Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Γ.Ν. Λαρίσης

Ο φίλος ποιητής Χάρης Μελιτάς είχε την καλοσύνη να μου στείλει την αξιόλογη έκδοση Λογοτεχνική Πολυμορφία, Περιοδικό Αλεξίσφαιρο, 2009-2010, και να μου δώσει έτσι την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα πολλούς καλούς ποιητές που δεν είχαν ανθολογηθεί στο Λιβάδι αλλά και άλλους ποιητές με τους οποίους δεν είχα έρθει σε επαφή ως τώρα.

Αρχίζει σήμερα λοιπόν ένα αφιέρωμα στον Σωτήρη Παστάκα, με ποιήματα επιλεγμένα από
την παραπάνω έκδοση και, ελπίζω, από άλλες πηγές επίσης. Είμαι βέβαιος ότι θα βρείτε την οπτική του Παστάκα πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα.

Πώς πέρασε τη νύχτα ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ
με τόσα ράντζα στους διαδρόμους,
μέσα σε τόσους επιθανάτιους ρόγχους και συγγενείς
να λαγοκοιμούνται στο προσκεφάλι
των αγαπημένων προσώπων,
αφού τους έχει κερδίσει πλέον
η βεβαιότητα της απώλειάς τους.

Μια φωτοβολία ο θάνατος και σε τυφλώνει.

Δεν μπορείς να κουνηθείς, να κρυφτείς,
να το βάλεις στα πόδια.
Έτσι, κατάφωτος κι ακίνητος,
ο χρόνος αρχίζει να σε πασπαλίζει μαρμαρόσκονη
και το πρωί σε παραδίδει ωραίο άγαλμα - όπως
πολύ φοβάμαι, συνέβη και στον προαναφερθέντα κ.

Σωτήρης Παστάκας
από την έκδοση Λογοτεχνική Πολυμορφία,
Περιοδικό Αλεξίσφαιρο, 2009 - 2010

6 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Με φρέσκια σημερινή άποψη για την ποίηση
Σωτήρης Παστάκας!
Την καλημέρα μου Τόλη!
Πρέπει να οξυγονούται το ύδωρ!

Alexandra Bakonika είπε...

Ποίηση πρωτότυπη και χωρίς μεγαλοστομίες-γι'αυτό και σε κερδίζει με την πρώτη ανάγνωση.

Poet είπε...

Συμφωνούμε, Στρατή. Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Χαίρομαι που σου αρέσει, Αλεξάνδρα.

Margo είπε...

Μου αρέσει πολύ! Με πολύ ενδιαφέρον θα παρακολουθήσω τη συνέχεια..
Καλησπέρα! :-)

Poet είπε...

Θα αισθανόμαστε και θα χαιρόμαστε την παρουσία σου, Μαρία μου. Καλό απόγευμα.