Ούτε ποδήλατο σου γύρεψα,
μήτε πυροτεχνήματα
μονάχα καραμέλες γεμιστές
με αμυγδαλόπαστα,
ή μια ντουντούκα της δραχμής
για να σε ξεκουφαίνω,
που δε μ` ακούς.
Όσα βρίσκεις δηλαδή,
στο περίπτερο,
ή στο ζαχαροπλαστείο «Ο Ντίνος».
Τόσα ασήμαντα
σημαντικά για μένα,
τόσο ασήμαντα
στα δικά σου σημαντικά.
Παραδόξως δεν εξέπνευσα,
μόνο εμπνεύστηκα.
Ανασαίνει κανείς
όταν τραβά το δικό του
σημαντικό δρόμο;
Και τώρα,
τόσα πολλά σημαντικά
που κατόρθωσα,
δε ξέρω πια τι να τα κάνω…
Ευγενία Βογιατζή
από το ιστολόγιο της ποιήτριας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
"...Τόσα πολλά σημαντικά που κατόρθωσα, δε ξέρω πια τι να τα κάνω" !
Χάνουμε το όριο και έχουμε την αίσθηση πως δεν είμαστε ευτυχισμένοι.
Το προηγούμενο βράδυ, πριν το μεγάλο σεισμό του '78 στη Θεσσαλονίκη, οι δυο κόρες μου μάλωναν για το ποια θα καταλάβει μεγαλύτερο χώρο στο δωμάτιό τους. Το βράδυ μετά τον σεισμό κοιμηθήκαμε όλοι στο γρασίδι. Το άλλο βράδυ, όταν κούρνιασαν στη μικρή σκηνούλα που αγόρασα, χώνω το κεφάλι μου και λέω "τώρα είστε ευτυχισμένες, έτσι δεν είναι;"
To ζαχαροπλαστείο "Ντίνος" μου θύμισε ένα με το ίδιο όνομα στη Λεωφόρο Στρατού, πριν το καφενείο Γιαννακού, μόνιμο στέκι των Αρειανών. Καταπληκτικές πάστες με αγνά υλικά που σπάνια τις γευόμασταν. Πού λεφτά τότε.
Αυτές τις αναμνήσεις μου έφερε το ωραίο αυτό ποίημα.
Καλό βράδυ.
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα, Ντίνο, και σου ξύπνησε αυτές τις αναμνήσεις. Η Ευγενία είναι Θεσσαλονικιά και μπορεί να αναφέρεται στο ίδιο ζαχαροπλαστείο. Έτσι κι αλλιώς, η ουσία δεν αλλάζει. Ούτε η σχετικότητα των πραγμάτων.
Γλυκό ποίημα πλασμένο από υλικά αναμνήσεων και νοσταλγική διάθεση..
Καλημέρα!!
Τόλη μου, εκτιμώ πολύ την Ευγενία!
Ήταν από τις πρώτες διαδικτυακές γνωριμίες μου,και συνέχεια ανακαλύπτω ταλέντα της!
Στο ιστολόγιό της
kanella16.blogspot.com βρίσκεις τις ευαισθησίες της!
Όμορφο και τρυφερό το ποίημα της!
Πολύ καμαρώνω τους Θεσσαλονικείς φίλους μου!
Φιλάκια παρεούλα!
Μεγάλη πηγή της ποίησης η μνήμη, Στρατή, το ξέρεις καλά. H επιστροφή στην εποχή της αθωότητας και της ελπίδας. Σε κάποια άνοιξη όπως τώρα.
Καλή σου μέρα.
Χαίρομαι πραγματικά, Ουρανία μου. Εγώ μόλις πρόσφατα την ανακάλυψα και δεν άργησα να αναρτήσω το πρώτο ποίημά της. Θα ακολουθήσουν μερικά ακόμη.
Καλά κάνεις και αναφέρεις το ιστολόγιο της Ευγενίας γιατί εγώ ακόμη, σκέψου, δεν έχω μάθει να περνάω links και τα παρόμοια.
Δεν είπαμε ότι είσαι επίτιμη Σαλονικιά; Μου φαίνεται ότι, ως το αρχαιότερο μέλος της παρέας, θα αρχίσω να απονέμω αυτόν τον επίζηλο τίτλο.
Καλή σου μέρα.
Τόλη,ξέρεις πως νιώθω μερικές φορές, με όλα αυτές τις διαδικτυακές δυνατότητες;
Πως λέγανε παλιά...είναι πενταμισάρικο και πάει πρώτη Δημοτικού,κερδίζει χρόνο...
Από αισιοδοξία σκίζω!
Το παίρνω θετικά,έχω χρόνια μπροστά μου να μάθω...
Εδώ περίμενα 50 χρόνια για να σας γνωρίσω!
Με τιμά ιδιαίτερα ο επίζηλος τίτλος...και κοκκινίζω!
Οι ανακαλύψεις σου, πάντα είναι εξαιρετικές!
Φοβερό βασανιστήριο να περιμένεις 50 χρόνια για να με γνωρίσεις, Ουρανία μου !! Πάντως, αν λάβουμε υπόψη μας τη διάρκεια ζωής των ουρανίων σωμάτων, δεν είναι τίποτα. Έχουμε χρόνια μπροστά μας για να μάθουμε. Αιώνες, χιλιετηρίδες κ.ο.κ.
Εντάξει, πέρα από πλάκα, είναι ωραίο να ανακαλύπτεις ενδιαφέροντες ανθρώπους και το διαδίκτυο σίγουρα προσφέρεται για κάτι τέτοιο.
Κοκκινίζεις όπως τα σύννεφα πάνω απ' τον Θερμαϊκό το ηλιοβασίλεμα;
Αααα αυτό είναι της Κανέλλας ε;;;
ήταν το πρώτο που διάβασα όταν την ανακάλυψα !!!!
Πολύ μου άρεσε !!!
Ένα δροσερό χαιρετισμό μπήκα ν'αφήσω με την επιστροφή απ'τον βορρά !!!
Συγκίνηση, φιλιά, δάκρυα από τον γυρισμό του ξενιτεμένου ξωτικού στην πατρίδα (στο Λιβάδι, καλέ, όχι στην Αθήνα). Επιστροφή με το αγαπημένο μου άρωμα κανέλας.
Στον βορρά είμαστε και η Κανέλλα κι εγώ, φεγγαρόλουστη.
Αγαπημένοι μου,
χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω στο φιλόξενο αυτό τόπο του Τόλη!
Σε σένα Τόλη ανήκουν άπειρες ευχαριστίες!
Χαίρομαι που ανάρτησες αυτό το ποίημα, που φέρνει μνήμες από το ομώνυμο ζαχαροπλαστείο στη γενέτειρά μου τη Δράμα! Οστόσο παρόμοιες μνήμες παιδικές υπάρχουν εγεγγραμμένες μέσα σ`όλους μας...
Συγγνώμη, μπήκα με το παλιο μου ψευδώνυμο, το προ...Κανέλλας!
Το παιδί (κορίτσι) μίλησε !! Και τα είπε μαζεμένα. Έλεγα κι εγώ πότε θα εμφανιστείς.
Χαρά μου ήταν, Ευγενία μου (με το άρωμα κανέλας), να αναρτήσω τα ποιήματά σου. Αχ, αυτές οι παιδικές μνήμες! Τότε που ο παράδεισος ήταν ένα μπισκοτολούκουμο. Και η κόλαση τώρα όταν μας λείπει ένα κομμάτι από το παντεσπάνι.
Δημοσίευση σχολίου