Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

3 Ασφάλεια

("τι να υπάρχει πέρα από το σπίτι;" ακρυλικό σε καμβά, 20χ18, έργο της Παυλίνας Παμπούδη)

Ευτυχώς, το σπίτι είναι πάντα εδώ.

Χτισμένο πάνω μου.
Ελίσσομαι με λαγνεία στα δωμάτια
Νηστικό, περιμένοντας.
Θα έρθουν επισκέψεις. Ή η καταστροφή
Ή το φθινόπωρο.

Παυλίνα Παμπούδη
από τη συλλογή Υστερόγραφα, 1979

6 σχόλια:

Appelsinpigen είπε...

Ποιητή μου,

χαιρομαι που τωρα αναμενουμε την Ανοιξη....

Poet είπε...

Κι εγώ χαίρομαι, ξωτικό μου. Κοίτα τη λιακάδα που μπαίνει στο σπίτι της μικρής Παυλίνας.

Χαίρομαι ακόμη που μου αρέσουν τόσο πολύ τα χρώματα της ζωγραφιάς. Αλλά τι γυρεύει το γατούδι μου εκεί; Της κάνει επίσκεψη; Ή μήπως αποτρέπει την καταστροφή και το φθινόπωρο; Όπως ξέρεις, τα γατούδια είναι πάντοτε ανοιξιάτικα.

ξωτικό είπε...

Tόλη μου ήρθα διψασμένο ν'απαγκιάσω στο λιβάδι σου..Μου άρεσε η Παυλίνα Παμπούδη πολύ ,ιδιαίτερα το άλλοθι και το εφήμερο (και ο πίνακας).Ο σημερινός πίνακας με κράτησε στην ασφαλή αγκαλιά του να μην θέλω να ξεκολλήσω.Αλλά εκεί που έπαθα σοκ ήταν το τραγούδι !!!!!Απίστευτα αγαπημένο ,χιλλιοτραγουδισμένο και ...ποτισμένο απ'τα δάκρυα της εφηβικής μου καρδιάς. Με...στείλλατε που λένε και τα παιδιά.
Θα μείνω να τα ξαναδιαβάσω (το μυαλό μου δεν συνεργάζεται καλά τελευταίως)
Σας ευχαριστώ ...για την ταραχή !!

Poet είπε...

Απαντήθηκε λοιπόν και το ερώτημα «τι υπάρχει πέρα από το σπίτι». Ξωτικά υπό μορφήν λιακάδας, τι άλλο;

Αυτός είναι ο ρόλος μας εδώ, καλό μου ξωτικό. Να σας στέλνουμε. Να διεγείρουμε τόσο πολύ τη συγκίνησή σας ούτως ώστε να παύει να λειτουργεί το παντοδύναμο ωφελιμιστικό μυαλό. Μήπως και, από τρωκτικά της καταναλωτικής κοινωνίας, επανέλθουμε έστω και στιγμιαία στην έκσταση της παιδικής μας ηλικίας.

Καλό βράδυ, γλυκιά μου.

55fm είπε...

Δεν πάω πουθενά εδώ θα μείνω!
Καλή βδομάδα Τόλη μου και ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Πανέμορφη ποίηση και ζωγραφική!

Poet είπε...

Λες και θα σε άφηνα να φύγεις! Καλή εβδομάδα, Ουρανία μου, σε ευχαριστώ.