Άτιτλο (ΚΟΙΤΑ ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑ ...)

ΚΟΙΤΑ ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑ ΚΑΙ ΔΕΣ
ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ, ΤΡΙΒΩ ΚΑΛΑ-ΚΑΛΑ
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΑ ΝΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ
ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΩ Ή ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ
ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ Ή ΟΤΑΝ ΦΟΡΕΣ ΠΕΡ-
ΝΟΥΣΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΛΑΧΕΙΑ ΚΙ
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΙΞΑΜΕ - ΔΕΝ
ΕΙΧΑΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΠΟΤΕ
ΒΡΗΚΑΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ,
ΟΜΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΑΝ ΚΙ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΗ
ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ - ΚΙ ΕΠΡΕΠΕ ΠΑΝΤΑ ΝΑ
ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ
ΠΟΤΕ ΔΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ
ΔΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΠΟΤΕ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΙΔΕΑ Ή ΜΠΗΚΑΜΕ
ΣΤΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ Ή ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ
- ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ -
ΤΟ ΜΩΡΟ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΕΞΑΚΟΣΙΑ
ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ
ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΑΜΕ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ
ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΚΙ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑ-
ΣΤΕ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥ-
ΜΕ ΝΑ ΧΑΘΟΥΜΕ Ή
ΕΣΤΩ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥ-
ΜΕ ΚΑΘΩΣ ΟΤΑΝ
ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙ
ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ.

Βασιλική Γεροκώστα
από το ποιητικό βιβλίο Ασανσέρ, 2009