Άπλωσε τον ύπνο της
στο μπαλκόνι
όπως κάθε πρωί
καθώς τίναζε το πάπλωμα
και τ΄άσπρα διπλοσέντονα,
στο διώροφο πατρικό σπίτι
που έμενε από παιδί,
σε μια πάροδο
κεντρικού εμπορικού δρόμου
στη Λευκωσία
με πολλούς διερχόμενους.
Στα μάγουλά τους
έφταναν οι ύπνοι της
σιωπηλοί
με πνιχτές ανάσες
και όνειρα ανείπωτα.
Σαν τέλειωσε το τίναγμα
ακούμπησε στο κάγγελο του μπαλκονιού
λυγίζοντας το ένα γόνατο
με διπλωμένη μέση
και το πηγούνι στη χούφτα της
ξεχασμένη, αδάκρυτη
να τον θυμάται
ή και να τον περιμένει.
Αντρέας Αντωνιάδης
δημοσιεύτηκε στο περ. η λέξη,
αφιέρωμα στην κυπριακή λογοτεχνία,
τεύχ. 203 - 204, ιανουάριος - ιούνιος 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
18 σχόλια:
Πολύ όμορφο ποίημα, μια πολύ δυνατή περιγραφή της γυναίκας που ζει τη ζωή της περιμένοντας. Στο διώροφο πατρικό σπίτι που έμενε από παιδί, καρφώθηκαν τα όνειρα της, ρίζωσαν οι επιθυμίες της. Στον πιο κεντρικό , πολυσύχναστο δρόμο , μέσα στην απόλυτη μοναξιά να παρακολουθεί αθέατη απ' το μπαλκόνι, τη ζωή να χάνεται. Νιώθω σα να την ξέρω αυτή τη γυναίκα. Καληνύχτα Τόλη. ( Αν και λίγο καθυστερημένα, απάντησα στο ωραίο σχόλιό σου)
Τόλη,
αυτό το θαυμάσιο ποίημα που έβαλες απόψε δένει όμορφα με την αποψινή δική μου ιστορία τσέπης. Απλή σύμπτωση ή μήπως η νύχτα με τα όνειρά που έρχονται;
Ένα κορίτσι μόνο στο μπαλκόνι που ονειρεύεται γι'αυτά που δεν ήρθαν.
Καλημέρα.
Κι εμένα μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια όταν, μόνος στο σπίτι, περίμενα πολλές φορές ώρες ατέλειωτες στο μπαλκονάκι της Πλατείας Δικαστηρίων τον πατέρα μου να γυρίσει ή τα παιδιά της γειτονιάς να εμφανιστούν. Όλοι κάτι περιμένουμε και περιμένουμε, ΙΖΑ μου, και με την πικρή αυτή γεύση περνάει η ζωή μας.
Είδα την απάντηση σου και σου απάντησα με τη σειρά μου. Καλή σου μέρα.
Nαι, πράγματι δένει, Μαρία μου, στη προσμονή του και στην πίκρα του. Κάποιος έχει πει ότι δεν υπάρχουν απλές συμπτώσεις αλλά ... ποιος ξέρει τώρα, ποιος ξέρει οτιδήποτε για τη ζωή; Πάντως τα όνειρα είναι είναι πολύ επικίνδυνα με την προσωρινή και επισφαλή παρηγοριά τους.
Και μένει ανοιχτό, Ντίνο μου, το τι περιμένει. Τον αγαπημένο, τον αγνοούμενο, κάτι αόριστο που θα γεμίσει ξανά τη ζωή της; Περιμένει. Καλημέρα.
Περιγράφεται πολύ έντονα η θλίψη της προσμονής για ότι χάθηκε και της αβέβαιης αναμονής. Και να σημειώσω ότι ο ποιητής αναφέρεται στη Λευκωσία, όπου κάποιοι άνθρωποι περιμένουν αγνοούμενους,περιμένουν να ξαναγυρίσουν στο σπίτι τους.
Μια θλιβερή φλόγα ελπίδας.
Καλημέρα, καλώς σας βρήκα!
Χαίρομαι Τόλη μου που επέλεξες τον κύπριο ποιητή γιατί η μνήμη στα ποιηματά τους δεν ξεθωριάζει, όπως και του συντοπίτη του Κ.Μόντη.
Αργόσυρτο το ποιημα όπως η προσμονή, φέρει μεσα του το άσπρο του ονείρου,το σιωπηλό του ανείπωτου. Το βρήκα εξαιρετικό.
Κι εγώ τους αγνοούμενους σκέφτηκα, Ανδρέα. Που τους θεωρεί αγνοούμενους η ελπίδα μόνο πλέον.
Καλημέρα, Ευγενία μου. Χτες πέρασα από το ιστολόγιό σου χωρίς να κάνω σχόλιο. Κάτι συμπτώσεις, ε; Συμφωνώ με την άποψή σου. Αυτό ακριβώς το στοιχείο στο ποίημα με έθελξε κι εμένα.
Όμορφο ,τρυφερό, ανθρώπινο !!!
Τι να περιμένει άραγε αυτή η γυναίκα ;
Τον πατέρα ...τον αγαπημένο ...ή τον γιό της ;
Άραγε πως να νιώθουν όλες εκείνες οι γυναίκες που αγνοούνται οι άνθρωποι τους τόσα χρόνια;
Νομίζω η ζωή τους ότι θα είναι ένα αδιάκοπο ταξίδι στην θλίψη ...και ας μην τολμούν να κλάψουν [γιατί το κλάμα σε αυτή την περίπτωση θα σημαίνει την εγκατάλειψη κάθε ελπίδας και η ελπίδα όπως ξέρουμε πεθαίνει πάντα τελευταία...]
Νομίζω πολύ καλή η επιλογή του συγκεκριμένου ποιήματος
από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς !!!
Ευχές για ένα όμορφο απόγευμα!!!
Nαι Τόλη μου, οι συμπτώσεις μας φέρνουν και στο διαδικτυο. Το μόνο πως εγώ δεν μπορώ πια να είμαι ασυνεπής , γι αυτό και ανακοίνωσα το κλείσιμο του μπλογκ μου. Για σας χαίρομαι που τα διατηρείτε! Να σαι πάντα καλά, και σ ευχαρσιτώ από βάθους για τη στηριξη.
Πολύ ωραία περιγράφεις τα συναισθήματα που νιώθει μια τέτοια γυναίκα, Βάσω μου. Κανείς δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στη θέση της.
Να είσαι καλά, γλυκιά μου. Καλό βράδυ.
Λυπάμαι για την απόφαση στην οποία οδηγήθηκες, Ευγενία μου. Κι εγώ αισθάνομαι πολλές φορές την πίεση του χρόνου αλλά ... αντέχω ακόμη.
Μπορούμε τουλάχιστον να τα λέμε στο facebook όταν έχεις χρόνο και διάθεση.
Καλό βράδυ και κάθε επιτυχία σε κάθε ασχολία σου.
...πόσες τέτοιες φυγούρες
γλυκά πονεμένης αναμονής...
να περιμένουμε μια λέξη..
κι ας μην έρχεται ποτέ!
οι αναρτήσεις σου, κάνουν κλικ!!!
ένα όμορφο βράδυ..
αναμονή της αυγής...
καληνύχτα.
Αχ, αυτά που δεν έρχονται ποτέ !
Κι εκείνοι που δεν γυρίζουν ποτέ !
Καληνύχτα, Δέσποινα, ας τους ονειρευτούμε τουλάχιστον.
how are you!This was a really excellent subject!
I come from roma, I was fortunate to search your theme in baidu
Also I learn a lot in your website really thank your very much i will come daily
Good morning and welcome, my friend from Italy. I hope you know Greek well enough to appreciate our poetry. It's really nice to have people from all over the world visit our anthology. Even if it is only for the the music or the paintings, as is the case with a lady from Brazil.
I shall be aware of your presence here and grateful too.
Δημοσίευση σχολίου