Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Έρωτας


Xρόνο με το χρόνο,
ώρα με την ώρα,
λεπτό προς λεπτό,
στάζει χρώμα πορφυρό
στο δέρμα.
Εμποτίζει τα κύτταρα
τυλίγει τη καρδιά
διαθλάται στο βλέμμα.
Κόκκινο της φωτιάς
κόκκινο του αίματος.
Επιπλέω σε κόκκινα νερά,
χωρίς σωσίβιο,
χωρίς γιατί.
Έτσι ανεξήγητος
ο έρωτας
εισβάλλει στη ζωή μου.


Έλενα Καραγιαννίδου
αδημοσίευτο

4 σχόλια:

το πετάλι είπε...

και πώς να το εξηγήσεις αυτό το κόκκινο της φωτιάς;
έτσι εισβάλλει πάντα
εντελώς απρόσμενα...
(όμορφη έκπληξη Τόλη,
τα ποιήματα της Έλενας στο "Λιβάδι")

Poet είπε...

Όπως ξέρεις, Νίκο, το μοναδικό κριτήριο για την επιλογή των ποιημάτων που αναρτώνται στο Λιβάδι είναι το προσωπικό μου γούστο. Όχι το τόσο γνωστός είναι κάποιος ή πόσο καθιερωμένος, όχι το πόσο συμπαθητικός ή φίλος μου είναι, όχι οτιδήποτε άλλο, παρά μόνο η προσωπική και ανεπηρέαστη κρίση μου.

Εγώ λοιπόν ζήτησα από την Έλενα να μου στείλει τα ποιήματά της γιατί θεωρώ ότι έχει κάνει ένα άλμα τον τελευταίο καιρό και είναι χαρά μου που μου δόθηκε η ευκαιρία να επιλέξω μερικά για τις θεματικές ανθολογίες. Και ναι, ήταν και για μένα μια ευχάριστη έκπληξη.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

"κόκκινο όπως κόκκινο"
όπως θα έλεγε κι ένας ποιητής μας
(δεν θυμάμαι τώρα τ΄όνομά του...)

Poet είπε...

Πού να θυμάσαι τώρα ονόματα, Τζούλια μου; Τι σημασία έχουν, εξ άλλου, μπροστά στο «κόκκινο όπως κόκκινο»; Και μπροστά στις τόσο ωραίες, τόσο λιτές κι εκφραστικές εικόνες σου; Σε ευχαριστώ που καταθέτεις με κάθε τρόπο την ψυχούλα σου στο ταπεινό αυτό ιστολόγιο των ποιητών.