Ένας άνεμος σιγανός φυσούσε μέσα της
κι έπαιζε μ' ένα μόνο φύλλο - το χαμόγελό της.
Όλοι αγαπήσαν το χαμόγελό της.
Εκείνη δεν αγάπησε κανέναν.
Έμεινε μόνη με τον άφαντο άνεμό της
χάνοντας και το μόνο εκείνο φύλλο. «Το άπειρο, είπε,
είναι ο τέταρτος τοίχος της μοναξιάς μας, όχι η στέγη.»
Έμεινε ανύπαντρη, γέρασε, δεν έγινε ούτε άγαλμα.
Σχολαστική στην καθαριότητα, απ' το χαράματα,
χειμώνα καλοκαίρι, σκούπιζε ως πέρα το πεζοδρόμιο.
Μια μέρα μάλιστα φωτογραφήθηκε έτσι με τη σκούπα της
στο δρόμο εκεί, μπρος σε μια ξένη πόρτα. Κι αυτή
η φωτογραφία της
απόμεινε όλο όλο από κείνον τον άνεμο και το
χαμόγελό της.
Γιάννης Ρίτσος
από τις Ασκήσεις, 1950-1960
Αναρτήσεις
14 σχόλια:
Σπαρακτική εικόνα μοναξιάς, Τόλη, απόψε που γύρισα στην Αθήνα και με υποδέχτηκε καταρρακτώδης βροχή.
Καλησπέρα σε όλη την παρέα
Υ.Γ. Όλγα, έχεις πολλούς χαιρετισμούς από την κυρία Αγγελική!
Τόλη μου,υποκλίνομαι στην επιλογή σου!
Λίνα μου,μίλησες με τη γενναία κυρία Αγγελική.
Κάθε καλοκαίρι, μου προσφέρει την αγάπη της,σύκα και βασιλικό.
Μιλάμε για ποίηση και για τη "μάνα" θάλασσα...
Πόσο μικρός είναι ο κόσμος!
Πολύ χαίρομαι!
Και τώρα που γύρισες, Λίνα;
Πραγματικά σπαρακτική. Και η «γυναίκα από άνεμο» όμως «δεν αγάπησε κανέναν», δεν άπλωσε ένα χέρι.
Ξέρω γιατί σου άρεσε το ποίημα, Ουρανία. Γιατί κι εσένα «όλοι αγαπήσαν το χαμόγελό σου».
Λοιπόν, τέρμα οι διακοπές, κορίτσια, έτσι; Αμάν πια!
Αυτή η γυναίκα από άνεμο
με το φυλλοβόλο της χαμόγελο
με τη σκούπα της στους αιώνες ταξιδεύει...
πόζα της μοναξιάς και της ονείρου...
Τόλη τις ευχές μου στη Σοφία!
Λίνα καλώς μας ήρθες!!!
Τι αμαρτία..μια γυναίκα που δεν αγάπησε ποτέ!!Και το χαμόγελο;Από που έπαιρνε το φως του το χαμόγελό της;Δεν τον καταλαβαίνω εδώ τον ποιητή μας Τόλη μου..
Εχεις δίκιο!!Τέρμα οι διακοπές..Αχ..Τι κρίμα!
Εγώ δεν θα σχολιάσω τη γυναίκα από άνεμο. Εγώ θα πω τις ευχές μου όλες στη Σοφία που γιόρταζε και που δυστυχώς από κάτι απρόβλεπτο τώρα έφτασα σπίτι. Όμως η γιορτές κρατάνε 3 μέρες και έτσι θα πω τις ευχές μου και στην ίδια αύριο. Τόλη μου μου Χρόνια πολλά και όμορφα στη Σοφία.
Αχ, τι ωραίο χαμόγελο που έχει η γυναίκα της εικόνας σου, Τζούλια. Χαμογελάνε γλυκά και τα μάτια της. Ποτέ να μην καταλήξει στη σκούπα.
Μεγάλη αμαρτία, συμφωνώ, στην Κόλαση κατευθείαν. Α, ξέχασα, μια γυναίκα που δεν αγάπησε ποτέ, ήδη βρίσκεται στην Κόλαση.
Μου ζητάς να εξιχνιάσω δύο μυστήρια, Όλγα μου. Τι εννοεί ο ποιητής και από πού παίρνει φως το χαμόγελο μιας γυναίκας. Θα έλεγα από μιαν αρχική προσμονή που ποτέ δεν βρήκε την εκπλήρωσή της. Γι' αυτό και έσβησε.
Οι διακοπές σου τελείωσαν και δεν είναι καθόλου κρίμα. Σκέψου κι εμάς.
Τζούλια και Ανδρέα, σας ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σας. Πρόκειται για μια πολύ δημοφιλή Σοφία. Στιγμή δεν σταμάτησαν να χτυπάνε σήμερα σταθερό και κινητό.
Καληνύχτα σε όλους.
Όταν οι φίλοι αγαπούν, τα τηλέφωνα χτυπούν...Τόλη μου!
Καλό απόγευμα!
Πολύ σωστά, Ουρανία μου. Μπορούν όμως να στείλουν και ταχυδρομικό περιστέρι ή σινιάλο καπνού. Ακόμη κι ένα ποίημα.
Καλό βράδυ (εδώ έχει συννεφιάσει).
Σίγουρα η γυναίκα αυτή αγαπούσε τον εαυτό της. Ικανό να σε κάνει να χαμογελάς και απαραίτητο για να αγαπήσεις τους άλλους.
Υπέροχο ποίημα.
Καλό Σαββατοκύριακο, Τόλη.
Τον αγαπούσε ή δεν τον αγαπούσε; Ιδού η απορία που ούτε η μαργαρίτα μπορεί να μας λύσει.
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο, Μαρία.
Δημοσίευση σχολίου