Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Δοξαστικό

Νυν και αιέν
η καρδιά του μικρού χελιδονιού
που καμπανοχτυπάει την Άνοιξη.
Νυν και αιέν

η αρχιτεκτονική του τριαντάφυλλου
και το “ευχαριστώ” που γεννιέται
στα ανατέλλοντα μάτια του παιδιού.
Νυν και αιεν το φως, που ποτίζει το χώμα,
βάφει τον ουρανό,
και των ανθρώπων ξεπλένει τους ίσκιους.
Νυν και αιέν το αλέτρι ,
που αναδίνει
των χθεσινών αγαπημένων τη ρίζα ,
που φυτεύει τον φουσκωμένο με δάκρυ
σπόρο του αύριο.
Νυν και αιέν το χιλιόκαρπο δέντρο
που ανασταίνει τον νου
και της γνώσης το κόκκινο μήλο δωρίζει .
Νυν και αιέν το κρασί των λέξεων
που κοινωνεί τρυφερότητα κι αντίδωρα
στις εκκλησιές των ελπίδων,
εκεί που απομένουν τα μάτια των λιγότερο ίσων.

Αυτών που περισσεύουν των συνθηκών
κι όρθιοι,
στα μονοπάτια των λύκων βαδίζουν.
Νυν και αιέν τα πρόσωπα της απουσίας
που ξεκόλλησε ο καιρός απ΄το σπίτι της ύπαρξης
και στης μνήμης τον χορό επιστρέφουν,
για το χάδι που δεν προφτάσαμε,
τις συγνώμες που κλείδωσαν οι τάφοι,
το ζεστό φιλί στο ηλιοκαμένο μάγουλο,
το κεφαλοδέσι της καρδιάς,
τις μέρες που ζύμωναν το ψωμί το γλυκό
και της χιλιοδώρητης αγκαλιάς
άναβαν το καντήλι .
Νυν και αιέν του Μάη η πρώτη ανάσα,

μυρωμένη απ΄τις μοίρες τις τρεις των Ελλήνων.
Μαντήλι άλικο κι η Αγρύπνια,
σεργιάνι στη γη να φυσήξει τους μύθους.
Τη Δήλο, ηλιοφόρεσε και τον Αη Στράτη,
άστρο αυγινό, αιώνιο άστρο.
Νυν και αιέν της πικρής πατρίδας φλάμπουρο,
των αγνώστων αγίων μνήμη,
του άλλου ήλιου φως.
Εκείνων που με θάνατο ονόμασαν,
της ζωής τ΄αλμυρό πέρασμα,
της αγάπης την τρισέμορφη λέξη.
Νυν και αιέν ο σταυρός ,
όπου τάιζε γλαροπούλια
στου Ομήρου τα πέλαγα ,
να βαφτίσουν του κόσμου τις στράτες .
Νυν και αιέν ο Λόγος, ευχή και μαχαίρι
στάρι και δίκταμο
σώμα και αίμα …

Μαρία Σκουρολιάκου
αδημοσίευτο

9 σχόλια:

Poet είπε...

Πιστεύω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ποια είναι η πατρίδα μας, ποια είναι η Ελλάδα. Ιδίως σε μια εποχή σαν κι αυτή.

Σε ευχαριστούμε, Μαρία.

Dinos-Art είπε...

Παραπέμπει θαρρώ στο "Άξιον Εστί" του Ελύτη.
Καλό απόγευμα.

Poet είπε...

Κι εμένα την ίδια εντύπωση μου έδωσε, Ντίνο. Δεν με πείραξε όμως. Καθόλου.

55fm είπε...

Να μη ξεχνάμε την Ελλάδα μας,Τόλη μου!
Μας θυμίζει Ελλάδα και δεν μας πειράζει...
Φιλιά!

Dinos-Art είπε...

Κι εμένα Τόλη δεν με πειράζει καθόλου όταν λεν ότι οι ζωγραφιές μου παραπέμπουν στον Βαν Γκογκ ή στον Ζωρζ Σερά. Κάθε άλλο.

Poet είπε...

Έχουμε αυτομαστιγωθεί υπερβολικά τον τελευταίο καιρό, Ουρανία μου. Υπάρχει και ομορφιά σ' αυτή τη χώρα. Υπάρχει η άλλη Ελλάδα, της εργασίας, της εντιμότητας, του πνευματικού μόχθου. Της λεβεντιάς και της ζωντανής ιστορίας.

Η Μαρία μας θυμίζει αυτή τη μεγάλη αγάπη. Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Πολύ ωραία παρατήρηση, Ντίνο.

ΥΑΚΙΝΘΗ είπε...

Kαλησπέρα Τόλη .Καλησπέρα φίλοι.
Αυτό το κείμενο βγήκε τόσο πηγαία και με τόσο πόνο έτσι καθώς κάθε μέρα βιώνουμε την προσβολή την απαξίωση τις αποκαλύψεις που δεν μας αφήνουν ελπίδα .Τόσος διασυρμός , τόσο κρίμα για την μικρή μας πατρίδα
Πονάει η καρδιά μου και πιστεύω όλων μας .
Και δεν μπορεί, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ .
Τόλη , στον Ακάθιστο λόγο αυτό λέω
στην ''ανατροπή '' και η λέξη αιεν που μ αρέσει πολύ αντί του αεί μου ΛΈΕΙ πως τίποτα από τα άξια δεν θα χαθεί .
Η ''ΛΕΒΕΝΤΙΆ ΚΑΙ Η ΖΩΝΤΑΝΉ ΙΣΤΟΡΊΑ'' λοιπόν και ΦΩΣ !!!

Πόσο τιμή μου είναι που αυτή η έκρηξη μεσ τη νύχτα των στίχων παραπέμπει στο ύφος του Ελύτη.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ .

Poet είπε...

Όλοι μας αισθανόμαστε όπως κι εσύ, Μαρία μου. Αυτά τα συναισθήματα μου προξένησε το ποίημά σου και αυτές τις αντιδράσεις. Είναι ένα ποίημα πηγαίο, ειλικρινές, δυνατό.

Πρέπει να ανατρέχουμε πάντα στις πηγές μας και στη αλήθειά μας.

Καληνύχτα.