Όλα τα ταξίδια που σου έταξα
σε πόλεις,
σε ποτάμια,
σε έρωτες ή θάλασσες
και δεν έγιναν,
θα διανύσω
στον υφασμάτινο χάρτη του κόσμου
που με περιτυλίγει
καθώς εισχωρώ
σε απέραντο γαλάζιο, πράσινο και μαύρο
νερό της θάλασσας
για να χορέψω
ένα τανγκό στο βυθό.
Αν δεις τις φυσαλίδες
να φτάνουν στα παράλια της Κύπρου
στη Μεσόγειο
ενώ κάθεσαι και αγναντεύεις,
είμαι ζωντανός.
Αντρέας Αντωνιάδης
δημοσιεύτηκε στο περ. η λέξη,
αφιέρωμα στην κυπριακή λογοτεχνία,
τεύχ. 203 -204, ιανουάριος - ιούνιος 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Ωραίο σινιάλο!
Καλό απόγευμα.
Για μια τέτοια αγάπη οι φυσαλίδες θα φτάσουν στην ακτή της Κύπρου.
To ύστατο και το πιο φλογερό, Ντίνο μου. Καλό βράδυ.
Θα μπορούσα να εντάξω το ποίημα στα ερωτικά, Ανδρέα μου, αλλά προτίμησα την πατρίδα. Υπάρχει πιο μεγάλος έρωτας;
Συμφωνώ ότι ο έρωτας για τη πατρίδα είναι ο πιο μεγάλος. Ειδικά όταν αναφέρεται στη Λευκωσία που είναι η μοναδική χωρισμένη με σύνορα πόλη.
Μεγάλη, αγιάτρευτη πληγή, Ανδρέα μου.
Δημοσίευση σχολίου