Διορθώσαμε τις στραβές γραμμές
και τακτοποιήσαμε τα περιθώρια συμμετρικά.
Ελέγξαμε κάθε λέξη από το κείμενο
καθαρογράφοντας τις παραγράφους.
Υπογραμμίσαμε τους τίτλους με κόκκινο
και περιβάλαμε με πράσινο τους αριθμούς.
Προσέξαμε τι στίξη, τους τόνους
καθώς και την ομοιομορφία
στα ονόματα των ανθρώπων
που συναντούσαμε
περισσότερο από μια φορά.
Κι αφού το κοιτάξαμε ήσυχοι,
ξαλαφρωμένοι το τοποθετήσαμε
με ευλάβεια στο αρχείο μας.
Πέρασε ακόμη μια μέρα από τη ζωή μας.
Γιάννης Ποδιναράς
από τη συλλογή Ένα πράσινο θολό, 1996
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Μήπως προτιμάτε να μαζεύετε το φεγγάρι απ' το πηγάδι;
Προσωπικά προτιμώ να το αφήσω να λικνίζεται νωχελικά στο νερό, για να το βλέπω και ψηλά και χαμηλά!
Ωραίος ο Απολογισμός, όμως.
Καλημέρα στην παρέα.
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει, Λίνα μου; Κάποια στιγμή μάλιστα μπορείς να κάνεις έναν Απολογισμό για τα φεγγάρια που είδες στις διάφορες φάσεις τους και στις διάφορες δικές σου φάσεις.
Καλή σου μέρα.
Όταν κανουμε τον τελευταίο απολογισμό θα είμαστε τυχεροί αν οι όμορφες στιγμές της ζωής μας είναι περισσότερες από τις δυσάρεστες. Για να φύγει κι η ψυχή ευχαριστημένη.
Υπάρχουν και ψυχές που φεύγουν ευχαριστημένες, Ανδρέα μου; Από αυτόν τον κόσμο;
Ο απολογισμός κάποτε μας φαίνεται πικρός μα κάποτε είναι τόση η δύναμη των ουσιαστικών στιγμών που αξιωθήκαμε που μας μεθάει και μας ταξιδεύει στο αέναο της ουτοπίας.Η μια σημαντική στιγμή γίνονται χίλιες γιατί η μαγιά της πλησμονής φτιάχνει καρβέλια που θρέφουν την ψυχή μας.
Προσοχή όταν προφέρεις τη λέξη «ουτοπία», Γιάννη μου, γιατί της έχω μεγάλη αδυναμία ως διαβόητος ουτοπιστής που είμαι.
Έτσι είναι όπως τα λες. Εξ άλλου εγώ δεν έχω γράψει το μυθιστόρημα « Η γοητεία των δευτερολέπτων»; Παρά τις πίκρες της ζωής, πώς θα μπορούσα να διαφωνήσω;
Δημοσίευση σχολίου