Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Ο δισταγμός

Καλύτερα η ακινησία. Την προτιμώ!
Προστατεύει πολλάκις από αναπάντεχες συν-κινήσεις.

Μη φεύγεις!
σου είπα.
Και συ κοκάλωσες
από το εύθραυστο της φωνής μου
προφανώς!

Τόσο σ' άγγιξε η απελπισία μου
γυναίκα του Λωτ.
Και προτίμησες τη σταθερότητα
του αλατιού
από την κινητική αβεβαιότητα
της θάλασσας.
Και σε διαφύλαξε αιώνια η ανωνυμία
της Βίβλου
από τη στιγμιαία επωνυμία μιας
πρόσκαιρης ζωής.

Αναστασία Γκίτση
από τη συλλογή Κορίτσι των σκοτεινών δασών, 2010

6 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Και προτίμησες τη σταθερότητα
του αλατιού
από την κινητική αβεβαιότητα
της θάλασσας.
...............
κι αυτό το....κάνει ερημιά ....

μ'αγγίζει εύκολα η Αναστασία



και πιο πολύ με συν-κινεί το ακάματό σου........
μια τρελλή αγκαλιά σου'χω φυλαγμένη
και ...δυό ξωτικές κωλοτούμπες για να σε δώ να σκάς στα γέλια.....

Poet είπε...

Παρατηρώ ότι εσχάτως μας απασχολούν ιδιαίτερα οι περί τον ουρανό ειδικοί. Πρώτα η Αναστασία ως θεολόγος, μετά η Ουρανία παρακάτω, τέλος εσύ φεγγαρόλουστη, έστω και αν δεν σε δέχεται η θρησκεία. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι καθόλου συνηθισμένες στην ποίηση βιβλικές αναφορές της Αναστασίας.

Όσο για το ... ακάματό μου, είναι απλό. Όπως εσύ είσαι ξωτικό, έτσι κι εγώ είμαι ποιητής. Και θα είμαι έως ότου σβήσει το φεγγάρι μου.
Μην τη φυλάς όμως τόσο πολύ την τρελή αγκαλιά γιατί, παρότι ολιγόπιστος, με βλέπω να αγιάζω.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Να Τόλη μου:
αυτό είναι πράγματι πολύ όμορφο και έχει κάτι να μας πει, ποιημα..
Παίζει άριστα με την υποψία της "άλλης γλώσσας" και κρύβει και φανερώνει τις προθέσεις της ποιήτριας..
Υποκλίνομαι!
Και μην νομίζεις ότι είμαι κακός..
Αυστηρός θέλω λίγο να είμαι..
Χαιρετώ σε!

55fm είπε...

Kαλημέρα!
Το ότι, με δισταγμό δεν διστάζει η ποιήτρια με γοητεύει,Τόλη μου!
Σου στέλνω την αγάπη μου!

Poet είπε...

Ένας γνήσιος ποιητής δεν μπορεί να είναι κακός, Στρατή μου. Αυστηρός επιβάλλεται να είναι. Και να αναγνωρίζει ότι οι απόψεις για την ποίηση είναι όσα και τα λουλουδάκια του βουνού την άνοιξη.

Καλή συνέχεια, φίλε.

Poet είπε...

Ακριβώς έτσι, Ουρανία μου. Η ποιήτρια επικαλείται μεν την ακινησία αλλά είναι εμφανέστατα πλάσμα των συν-κινήσεων.

Χαίρομαι για την ανταπόκριση στα ποιήματα της Αναστασίας. Ευπρόσδεκτο φυσικά θα ήταν και κάποιο δικό της σχόλιο.