Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
15 σχόλια:
Το ποίημα αυτό βραβεύτηκε στον πρόσφατο πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Βέροιας, Δημήτριος Βικέλας.
Ήμουν μέλος της κριτικής επιτροπής και, κατά τη συνεδρίαση στο καταπληκτικό παραδοσιακό δημαρχιακό μέγαρο, εγώ το πρότεινα πρώτος. Όταν τελείωσε η διαδικασία
και αποσφραγίστηκαν οι φάκελοι με τα πραγματικά ονόματα των βραβευθέντων, διαπίστωσα με έκπληξη και χαρά ότι το ποίημα ήταν της φίλης μου, Μαρίας Ψωμά.
Διαβάστε και τα άλλα ποιήματά της Μαρίας που είχα αναρτήσει παλιότερα. Πολύ ωραία και η εικόνα της Τζούλιας.
Το... τριπλό άλφα της αγάπης σε αυτή την περίπτωση, Τόλη!
Συγκλονιστική εικόνα της απώλειας.
Πράγματι εντυπωσιακό! Θα ανατρέξουμε στο ανθολόγιο του λιβαδιού ευθύς αμέσως!
Ευχαριστούμε πολύ πολύ..
Καλό βράδυ!
Τόλη μου πολύ μ΄αρέσει το ποίημα!
Η εικόνα καταπληκτική!
Και η ιστορία της βράβευσής του, έγραψε...
Πριν λίγο, μπαίνοντας στο ιστολόγιο της φίλης με το όνομα "Αναζήτηση"διάβασα το ποίημα σου "Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα"και ξαναμαγεύτηκα!
Βρόχινα φιλιά από την Ηλιούπολη!
Αν προσθέσεις και τα μακρόσυρτα επιφωνήματα που προκαλεί, η αγάπη έχει πολλά άλφα, Αγγελικούλα μου.
Θα διαπίστωσες λοιπόν, Margo μου, ότι η Μαρία «σ' ένα βαρύ ζεϊμπέκικο καίει ό,τι την καίει». Σκέψου τι χορό έριξε μετά αυτή την απώλεια!
Καλό βράδυ.
Κι εμένα μου είχε αρέσει πολύ όταν το πρωτοείδα, Ουρανία μου. Πού να φανταστώ ότι το είχε γράψει η Μαρία.
Το «Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα» το προόριζα για την παραμονή και πάλι. Η «Αναζήτηση» με πρόλαβε αλλά, αφού της αρέσει, δεν πειράζει καθόλου. Ίσως το αναρτήσω κι εγώ νωρίτερα. Μου φαίνεται ότι τα δάκρυα είναι ό,τι πιο κοινό έχει η αδελφότητα των ανθρώπων.
Πανέμορφο Ποιητη μου
τα φωνήεντα απλοχερα δηλώνουν..συνέχεια
αλλά τα συμφωνα ειδικά όταν μένουν μόνα..τέλος!Καλημερα απο μια χιονισμένη Καστοριά!
πώς αλλάζουν ξαφνικά τα γνώριμα λεκτικά σχήματα γύρω μας...
μα τα γράμματα αρνούνται πεισματικά αυτή την αποσύνθεση...
επιμένουν να κρέμονται στα χείλη μας και στην ψυχή μας, "να ζητιανεύουν έκφραση σ΄αφιλόξενες λέξεις" να συνθέσουν και πάλι από την αρχή το σκηνικό της ζωής...
υπέροχο το ποίημα της Μαρίας Ψωμά...
εύχομαι ένα όμορφο πρωινό Σαββάτου
Το πανέμορφο ποίημα πάει με την πανέμορφη Καστοριά, Πέλα μου. Ιδίως όταν είναι χιονισμένη.
Καλή σου μέρα.
Έτσι είναι, Τζούλια μου. Όλα μετουσιώνονται, ξαναγεννιούνται, όλα αρχίζουν και πάλι απ' την αρχή.
Καλό Σαββατοκύριακο.
κ. Νικηφόρου
απ΄ ό,τι γνωρίζω δεν υπήρξε πρώτο βραβείο, όσο αφορά την ποίηση, στο συγκεκριμένο διαγωνισμό της Βέροιας
γιατί όμως;
αφού ήσαστε στην κριτική επιτροπή, σίγουρα θα γνωρίζετε να μας πείτε το σκεπτικό
ευχαριστώ
Κωνσταντίνος Μικρός
Το σκεπτικό της βράβευσης, κύριε Μικρέ, είναι καταχωρημένο στα πρακτικά της κριτικής επιτροπής. Ευχαρίστως όμως να αναφέρω μερικά βασικά σημεία όπως τα θυμάμαι τώρα.
Η κριτική επιτροπή διαπίστωσε ομόφωνα ότι το επίπεδο των διηγημάτων ήταν συνολικά υψηλότερο από το επίπεδο των ποιημάτων.
Επιπλέον, ενώ οι συμμετέχοντες στην πεζογραφία κρίθηκαν για ένα τους διήγημα, στην ποίηση συνεκτιμήθηκε η ποιότητα και των άλλων δύο ποιημάτων που είχαν υποβληθεί από τους συμμετέχοντες.
Τελικά, δύο ποιητές κρίθηκαν ως περίπου ισάξιοι, θα ήταν όμως υπερβολή να δοθούν δύο α’ βραβεία. Έτσι καταλήξαμε να απονείμουμε δύο β’ βραβεία αντί ενός α’ και ενός β’. Ίσως ακόμη αυτό να αποτέλεσε ενθάρρυνση για μεγαλύτερη προσπάθεια και ακόμη καλύτερες επιδόσεις τους στον μέλλον.
Καλό βράδυ.
κατάλαβα και σας ευχαριστώ για την έστω και σύντομη απάντηση
ήταν χρήσιμη, ιδίως για νέα παιδιά που τρέχουν σε τέτοιους διαγωνισμούς
Πάντως, σκέφτομαι την κριτική επιτροπή που έχει να επιλέξει από ένα σύνολο ποιητικών έργων μετρίου επιπέδου...πρέπει να ΄ναι απογοητευτικό
να είστε καλά
Θα έλεγα ότι είναι αναμενόμενο, κύριε Μικρέ. Γιατί η ποίηση είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και τα νέα παιδιά έχουν έναν ανηφορικό δρόμο μπροστά τους. Ας μην απογοητεύονται λοιπόν κι ας συνεχίσουν τη μαθητεία τους, όπως όλοι μας.
Πάντως, υπήρξαν αξιόλογα ποιήματα στον διαγωνισμό αυτό. Αλλιώς δεν θα είχαν απονεμηθεί βραβεία και έπαινοι.
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου