Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Λευκωσία ή τανγκό στο βυθό

Όλα τα ταξίδια που σου έταξα
σε πόλεις,
σε ποτάμια,
σε έρωτες ή θάλασσες
και δεν έγιναν,
θα διανύσω
στον υφασμάτινο χάρτη του κόσμου
που με περιτυλίγει
καθώς εισχωρώ
σε απέραντο γαλάζιο, πράσινο και μαύρο
νερό της θάλασσας
για να χορέψω
ένα τανγκό στο βυθό.
Αν δεις τις φυσαλίδες
να φτάνουν στα παράλια της Κύπρου
στη Μεσόγειο
ενώ κάθεσαι και αγναντεύεις,
είμαι ζωντανός.

Αντρέας Αντωνιάδης
δημοσιεύτηκε στο περ. η λέξη,
αφιέρωμα στην κυπριακή λογοτεχνία,
τεύχ. 203 -204, ιανουάριος - ιούνιος 2010

6 σχόλια:

Dinos-Art είπε...

Ωραίο σινιάλο!
Καλό απόγευμα.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Για μια τέτοια αγάπη οι φυσαλίδες θα φτάσουν στην ακτή της Κύπρου.

Poet είπε...

To ύστατο και το πιο φλογερό, Ντίνο μου. Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Θα μπορούσα να εντάξω το ποίημα στα ερωτικά, Ανδρέα μου, αλλά προτίμησα την πατρίδα. Υπάρχει πιο μεγάλος έρωτας;

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Συμφωνώ ότι ο έρωτας για τη πατρίδα είναι ο πιο μεγάλος. Ειδικά όταν αναφέρεται στη Λευκωσία που είναι η μοναδική χωρισμένη με σύνορα πόλη.

Poet είπε...

Μεγάλη, αγιάτρευτη πληγή, Ανδρέα μου.