Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Μόρφου 2001

Φύλλα διάφανα
νερά της άμμου
πότισαν τη φυγή μας.
Βυθός του πράσινου κήπου
χάραξε την αφή της θάλασσας.
Πρώτο άγγιγμα
παλμοί της ζωής μας
στέρεψαν την κοίτη της λήθης.
Μόρφου, γεφύρι στην καρδιά
της ξένης γης.
Μόρφου, γεφύρι στο βαθύ πηγάδι
του νόστου.

Γιάννης Ποδιναράς
από τη συλλογή Φαράγγια των αγγέλων, 2008

9 σχόλια:

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Αυτό το ποίημα του Γιάννη θα το διαβάζω πάντα με την ίδια συγκίνηση. Έχει ότι ζήσαμε, ότι νοιώσαμε, ότι υπάρχει μέσα μας σήμερα και για πάντα.

Yiannis είπε...

Σ ευχαριστώ Τόλη μόλη μου την καρδιά για την τιμή που μου κάνεις να φιλοξενήσεις αγαπημένα μου ποιήματα και να με φέρεις έτσι σ επαφή με τόσους καλλιεργημένους αναγνώστες και δημιουργούς που σαν και μένα εκτιμούν βαθιά το ποιητικό σου έργο.Ευχαριστώ θερμά και τον παντοτινό μου φίλο Ανδρέα Καρακόκκινο που μου γνώρισε την πνευματική του παρέα της πόλης που τόσο αγάπησα και που πάντα κουβαλώ μέσα μου.Αγαπητέ μου φίλε ποητή Τόλη ποτέ δεν θα ξεχάσω τη γενναιδωρία της ψυχής σου και τη χαρά που ένιωσα σήμερα.Νάσαι πάντα καλά να χαίρεσαι και να δημιουργείς.

Poet είπε...

Φυσικά θα το διαβάζεις πάντα με την ίδια συγκίνηση, Ανδρέα μου. Γιατί η πατρίδα μας είναι ό,τι αγνότερο και ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Ιδίως η χαμένη πατρίδα που είναι ταυτόχρονα μια ζωντανή πραγματικότητα και μια ουτοπία.

Poet είπε...

Μου άρεσαν τα ποιήματά σου, Γιάννη μου, είναι απλό. Όπως έχω ήδη πει, έχουμε πολλά κοινά στοιχεία. Και ήταν χαρά μου να τα αναρτήσω στο ιστολόγιό μας. Ξέρω ότι άρεσαν και στις δυο πολύτιμες συνεργάτιδες μου, τη Λίνα και τη Τζούλια. Και σε πολλούς άλλους.

Είστε και Θεσσαλονικιοί και οι δύο εξ άλλου, μέλη της πνευματικής παρέας της πόλης μας. Την επόμενη φορά που θα έρθεις εδώ και θα γνωριστούμε από κοντά, ίσως έχω την ευκαιρία να σου γνωρίσω μερικούς ποιητές και πεζογράφους ακόμη.

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσεις με το ίδιο πάθος, την ίδια συνέπεια και την ίδια επιτυχία.

Σε χαιρετώ με την αγάπη και την εκτίμησή μου.

ΑΠΑΘΕΙΑΤΕΛΟΣ είπε...

Το βραβευμένο. Ένα από τα αγαπημένα μου, Γιάννη. Θυμάσαι, πήρε το Α΄ βραβείο στο διαγωνισμό που προκήρυξε ο Πολιτιστικός Όμιλος Μόρφου.Να ΄σαι καλά,να μας δροσίζεις με τα φύλλα της ποίησής σου, γεμίζοντας μας την κοίτη της μνήμης και γεφυροποιώντας το νόστο για την αγαπημένη μας Μόρφου

Poet είπε...

Ήδη δημιουργήθηκε στο Λιβάδι μια μικρή κυπριακή παροικία. Χαίρομαι.

Yiannis είπε...

Σ ευχαριστώ φίλε μου Χάρη για το πέρασμα σου και για τα καλά σου λόγια.Τόλη μου η χαρά είναι δική μας που γνωρίσαμε τόσο αξιόλογους ανθρώπους από την πνευματική μας πατρίδα.Και ο Χαρης σπούδασε φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και είναι πρόσφυγας από τη Μόρφου συγγενής του Ανδρέσα Καρακόκκινου.

Poet είπε...

O Aνδρέας είναι πια Σαλονικιός, Γιάννη μου. Τον κράτησε εδώ ένα δικό μας κορίτσι. Αλλά και η δική σου ψυχούλα και του Χάρη συχνά φτερουγίζουν εδώ.

Η πόλη των προσφύγων, η πολυεθνική και πολυπολιτισμική πόλη των φαντασμάτων συνεχώς εμπλουτίζεται. Για να γίνει κάποτε μια μικρογραφία της παγκόσμιας κοινωνίας. Δεν θα 'ναι ωραίο;

Yiannis είπε...

Υπέροχο Τόλη μου.Και συ κατάγεσαι από προσφυγική οικογένεια και ταξίδεψες πολύ και έζησες στο εξωτερικό όπως και εγώ.Έχουμε πολλά κοινά βιώματα γι αυτό και επικοινωνούμε.Κάποτε βρίσκω κάποια δυσκολία επικοινωνίας με ανθρώπους που περιόρισαν τη ζωή τους για κάποιους λόγους σ ένα μόνο μέρος.