Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
"ο χρόνος γίνεται θάνατος,
όταν απρόσιτοι περιμένουμε"
δεν το ήξερα αυτό το ποίημα της Ζωής Καρέλλη... ο χρόνος ωστόσο είναι από τις βασικές έννοιες στην ποίησή της...
αυτός που γίνεται θάνατος όταν απρόσιτοι περιμένουμε
To ποίημα αυτό, Τζούλια, περιλαμβάνεται στη συγχρονική ανθολογία «Η Ελληνική ποίηση του 20ου αιώνα», 2008, των εκδόσεων Μεταίχμιο, με επιμέλεια - ανθολόγηση του Ευριπίδη Γαραντούδη.
Το να είναι κανείς απρόσιτος αποτελεί μεγάλη έπαρση. Με εξίσου μεγάλη (αυτο)τιμωρία, την ισόβια μοναξιά.
Την καλημέρα μου μετά από καιρό.
Ευτυχώς πήγα μια εβδομάδα Ουρανούπολη από τον φυσικό δρόμο και μόλις μπορέσω θα ταξιδέψω και από τον δρόμο του μυαλού και της καρδιάς μέσω του βιβλίου σου Τόλη, για ακόμη μια φορά.
Τώρα επιστροφή στις πολυποίκιλη καθημερινότητα μου που δόξα το θεό - όποιος και όπως και αν είναι - δεν με αφήνει να πλήξω. Ευτυχώς η Χαλκιδική είναι κοντά και θα ξεκλέψω πιστεύω λίγες ώρες ευτυχίας ακόμη.
Τόλη εμείς ευτυχώς τα είπαμε έστω και λίγο από κοντά αν και θα ήθελα να βρίσκομαι στην λέσχη της προηγούμενης Δευτέρας με το ρεκόρ συμμετοχής.
Ξέρω ότι προτιμάς την ησυχία αλλά και την μαγεία που εκπέμπει η πόλη μας τέτοιες μέρες οπότε καλά να περνάς και να μας γνωρίζεις όλο και νέους δημιουργούς. Φυσικά και το ιστολόγιο των λογοτεχνικών σου δευτερολέπτων δεν θα το αφήσω χωρίς την παρουσία μου έστω και σκόρπια, έστω και βιαστικά, αλλά ξέρεις.
Το ποίημα της Καρέλη με άγγιξε. Του Eliot με συγκλόνισε και ειδικά που άκουσα τον ποιητή να το απαγγέλει και ας είναι πολύ περιορισμένα τα αγγλικά μου, μιλούσε στην ψυχή μου.
Τζούλια ακόμα ένα μπράβο για όλα και ελπίζω να πέρασες καλά στις διακοπές σου και αν έχεις και δεύτερο γύρο ακόμα καλύτερα.
Τελείως τυχαία πέτυχα την συνέντευξη της Λένας Παπαθανασίου - Τζούλια πιστεύω την γνώρισες στην παρουσίαση του Τόλη - στον 95,8. Για όσους δεν πρόλαβαν, δεν ήξεραν ή δεν μπόρεσαν λόγω απόστασης, ορίστε η συνομιλία
στους παρακάτω συνδέσμους.
http://lesxianagnosis.blogspot.com/
http://tasosv.blogspot.com/
Υ.Γ. Πριν μερικές μέρες επιστρέφοντας στο σπίτι πέτυχα την γυναίκα μου σε κάτι που δεν συνηθίζει. Είχα αφήσει ανοικτή την ιστοσελίδα και την βρήκα να διαβάζει ποίηματα και να έχει μαγευτεί από τις εικόνες σου Τζούλια και την μουσική του λιβαδιού μας.
Πρώτη φορά γράφω τόσα αλλά ήταν από καιρό μαζεμένα. Συγχωρέστε με αν σας κούρασα
Kαλημέρα, Τάσο. Σε μια μίζερη εποχή με τρομοκρατημένους και ιδιοτελείς ανθρώπους, μια γενναιόδωρη παρουσία σαν τη δική σου είναι πολύτιμη. Δεν λυπάμαι λοιπόν που τέλειωσαν οι διακοπές σου.
Άκουσα πριν από λίγο τη σύντομη συνέντευξη της Λένας στον Γιώργο Καλιεντζίδη. Σημαντική η προσφορά και των δύο, του Γιώργου στο ραδιόφωνο, της Λένας στη βιβλιοθήκη.
Χαίρομαι που η γυναίκα σου υπέκυψε στη συνδυασμένη γοητεία ποίησης, εικόνας, μουσικής. Να είσαι βέβαιος ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διευρύνουμε τον κύκλο των θυμάτων μας.
Μακριά λοιπόν από τη φρενίτιδα των διακοπών, εμείς θα συνεχίσουμε την εργασία μας εδώ και στα άλλα ιστολόγιά μας. Θα συνεχίσουμε τη φιλική μας σχέση με όσους έχουν το ίδιο πάθος και το ίδιο κέφι.
Υ.Γ. Εύχομαι, εσύ τουλάχιστον, κάποτε να βρεις τη δική σου Ουρανούπολη.
Η απόλυτη συνείδηση της ύπαρξης...
είναι ότι ποτέ δεν θα προλάβεις, αρκετά...
πάντα "περιμένεις" με μια χαζή λογική...
Μου θύμισε το "Παράπονο" του Ελύτη.
Καλησπέρα Ποιητή.
- pandora *
Μα, εσύ πρέπει να περιμένεις, pandora. Τον κόσμο ολόκληρο πρέπει να περιμένεις και να ελπίζεις. Ο κόσμος όλος ανήκει στα νιάτα σου.
μου άρεσε το ποίημα
κάπως έτσι αφημένος ο φιλόξενος χρόνος του
ανώτερος από κάθε ηλιοβασίλεμα
-
μου αρέσουν επίσης πολλά ποιήματα που διαβάζω εδώ
καλό βράδυ
Βλέπω ότι έψαξες πολύ βαθιά στις ανθολογίες, Θωμαή. Είναι πλούσιο το λιβάδι με όλα τα χρώματα και όλα τα αρώματα της ποίησης. Με όλες τις μουσικές της. Και κάθε μέρα γίνεται πλουσιότερο. Είναι επίσης εξαιρετικά φιλόξενο και χαίρεται για την παρουσία σου. Καλό βράδυ και καλή συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου