που εκδόθηκε... όλες οι διαψεύσεις μαζεμένες, πάλι καλά που η ελπίδα ξεμύτισε, κι ας ήταν το κουράγιο λιγοστό.
Νιώθω ευτυχισμένος! Αυτά τα παλιά ποιήματα, εδώ, ξαναγεννήθηκαν.Πήραν την ευλογία του Ποιητή που τα διάλεξε, την ομορφιά της Ποιήτριας που επιμελήθηκε την παρουσίαση τους και κατοικούν πια σ' αυτό το λιβάδι της ευαισθησίας, της Τέχνης. Τόλη, Τζούλια! ευχαριστώ από καρδιάς. Τι υπέροχη η ζωγραφική στα τείχη κι αυτή η φωτογραφία στη βροχή μου!
Πρόσφατα γνώρισα τη δουλειά το Βαγγέλη Φίλου και χαίρομαι που τον βρίσκω εδώ στο λιβάδι.
Με ή χωρίς τείχη, έστω και αν φτάνει σε κουρασμένα χέρια, η ελπίδα είναι πολύτιμη. Είναι η ζωή.
Βλέπω ότι το ποίημα συγκέντρωσε εδώ μια ωραία παρέα. Είναι γνωστός ο φόβος της ελευθερίας, Στέλλα μου. Και η εποχή της μεγάλης διάψευσης. Κάποτε όμως ξαναγεννιέται η ελπίδα. Νομοτελειακά ξαναγεννιέται. Γιατί δεν γίνεται ζωή χωρίς αυτήν. Όσο κουρασμένα και να είναι τα χέρια.
Χαίρομαι που συνδυάστηκαν όλα και όλοι με τον καλύτερο τρόπο, Βαγγέλη μου. Τυχαία και αυθόρμητα συνδυάστηκαν, απλώς γιατί συμπίπτουν οι εμπειρίες μας κι είναι κοινή η λαχτάρα της καρδιάς μας. Είναι μια ωραία στιγμή για όλους μας.
Εσύ και ο Βαγγέλης, Μαρία μου, είστε δυο φίλοι μου που αγαπώ και εκτιμώ. Και η δική σας φιλία είναι σημαντική για μένα. Να λοιπόν μια ελπίδα που βλέπω συχνά να δικαιώνεται στο Λιβάδι.
Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν τα εσωτερικά και τα εξωτερικά τείχη..
Τα πρώτα τα χτίζουμε εμείς, τα δεύτερα τα χτίζουν οι άλλοι.
Τα εσωτερικά είναι πιο δύσκολα να γκρεμιστούν.. τα εξωτερικά τείχη δεν μπορούν να πνίξουν την ελπίδα που μεγαλώνει σαν την αγριάδα και σπάει το τσιμέντο.
Ωραίο ποίημα αυτό του Βαγγέλη.
Καλημέρα στην όμορφη παρέα..
Καλώς την κι ας άργησε. Συμφωνώ φυσικά μαζί σου, Έλενά μου. Κι όταν υπάρχουν εσωτερικά τείχη, δεν έχει και πολύ νόημα να προσπαθούμε να γκρεμίσουμε τα εξωτερικά. Καλή σου μέρα, συνεχίζουμε.
θα συμφωνήσω με την Άστρια
είναι αλλοιώς να καταλάβεις οτι τα τείχη που χτίζεις για να σε προστατεύουν σε φυλακίζουν ταυτοχρόνως και να αποφασίζεις να τα γκρεμίσεις κι αλλοιώς να γκρεμίζονται ,στην πρώτη τα χέρια είναι δυνατά απ'το γκρέμισμα και έτοιμα για την ελπίδα ,στη δεύτερη είναι κουρασμένα απ'το ατέρμονο χτίσιμο και τον φόβο κι ανέτοιμα...
Πάντως όλοι συμφωνήσαμε μάλλον οτι η ελπίδα και τείχη δεν πάνε μαζί...
Την καλημέρα μου σε όλους ,είστε για μένα ΕΛΠΙΔΑ !!
Έτσι κι αλλιώς, ξωτικό μου, εσύ βρίσκεσαι εκτός των τειχών από τη φύση σου. Όπως και η Άστρια του διαστήματος. Ποιος είπε ότι πέθανε ο ρομαντισμός, η θεία τρέλα, η ουτοπία; Εκεί εσύ, εγώ, όλοι μας. Ελπίδα ο ένας για τον άλλον.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου