Σημείωμα 5ο
(η εκδοχή του νέου)
Μπορεί να μην έχω ζήσει και πολλά χρόνια, αλλά έχω καταλάβει προς τα πού πηγαίνουν τα πράγματα. Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να εκμεταλλευτώ το χρόνο μου όσο το δυνατόν καλύτερα, μα δε βρίσκω κάτι αξιόλογο να κάνω. Ίσως ήρθε η ώρα να βιάσουμε την ιστορία και να επιταχύνουμε τις εξελίξεις. Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν υπήρξα νέος.
Σημείωμα 6ο
(η εκδοχή του ηλικιωμένου)
Ξόδεψα τόσα χρόνια αναζητώντας κάτι που ήξερα απ’ την αρχή πως δε θα το έβρισκα ποτέ. Τώρα πια έχω καταλάβει ότι η ευτυχία είναι μια ψευδαίσθηση που διαρκεί ελάχιστα. Έχω επίσης συνειδητοποιήσει πως το κυνήγι της οδηγεί στην κατασπατάληση του χρόνου ζωής που έχει δοθεί στον καθένα μας. Αφού λοιπόν κατανάλωσα (σχεδόν) το χρόνο που μου αναλογούσε, αποφάσισα να επιστρέψω το υπόλοιπο που μου απομένει. Υπάρχει άλλωστε και η μετενσάρκωση. Ή μήπως όχι;
Ν. Γ. Λυκομήτρος
από τη συλλογή Ιχνηλάτες του τέλους, 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Εγώ διακρίνω μια ανταυγεια από Ρεμπώ μες τα ποιήματα του κου Λυκομήτρου που μ' αρέσει!
Φέρει δικό του στίγμα και μ' αρέσει ότι υπάρχουν διαρκώς νέοι ποιητές- που υπηρετούν με άλλους τρόπους την Μούσα..
Την καλημέρα μου Τόλη!
Xαίρομαι που κάνεις αυτή την επισήμανση, Στρατή μου. Ας ανθίσουν λοιπόν χίλια λουλούδια. Καλό βράδυ.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια κύριε Παρέλη, κι ας ξέρω πως υπερβάλλετε. Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσάς και τον Τόλη Νικηφόρου που αφήνουν χώρο για τους καινούριους και δεν προσπαθούν να τους "φιμώσουν"...
Δημοσίευση σχολίου