Αναμένω σβηστός τις κόρες του πιάνου ενμέσω βροχής και ομίχλης ημίφωτης.
Ξεφυλλίζω μνήμες.
Αστράφτει πάλι κι αναβοσβήνει το πρόσωπό σου.
Κλαδιά τσακίζω δισταγμούς το σώμα ξεχερσώνω και δίνω σφαχτάρι το λαιμό στα χείλη σου τα πυρωμένα.
Κλείνω τη μνήμη κι ανοίγομαι στα FM.
Κύματα αδολεσχίας πλήττουν τη βάρκα μου
Αναδιπλώνομαι
Καρδούλες διάφανες ζεστές οι στάλες της βροχής εισχωρούν αιφνίδια στη σελίδα σε ρυθμό ρελαντί και διασχίζοντας τους φράχτες των στίχων αφανίζονται στον άλλο γκρεμό
Χαμός γλυκός βαραίνει τα ματόκλαδα.
Θανάσης Μαρκόπουλος
από τη συλλογή Μικρές ανάσες, 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Με το ποίημα αυτό, ολοκληρώνεται η ανθολόγηση της τελευταίας συλλογής του Θανάση Μαρκόπουλου. Χαίρομαι που η ποίησή του άγγιξε τους αναγνώστες του ιστολογίου. Καλό απόγευμα σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου