
Πόρτες λιτές ξυλόγλυπτες
πόρτες καφέ γαλάζιες πράσινες
δίφυλλες πόρτες τρίφυλλες
με το κομμένο χέρι
πόρτες σκεβρές γδαρμένες ξέθωρες
πόρτες γριές
άλλες τυφλές
κι άλλες με μάτια ορθάνοιχτα
με κουρτινάκια βλέφαρα
και φρύδια μισοφέγγαρα
πόρτες που προβοδίσατε
τη χαρά και το θάνατο
με τρίξιμο παράπονο
κι αμίλητες συντροφέψατε
νυχτέρια ατέλειωτα
στα ξύλινα κατώφλια
πόρτες πιστές εχέμυθες
πόρτες παλιές της Φλώρινας
καπάκια αρμοστά υπέροχα
στα τελευταία φέρετρα
Θανάσης Μαρκόπουλος
από τη συλλογή Μικρές ανάσες, 2010
4 σχόλια:
Τι όμορφο ποίημα..
Αν δεν έλεγε πόρτες της Φλώρινας, θα μπορούσε να ήταν πόρτες της Παλιάς Ξάνθης...
Με ταξίδεψε..
Καλημέρα Τόλη
Και ωραίος πίνακας του Ντίνου Παπασπύρου, Έλενα. Λες κι ήταν παραγγελία. «Δυο πόρτες έχει η ζωή ...» στη Φλώρινα ή την Ξάνθη. Ταξίδι, όνειρο, παραμύθι που κάποτε τελειώνει.
Καλή σου μέρα.
Καλημέρα Τόλη μου!
Πάντα χάζευα τις πόρτες που είχαν ενδιαφέρον...
Και το ποίημα και η ζωγραφιά του Ντίνου μας,μιλάνε...
Φιλάκια
Καλή σου μέρα, Ουρανία μου. Κι εγώ το ίδιο. Συμφωνώ μαζί σου.
Δημοσίευση σχολίου