Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Καρτ Ποστάλ

(έργο της Παυλίνας Παμπούδη)

6

Κάθομαι σαν παντελόνι στη καρέκλα. Γράφω σαν μολύβι. (Φυσικά, ζω κάπου. Κατά μήκος : Έντρομο κι ακίνητο, κρεμασμένο απ' την ουρά. Στο γενεαλογικό μου δέντρο.)

Φθαρμένη μέρα, τρύπια, με βροχή.
Τυφλά ντουλάπια
Ασώματα ρούχα.
Δεν πάνε πουθενά
Τα πόδια της καρέκλας, τα πόδια
Του τραπεζιού.
Κι η πόρτα με το τρίξιμο
Ανοίγει προς τα μέσα.
Να εννοώ το μάταιο και να μη φεύγω.
Εξάλλου, τίποτα δε φεύγει. Μόνο,
Δήθεν, έξω απ' το μάτι μου η πόλη αλλάζει.
Εποχές, διαστάσεις, μήκος κύματος.

Καθόμαι άνεργα.
Μ' όλα τα δάχτυλα αναμμένα.

Παυλίνα Παμπούδη
από τη συλλογή Καρτ Ποστάλ, 1980

1 σχόλιο:

Γιώργος Τσιρώνης είπε...

Υπέροχο