Τα ποιήματα που θα περιληφθούν στο αφιέρωμα αυτό προέρχονται από το Μικρό Ανθολόγιο, Τιμαλφή, Εκδόσεις Ροές, 2007, και αποτελούν φυσικά προσωπική μου επιλογή. Θα συνοδεύονται από πίνακες ζωγραφικής τις ίδιας της ποιήτριας που επέλεξε η Τζούλια Φορτούνη.
Είχα ένα αγόρι, έν' άγριο άνεμο.
Ένα ποτάμι που έγινε αναφιλητό.
Τώρα,
Μια παπαρούνα
Σημάδεψε τη θέση της καρδιάς του
Τώρα,
Είν' η φωνή του
Ένα σπουργίτι που πετά για τον νοτιά.
Τώρα,
Δυο ηλιοτρόπια
Τα μάτια του που τόσο είχα φιλήσει
Τώρα,
Τα όνειρά του
Χάνονται μες στα χόρτα, σαν δροσιά.
Την τρίτη μέρα δεν αναστήθηκε.
Είκοσι μέρες κοιμάται κάτω απ' τη βροχή.
από τη συλλογή Τα νεαρά τραγούδια, 1971
11 σχόλια:
Θα παρακολουθήσουμε το αφιέρωμα στην Παυλίνα Παμπούδη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο για τα ποιήματά της αλλά και για τα ζωγραφικά της έργα.
Μου άρεσε ο χαρακτηρισμός για τα 30 βιβλία της.. δήθεν για παιδιά:)
Καλή βδομάδα Τόλη μου
Λάτρευα αυτό το τραγούδι από τα φοιτητικά μου χρόνια. Αργότερα διάβασα περισσότερα της Παυλίνας. Καταπληκτική η ιδέα σου, Τόλη, για το αφιέρωμα. Το αξίζει η σεμνή και χαρισματική Παυλίνα.
κι εγώ το λάτρευα αυτό το τραγούδι Μαρία και ήταν η αφορμή να γνωρίσω την ποίηση της Παυλίνας Παμπούδη, το 85, φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη...όταν αγόρασα ένα τραμάκι (έτσι λέγαμε τα βιβλιαράκια των εκδόσεων ΤΡΑΜ) με ποιήματά της... Πού να ξερα, ότι μετά από πολλά χρόνια θα γνώριζα και την ίδια..
Αυτό το τραγούδι είναι γραμμένο για τη δολοφονία του φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα το 1965, που προφανώς ενέπνευσε με την τραγικότητά της την ποιήτρια...
Ας απολαύσουμε λοιπόν την Παυλίνα ν΄ανθίζει στο λιβάδι μας!
Κι εγώ την παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο facebook, Μαρία του Αιγαίου. Και ετοιμαζόμουν να πω πόσο ευρηματικός και εύστοχος είναι ο χαρακτηρισμός «βιβλία δήθεν για παιδιά». Καθώς τέτοια βιβλία έχω γράψει κι εγώ.
Καλή εβδομάδα, γλυκιά μου.
Ομολογώ με ταπεινοφροσύνη(!), Μαρία της ιατρικής, ότι η ιδέα του αφιερώματος ήταν δική μου. Όπως και η σκέψη να συνδυαστούν τα ποιήματα με πίνακες ζωγραφικής της ίδιας της Παυλίνας. Όπως όμως πίσω από κάθε ανδρική έμπνευση βρίσκεται σχεδόν πάντα μια γυναίκα, έτσι και τώρα η όλη ιστορία άρχισε με τα Τιμαλφή που μου δάνεισε η Τζούλια όταν σχετικά πρόσφατα ήρθε στη Θεσσαλονίκη (διάβαζε το βιβλίο σε όλη τη διαδρομή!!).
Παλιότερα είχα διαβάσει μερικά ποιήματα της Παυλίνας σε ανθολογίες και περιοδικά, πρώτη φορά όμως τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω τα ποιήματά της συγκεντρωμένα. Και φυσικά έκρινα ότι πράγματι αξίζει αυτό το αφιέρωμα. Ας σημειωθεί ότι δεν την έχω συναντήσει ποτέ.
Εγώ δεν είχα ιδέα γι' αυτό το τραγούδι, Τζούλια μου. Διάβασα τα σχετικά στο βιβλίο, το άκουσα πριν από λίγο και μου άρεσε πολύ όπως και το βίντεο.
Επειδή οι δρόμοι που ακολουθεί η έμπνευση (και ο έρωτας) είναι ανεξιχνίαστοι, θέλω να πιστεύω ότι, εκτός από τον Σωτήρη Πέτρουλα που έγινε σύμβολο, και κάποιο άλλο αγόρι συνέβαλε κατά τι για να γραφεί αυτό το ποίημα.
Νομίζω επίσης ότι ο πίνακας ταιριάζει θαυμάσια με το ποίημα.
Ας υποδεχτούμε λοιπόν την άνοιξη, έστω και πρόωρα, με αυτόν τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σας απολαμβάνω...
Δεν έχω διαβάσει ποιήματά της, η ιδέα σου καταπληκτική Τόλη μου!
Η αρχή όμορφη...
Καλή βδομάδα!
Κι εμείς απολαμβάνουμε εσένα, γλυκιά μου. Να σας συστήσω όμως. Παυλίνα από το Παύλος, Ουρανία από το Όλγα. Καλή εβδομάδα.
Σας ευχαριστωωωώ!!! Ειδικά τον Τόλη και τη Τζούλια, και γενικά όλους!Η (ελαφρώς ομιχλώδης πρασινάδα) Παυλίνα.
Οι συμπτώσεις μιλάνε από μόνες τους. Την ώρα που εσύ, Παυλίνα μου, άπλωνες την φυσικά ελαφρώς ομιχλώδη ευχαριστήρια πρασινάδα στο Λιβάδι, εγώ έγραφα για να αναρτήσω παραπάνω το «Πράσινο» ποίημά σου. Καλή σου μέρα.
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.
Δημοσίευση σχολίου