Εάν το θέλεις πολύ μπορεί και να πετάξεις. Γίνεσαι ένα με ένα φύλλο χαρτί που το συνεπαίρνει ο άνεμος και το πηγαίνει στα σύννεφα και τα σύννεφα το ρουφάνε και το ρουφάνε και ποτέ δεν το αφήνουν να ξεφύγει. Έχεις διαβάσει ποτέ τα σύννεφα; Αυτές τις λευκές γραφές με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος και δεν μπορείς να ξεφύγεις γιατί είναι εύκολο να τις κάνεις δικές σου, αυτές τις ατελείωτες λευκές γραφές, που τις συμπληρώνεις έτσι όπως εσύ θέλεις και τις αφήνεις ατελείωτες να τις συμπληρώσει κάποιος άλλος, ή που δεν τις συμπληρώνεις γιατί κάποιος άλλος ήδη τις έχει συμπληρώσει και δεν θέλεις να χαλάσεις τα ιδεογράμματα.
Ντενίζ Παναγιωτοπούλου
από το ποιητικό βιβλίο Η εξομολόγηση μιας σφήκας, 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
πόσο όμορφο .. !
ναι .. μπορείς, μπορώ, μπορούμε.
Με την καλημερα μου ..
πολύ όμορφο!
όπως και το προηγούμενο
καλησπέρα Τόλη
(λίγα λόγια για την Ντενίζ;)
Εάν το θέλεις πολύ μπορεί και να πετάξεις.
Απλά,
μπορείς...
και είμαι σίγουρη.
καλησπέρα!
Πιστεύω κι εγώ ότι οι δυνατότητες του ανθρώπου είναι απεριόριστες και ότι, πνιγμένοι στον καταναγκασμό και τη ρουτίνα, τις αξιοποιούμε σε πολύ μικρό βαθμό. Καλό βράδυ, Ανιρέτα.
Καλησπέρα, Νίκο. Χαίρομαι που σου αρέσει η ιδιόμορφη ποίηση της Ντενίζ Παναγιωτοπούλου. Δεν γνωρίζω και πολλά πράγματα για την ποιήτρια. Το κομψό βιβλιαράκι της εκδόθηκε στη Ζάκυνθο με την επιμέλεια ενός άλλου νέου ποιητή και φίλου, του Ζαχαρία Στουφή.
Έχω ειδοποιήσει τη Ντενίζ για τη δημοσίευση των ποιημάτων της και ελπίζω να μας παρακολουθεί. Αν έχει την καλή διάθεση, θα την παρακαλούσα να μας πει περισσότερα για τον εαυτό της.
Το ήθελε πολύ κι ένας αρκούδος, στο παραμύθι που έγραψα πρόσφατα μαζί με τη Τζούλια Φορτούνη, και πράγματι πέταξε, Δέσποινα. Γιατί λοιπόν να μη μπορεί κι ένας άνθρωπος; Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου