Ο φίλος ποιητής Χάρης Μελιτάς είχε την καλοσύνη να μου στείλει την αξιόλογη έκδοση Λογοτεχνική Πολυμορφία, Περιοδικό Αλεξίσφαιρο, 2009-2010, και να μου δώσει έτσι την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα πολλούς καλούς ποιητές που δεν είχαν ανθολογηθεί στο Λιβάδι αλλά και άλλους ποιητές με τους οποίους δεν είχα έρθει σε επαφή ως τώρα.
Αρχίζει σήμερα λοιπόν ένα αφιέρωμα στον Σωτήρη Παστάκα, με ποιήματα επιλεγμένα από
την παραπάνω έκδοση και, ελπίζω, από άλλες πηγές επίσης. Είμαι βέβαιος ότι θα βρείτε την οπτική του Παστάκα πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα.
Πώς πέρασε τη νύχτα ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ
με τόσα ράντζα στους διαδρόμους,
μέσα σε τόσους επιθανάτιους ρόγχους και συγγενείς
να λαγοκοιμούνται στο προσκεφάλι
των αγαπημένων προσώπων,
αφού τους έχει κερδίσει πλέον
η βεβαιότητα της απώλειάς τους.
Μια φωτοβολία ο θάνατος και σε τυφλώνει.
Δεν μπορείς να κουνηθείς, να κρυφτείς,
να το βάλεις στα πόδια.
Έτσι, κατάφωτος κι ακίνητος,
ο χρόνος αρχίζει να σε πασπαλίζει μαρμαρόσκονη
και το πρωί σε παραδίδει ωραίο άγαλμα - όπως
πολύ φοβάμαι, συνέβη και στον προαναφερθέντα κ.
Σωτήρης Παστάκας
από την έκδοση Λογοτεχνική Πολυμορφία,
Περιοδικό Αλεξίσφαιρο, 2009 - 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Με φρέσκια σημερινή άποψη για την ποίηση
Σωτήρης Παστάκας!
Την καλημέρα μου Τόλη!
Πρέπει να οξυγονούται το ύδωρ!
Ποίηση πρωτότυπη και χωρίς μεγαλοστομίες-γι'αυτό και σε κερδίζει με την πρώτη ανάγνωση.
Συμφωνούμε, Στρατή. Καλό βράδυ.
Χαίρομαι που σου αρέσει, Αλεξάνδρα.
Μου αρέσει πολύ! Με πολύ ενδιαφέρον θα παρακολουθήσω τη συνέχεια..
Καλησπέρα! :-)
Θα αισθανόμαστε και θα χαιρόμαστε την παρουσία σου, Μαρία μου. Καλό απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου