Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

εκρηκτικά το κόκκινο ενεδρεύει


η αμέλεια
είναι πιο επινοητική από την προμελέτη

ένα όνειρο
που διαφεύγει από τη λήθη
και ξεφτισμένο στο γαλάζιο υπερίπταται
έχει πιο αιχμηρές γωνιές
από κάθε αστικό τετράγωνο

οι υπνοβάτες
στο γκρίζο μάταια εκπαιδεύονται
η επιφάνεια στην άσφαλτο
στο ρυθμικό τους βήμα οι πεζοπόροι

στη λάμψη του σηματοδότη
στις χαραμάδες της παλάμης
εκρηκτικά πάντα το κόκκινο ενεδρεύει

Τόλης Νικηφόρου
αδημοσίευτο

34 σχόλια:

Elli K. είπε...

Είναι το κόκκινο ο κίνδυνος, η αμαρτία, το απαγορευμένο, ή μήπως τελικά το ένδυμα των πιο κρυφών φόβων, των ανομολόγητων επιθυμιών, του πιο όμορφου εαυτού μας που γητευτής παραμονεύει? Μια βροχερή καλησπέρα.

Poet είπε...

Είναι όλα αυτά και μερικά ακόμη, φίλη μου της πόλης των φαντασμάτων. Είναι η γοητεία των δευτερολέπτων, οι συγκλονιστικές στιγμές στη ζωή μου. Τα φαντάσματα της επανάστασης, της νιότης, του έρωτα που, με τρόπο παράδοξο, προσλαμβάνουν και πάλι κάποτε υλική υπόσταση. Με μια λέξη, η ουτοπία.

Μια φιλική καλησπέρα.

55fm είπε...

Ακούω...το υπέροχο ποίημα σου!
Πολύ σε ευχαριστώ!
Φιλιά!

logia είπε...

εμένα μ' αρέσει το κόκκινο
ακριβώς
γιατί είναι εκρηκτικό!!!!!!!

Poet είπε...

Και στα δώματά σου εκρηκτικά το κόκκινο ενεδρεύει, Ουρανία μου. Είδα κάποτε καταιγίδα κεραυνών στον ουρανό. Θα πρέπει να ήσουν πολύ θυμωμένη. Ή ερωτευμένη.

Καλό βράδυ.

Margo είπε...

Μπαίνοντας στο ιστολόγιο ήξερα πως θα διαβάσω ένα δικό σου ποίημα Τόλη μου.. χαμογέλασα πλατιά που μάντεψα σωστά από τον τίτλο και μόνο:)

Το κόκκινο είναι το χρώμα μου γι αυτό και ταυτίζομαι απόλυτα!!!

Καλό βράδυ!

55fm είπε...

Ερωτευμένη...ήμουν Τόλη μου,η αμαρτωλή!
Ο θυμός με αποφεύγει, γιατί τον φλερτάρω και φοβάται!
Βρήκα το κουμπί του!

ΥΑΚΙΝΘΗ είπε...

Τόλη , στην προηγούμενη ανάρτηση έγραψα σ΄όλους τα συναισθήματά μου και το ευχαριστώ ,για το ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ, αλλά μόλις τώρα γιατί έλειπα στην Αθήνα .
Σε παραπέμπω .

Κόκκινο ,των στιγμών εκείνων που τους ανήκει, σε κάθε περίπτωση δυνατό, και περιέχει όντως την ουτοπία ή στεγάζει το συναίσθημα που εκρήγνυται, πότε πάθος ,πότε σήμα κινδύνου , πότε επανάσταση .
Στις μέρες μας Τόλη μου , πολύ κόκκινο ξανά και '..ενεδρεύει ''

Την αγάπη μου και , με τίμησες πολύ στ΄αλήθεια .
Να ονειρευόμαστε , να αγρυπνούμε .

Να μην πάψουμε ν΄ακούμε ποτέ τα πουλιά .
Να μην πάψουμε ποτέ ν΄ακούμε τις καμπάνες .
Εφ΄όρου ποίησης .

Poet είπε...

Σου αρέσει γιατί είσαι κι εσύ εκρηκτική, Νέλλη μου. Πρώτα ειδοποιώ τους τραυματιοφορείς και μετά μπαίνω στο ιστολόγιό σου !!

Poet είπε...

Φαίνεται ότι με έχεις μάθει καλά, Margo μου, και αναγνωρίζεις αμέσως τα δακτυλικά μου αποτυπώματα. Ή μάλλον τα ψυχικά μου ίχνη.

Πολύ κόκκινο απόψε στο Λιβάδι !
Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Αν είναι έτσι, τότε είμαστε όλοι βουτηγμένοι στην αμαρτία. Τι επινόηση των παπάδων κι αυτή ! Να λερώνουν κάθε τι το ωραίο στον κόσμο.

Θυμάσαι τι είπε ο Καζαντζάκης; Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο πάει κανείς κατευθείαν στην κόλαση είναι να τον θέλει μια γυναίκα κι αυτός να μην πάει μαζί της. Τροφή για τον Βεελζεβούλ.

Εγώ θυμώνω. Ποτέ όμως με σένα.

Poet είπε...

Συμμερίζομαι την οπτική σου, τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις σου, τα πάντα, Μαρία μου.

Και κάνω εκείνο που υπαγορεύει η καρδιά μου. Να είσαι καλά, καλό βράδυ.

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Κόκκινο...ενέχει ζωή..θαλπωρή..απαγόρευση..πρόκληση..πάθος..ενίοτε καταστροφή
Και όπου ενεδρεύει,όλα γύρω του ωχριούν!
Πολύ δυνατό Ποιητή μου!Ετσι στο κοκκινο να σου υπαγορεύει η καρδιά σου και να δηλώνει Ζωή!

55fm είπε...

Tόλη μου,στιγμιαίος είναι ο θυμός μου,πάντα!
Ξεχνιέται την επόμενη στιγμή!
Στην ουσία δεν υπάρχει!Εξατμίζεται...
Πως να μη δεχτώ το θυμό σου, όταν εξαιρούμαι;
Οι παπάδες μεγάλη αμαρτία...
Φιλάκια πολλά!
Καλημέρααααααααααααααα!!!

Poet είπε...

Πέλα μου, μπαίνω στον πειρασμό να επαναλάβω εκείνη την παλιά ιστορία με τον βάτραχο και τον σκορπιό.

Καθόταν λοιπόν ένας βάτραχος στην άκρη του ποταμού και ήρθε ένας σκορπιός και του ζήτησε να τον πάρει στην πλάτη του και να τον περάσει απέναντι.

- Δεν τρελάθηκα, του είπε ο βάτραχος. Εσύ θα με τσιμπήσεις.
- Όχι δα, απάντησε ο σκορπιός. Άμα σε τσιμπήσω θα πνιγώ κι εγώ.
Πείστηκε λοιπόν ο βάτραχος, πήρε τον σκορπιό στην πλάτη του και άρχισε να κολυμπάει. Στη μέση του ποταμού, ο σκορπιός ξαφνικά τσίμπησε τον βάτραχο.
- Μα γιατί; ρώτησε εκείνος με την τελευταία του πνοή.
- Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, απάντησε ο σκορπιός. Αυτή είναι η φύση μου.

Η φύση μου είναι κόκκινη λοιπόν, Πέλα μου (Σκορπιός με ωροσκόπο τον Λέοντα) και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Poet είπε...

Το ξέρω, το ξέρω, Ουρανία μου. Κι εγώ έτσι είμαι. Εξοργίζομαι, φουντώνω, παρεκτρέπομαι λεκτικά μερικές φορές, αλλά δεν κρατάω κακία. Γιατί δεν την έχω μέσα μου.

Καλή σου μέρα.

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Και εγώ στα κόκκινα Ποιητή μου.Λιονταρίνα αλλά με οροσκόπο ζυγό να με φρενάρει στο πολύ και να γλυκαίνει το χρώμα!

Dinos-Art είπε...

Πώς θά'βγαινε ο ανοιξιάτικος, με τα εκκρηκτικά κόκκινα, πίνακας που κοσμεί το λιβάδι αν δεν λάτρευα το κόκκινο;
Καλό απόγευμα σε όλους

Poet είπε...

Α, είναι ωραίο ζώδιο ο Λέων. Φωτεινό, δυναμικό, αισιόδοξο. Μου δίνει κι εμένα κάτι λίγο μέσα στη φυσική μελαγχολία μου. Νομίζω ότι έχεις τον τέλειο συνδυασμό, Πέλα μου. Αν βέβαια πιστεύει κανείς σε όλα αυτά.

Poet είπε...

Ναι, θα μπορούσε να με είχε εμπνεύσει ο πίνακάς σου, Ντίνο.
Μας εμπνέει όμως και τους δύο το κόκκινο και αυτό είναι ωραίο. Τον ταύρο απλώς τον ερεθίζει.

55fm είπε...

Το κόκκινο ενώνει!
Μαζεύτηκε η παρεούλα με το κόκκινο!
Ζήτω το κόκκινο!
Φιλιά σε όλους!

Poet είπε...

Μπορούμε λοιπόν τώρα, Ουρανία μου, να κάνουμε εκείνη την έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα;

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Το κόκκινο στήνει ενέδρες στις γκρίζες μέρες μας..
Τι ωραίο...
Καλό απόγευμα....

Poet είπε...

Σε όλα τα πεδία των μαχών, Έλενα, ο αιφνιδιασμός έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Το κόκκινο έχει αυτό το αποκλειστικό προνόμιο. Αστράφτει ξαφνικά και θριαμβεύει. Από τη φύση του προσωρινά βέβαια. Γιατί το γκρίζο έχει δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα.

Καλό (κόκκινο) βράδυ.

Yiannis είπε...

Αυτό το υπέροχο ποίημα Τόλη μου είναι η αρχή της επέλασης της άνοιξης στο γκρίζο της ρουτίνας και της συνθηκολόγησης.Ψες διαβάσαμε ποιήματα σε εκδήλωση της Ενωσης Λογοτεχνών Κύπρου.Διάβασαν ποιήματά τους οι Ελλαδίτες ποιητές Κώστας Γ.Παπαγεωργίου και Ηλίας Γκρης.Διάβασαν επίσης τέσσερεις Κύπριοι,Γιώργος Μολέσκης,Νάσα Παταπίου,Γιώργος Χαριτωνίδης και εγώ.Περάσαμε πολύ ωραία.Και με καμάρι τους ανάφερα τη φιλία μου μαζί σου.Οι Ελλαδίτες χάρηκαν πάρα πολύ .Μου είπαν πόσο εκτιμούν το έργο σου και σένα.Χάρηκα επίσης γιατί τους άρεσαν τα ποιήματά μου. Απόλαυσα πραγματικά την ποίησή τους καθώς και όλο το ακροατήριο γιατί είναι βαθιά υπαρξιακή με εσωτερικό ρυθμό και υποβλητική ατμόσφαιρα.Ωρες ώρες νιώθω αληθινά πατρίδα μου την Ελλάδα.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

στο λάθος...
στο γράμμα που κάνει την ανατροπή, εκρηκτικά πάντα το κόκκινο ενεδρεύει...

υπέροχο Τόλη!

Poet είπε...

Βλέπω ότι συμπληρώνεται ολοταχώς η παρέα. Ή, μάλλον, οι εραστές του κόκκινου.

Γιάννη μου, θα σε μαλώσω. Και βέβαια είναι αληθινά πατρίδα σου η Ελλάδα. Εμείς θα της είμαστε πιστοί ως το τέλος όσο κι αν μας απογοητεύει συχνά. Το ξέρεις ότι για μας δεν υπάρχει άλλη.

Χαίρομαι πολύ για την ωραία εκδήλωση στην Κύπρο. Γνωρίζω κι εγώ καλά και εκτιμώ τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου και τον Ηλία Γκρή.
Με τον Γιώργο Μολέσκη έχουμε μια φιλική σχέση από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Χαίρομαι ιδιαίτερα και για σένα. Όταν πετυχαίνουν αυτές οι εκδηλώσεις, είναι πραγματική απόλαυση και εκπλήρωση.

Να είσαι καλά και πάντα τέτοια νέα. Και να σε δούμε κάποια στιγμή στη Θεσσαλονίκη. Καλό ξημέρωμα.

Poet είπε...

Να και η Τζούλια που μας είχε λείψει, να και η εικόνα που μας είχε λείψει, να και το κόκκινο μέσα στο μωβ που μας είχε λείψει. Το κόκκινο στα χείλη, στο δέντρο, στον ουρανό. Που πηγάζει από την ψυχή.

Εκρηκτικά το κόκκινο ενεδρεύει και ... σιωπηλά η απουσία παραμονεύει. Μην σε χάσουμε πάλι, Τζούλια. Πες και στην Αγγελικούλα μας να επιστρέψει. Για κόκκινο μιλάμε εδώ κι έχουμε κάνει μαύρα μάτια να τη δούμε. Αναρχικός συνδυασμός βέβαια αλλά θα προτιμούσα την παρουσία της νομιμοφροσύνης.

Ακούς μικρή μεταφράστρια;

Yiannis είπε...

Τόλη μου εννούσα ότι η καρδιά μου ανήκει βαθιά στον ελλαδικό χώρο παρόλη την αγάπη που έχω στην Κύπρο μας.Βέβαια Κύπρος και Ελλάδα είναι το ίδιο πράγμα.Όμως υπάρχουν και διαφορές.Ο άνθρωπος νοσταλγεί ή εξιδανικεύει κάποτε αυτό που έχασε.Καλό σου βράδυ Τόλη.

Poet είπε...

Μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι, Γιάννη μου. Νοσταλγούμε, εξιδανικεύουμε, άλλες φορές απογοητευόμαστε, η ουσία όμως παραμένει η ίδια.

Καλό ξημέρωμα.

kanella16 είπε...

Kόκκινο όπως καρδιά, όπως αίμα...Οπου δεν υπάρχει σκέψηυπάρχει αυτή η έξαρση της συν- ουσίας των δευτερολέπτων!
Υπέροχο, σ` ευχαριστώ!

Poet είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε, Ευγενία μου. Πράγματι η σκέψη συχνά είναι ανασταλτική, ο εσωτερικός εχθρός. Ευτυχώς, μερικές φορές ανατρέπεται με απρόβλεπτα (κόκκινα) αποτελέσματα.

Alexandra Bakonika είπε...

Τόλη,αιωνίως ένας έφηβος, αιωνίως ερωτικός στο μυαλό και στη σκέψη είσαι, όπως όλοι οι ζωντανοί και θαρραλέοι, όπως όλοι οι ειλικρινείς με τον εαυτό και τους άλλους. Γιατί η λατρεία του κόκκινου αυτό σημαίνει.

Poet είπε...

Πράγματι αυτό σημαίνει, Αλεξάνδρα μου. «Ούτε μια μέρα πάνω απ' τα δεκαοχτώ». Σ' ευχαριστώ.