ΤΟ ΕΝΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΕΦΕΥ-
ΓΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΑΠΛΩΝΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΙΚΕΤΕΥΟΝΤΑΣ
ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΜΕΝΕ
ΠΙΣΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΑΚΑΔΕΣ, «ΔΕ ΓΙΝΕ-
ΤΑΙ ΜΕ ΤΟΣΟΥΣ ΓΙΑΚΑΔΕΣ ΝΑ ΒΓΑ-
ΛΕΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ», ΙΣΩΣ ΕΜΟΙΑ-
ΖΑΝ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΦΟ-
ΒΟΥΝΤΑΙ ΜΗΝ ΚΡΥΨΩ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΩ,
ΥΣΤΕΡΑ ΘΑ ΤΡΩΝΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΓΙΑ
ΝΑ ΜΕ ΒΡΟΥΝ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ
ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑ ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ
ΓΙΑΚΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΣΩΣΕΙ ΤΗ
ΖΩΗ - ΗΤΑΝ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΟΜΑΔΙΚΕΣ
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ Ή ΑΠΛΑ ΕΒΡΕΧΕ
ΑΠΟΨΕ - ΚΑΙ ΑΦΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ
ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ ΗΤΑΝ ΠΛΕΟΝ
ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΕΙ-
ΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ.
Βασιλική Γεροκώστα
από το ποιητικό βιβλίο Ασανσέρ, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
περίμενα περισσότερα δείγματα για να σχολιάσω την παράξενη αυτή γραφή της Βασιλικής Γεροκώστα, αλλά τελικά βλέπω ότι η αποσπασματική παρουσίαση ενός ενιαίου έργου δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Μου αρέσει η λαχανιασμένη φωνή της και αυτή η συλλαβιστή αγωνία που βγάζει, αν κι αδυνατώ να καταλάβω το γενικότερο πλαίσιο (αν υπάρχει). Μια εντελώς ιδιότυπη γραφή, που άλλες φορές με ξενίζει κι άλλες μου φαίνεται πολύ οικεία...
την καλησπέρα μου στο φθινοπωρινό λιβάδι... (άντε και να μαζευόμαστε σιγά σιγά...μερικές μερικές...)
Δεν ήταν δυνατόν να αναρτήσω ολόκληρο το βιβλία, Τζούλια. Η αποσπασματική παρουσίαση ήταν ο μοναδικός τρόπος.
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου, αν και θα πρόσθεσα ότι έχει μερικές γνήσιες ποιητικές λάμψεις.
Το γενικότερο πλαίσιο φαίνεται να είναι εκείνο της γαλήνιας απελπισίας και του συμβιβασμού με όσα καθορίζουν τη ζωή μας και δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν. Με απόπειρες διαφυγής που η ποιήτρια γνωρίζει ότι είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες.
Ε, ναι, λες και έχουν ρίξει μαύρη πέτρα πίσω τους οι μερικές μερικές στη φθινοπωρινή Άνδρο. Πλατς.
Εμένα πάλι, ενώ μ'αρέσει, μου προξενεί μια αγωνία, σαν κάτι να μου ξεφεύγει, σαν κάτι να νομίζω πως ξέρω αλλά δεν μπορώ να βρω τα λόγια να το περιγράψω, κάπως έτσι.
Υ.Γ. Η φθινοπωρινή Άνδρος μας επιφύλαξε μια λιακάδα ονειρεμένη σήμερα και πέρασα την περισσότερη μέρα μου στη θάλασσα, στην Αγία Μαρίνα, μπροστά από το ταβερνάκι του Γιαννούλη, γειτόνισσα Ουρανία - Όλγα!
Καλησπέρα στην παρέα του λιβαδιού.
Kαλωσήρθες Λίνα μας!
Εκεί κολυμπάω και
στο βράχο αριστερά,το σπίτι που χαλαρώνω.
Πώς ήταν η θάλασσα;
Κρίμα, που δεν κατάφερα να είμαι εκεί...
Καλό φθινόπωρο!
Τόλη μου,αυτή η αγωνία, μαζί με μια δυσάρεστη ζάλη, είναι που με απομακρύνει από τη γραφή της γειτόνισσάς μου.
Συμπάθα με...
Φιλιά!
Α, μπα, ακούστηκε η φωνούλα σου επιτέλους ! Εμείς εργαζόμαστε εδώ σκληρά κι εσύ πλατσουρίζεις στα ρηχά, ε; Κοίτα να δεις που μου βγήκε ομοικαταληξία.
Έχω την αίσθηση ότι και η Βασιλική ψάχνει να βρει τα λόγια να το περιγράψει, Λίνα. Εύκολο είναι; Άλλοτε το πετυχαίνει κι άλλοτε όχι.
Άντε, πολύ τράβηξαν αυτές οι διακοπές, όλη η παρέα σε περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.
Είναι δυνατόν να σου αρέσουν όλα τα λουλουδάκια του βουνού, Ουρανία μου; Κάποιο ή κάποια θα διαλέξεις για το άρωμα ή τα χρώμα τους. Μη σκας, λοιπόν, για όλους έχει ο μπαχτσές. Εσύ, δηλαδή, θα είχες πρόβλημα αν, απ' όλα τα αστέρια της επουράνιας γειτονιάς σου, εγώ διάλεγα εκείνο στην ουρά της Μικρής Άρκτου;
Φιλάκια!
Όντως μια μεγάλη βιβλιοθήκη είναι το σπίτι σου!
Κεφαλαία; γιατί κεφαλαία;
Και το πραγματικό μου σπίτι μια μεγάλη βιβλιοθήκη είναι, κορίτσι των βιβλίων, όπως και το δικό σου.
Το έχουμε το σακατλίκι αυτό από μικροί.
Θεωρώ υποχρέωσή μου να αναρτώ τα ποιήματα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τα έχει δημοσιεύσει ο κάθε ποιητής στο βιβλίο του. Με το δικό του γούστο και τη δική του τρέλα.
Κεφαλαία θέλει η Βασιλική Γεροκώστα, κεφαλαία κι εγώ. Πεζά παρακάτω, πεζά κι εγώ. Τα σχέδια της δεν μπορώ δυστυχώς να τα μεταφέρω εδώ. Ούτε τα ιερογλυφικά. Κάτι θα σημαίνουν όλα αυτά και ας ελπίζουμε ότι κάποτε το μυστήριο θα εξιχνιαστεί.
Καλή σου μέρα.
Δημοσίευση σχολίου