Ήταν μια όμορφη μέρα, έξω ψι-
χάλιζε ήσυχα σα μια γλυκιά
απόδειξη πως υπάρχει ουρα-
νός, ήταν γκρίζος μα όχι βαρύς, χάι-
δευε με μελαγχολία τα παλιά κτίρια
του ιστορικού τριγώνου ενώ εγώ κοι-
τούσα από το παράθυρο ψηλά κάτω
το δρόμο που έμοιαζε τόσο μακρύς και
λίγο ανηφορικός που νόμιζες πως το
τέλος του βγάζει σε ουρανό, είχε ήδη
ξημερώσει καλά κι έπρεπε να κλείσω
το κόκκινο φως, οι εργάτες είχαν αρχί-
σει τη δουλειά, όμως στο ασανσέρ δεν
είχε ακόμη ξημερώσει, λες κι ο χρόνος
είχε σταματήσει ώρες πριν, στη με-
γάλη ανάβαση, ψηλαφώντας βρήκα
τα κουμπιά, δόξα τω θεώ είχα ακόμη
χέρια, τρεις άντρες κουβαλούσαν ένα
τραπέζι που τους έπεσε λες και είδαν
εξωγήινο, όμως εγώ ήμουν ένας κανο-
νικότατος άνθρωπος με δυο χέρια και
δυο πόδια που μάλιστα κρύωναν κιό-
λας αφού ήταν οι κάλτσες μου βρεγ-
μένες - έβρεχε και μες το κτίριο γιατί ο
άντρας με το καπέλο φώναξε το όνο-
μά μου καθαρά - η ζωή μακριά απ' το
σπίτι είναι δύσκολη καμιά φορά, ιδίως
όταν δεν έχεις ρούχα να αλλάξεις και
κρεμάς στους τοίχους κορδέλες αντί
για ρούχα όμως μια κορδέλα δεν είναι
παρά μια κορδέλα και ο προορισμός
της είναι να ομορφύνει το κρεμασμένο
σώμα από το ταβάνι ή από το κρεβάτι.
Βασιλική Γεροκώστα
από το ποιητικό βιβλίο Ασανσέρ, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Τουλάχιστον έφυγαν τα κεφαλαία...
Τόλη μου, καλύτερα που έφυγαν...
Πάντως ο τίτλος ΑΣΑΝΣΕΡ, ταιριάζει.
Σε φιλώ!
Δυσκολεύτηκα λίγο να το καταλάβω, με μπέρδεψε λίγο το κόκκινο φως, αλλά στο τέλος έπιασα τη νοηματική διαδρομή.
Με άρεσε το σημείο με τις κορδέλες και η κατάληξη να ομορφύνουν το σώμα ή το κρεβάτι
καλό βράδυ
Ουρανία μου, δεν είναι σωστό να επέμβω εγώ στο κείμενο της ποιήτριας, το είπαμε. Εξ άλλου, δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται μερικές φορές μέσα στα ΑΣΑΝΣΕΡ. Ή μήπως μπορείς;
Φιλάκια.
Το ίδιοι κι εγώ, Αλέξη, το ίδιο κι εγώ. Για να δούμε τώρα που θα αναρτήσω το τελευταίο απόσπασμα από το κείμενο της Βασιλικής μήπως η όλη αίσθηση αποκτήσει μεγαλύτερη σαφήνεια.
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου