Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Μωσαϊκό


Ο βίος περνά κι εγώ τον περιμένω.
Να μη γνωρίζω, νομίζω
πουθενά να χαρώ δεν χωρώ.
Προβαίνω έξαφνα τρέχω.
Απ' τον δικό μου φεύγω καιρό.

Υπάρχει πολύ κρύο
διασπαρμένο παντού, ακόμα
και μες στην αγκάλη του ήλιου
ο χρόνος γίνεται θάνατος,
όταν απρόσιτοι περιμένουμε.

Περιμένω τον εαυτό μου
επίμονα με λογική εγκαρτέρηση.
Δεν μπόρεσα σήμερα
ούτε αύριο, χτες, όλες οι μέρες
χάνονται, δεν μπορώ ποτές,
καθώς περιμένω την παρουσία
του ακέραιου.

Ζωή Καρέλλη
από τη συλλογή Φαντασία του χρόνου, 1949

8 σχόλια:

Τζούλια Φορτούνη είπε...

"ο χρόνος γίνεται θάνατος,
όταν απρόσιτοι περιμένουμε"

δεν το ήξερα αυτό το ποίημα της Ζωής Καρέλλη... ο χρόνος ωστόσο είναι από τις βασικές έννοιες στην ποίησή της...
αυτός που γίνεται θάνατος όταν απρόσιτοι περιμένουμε

Poet είπε...

To ποίημα αυτό, Τζούλια, περιλαμβάνεται στη συγχρονική ανθολογία «Η Ελληνική ποίηση του 20ου αιώνα», 2008, των εκδόσεων Μεταίχμιο, με επιμέλεια - ανθολόγηση του Ευριπίδη Γαραντούδη.

Το να είναι κανείς απρόσιτος αποτελεί μεγάλη έπαρση. Με εξίσου μεγάλη (αυτο)τιμωρία, την ισόβια μοναξιά.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Την καλημέρα μου μετά από καιρό.

Ευτυχώς πήγα μια εβδομάδα Ουρανούπολη από τον φυσικό δρόμο και μόλις μπορέσω θα ταξιδέψω και από τον δρόμο του μυαλού και της καρδιάς μέσω του βιβλίου σου Τόλη, για ακόμη μια φορά.

Τώρα επιστροφή στις πολυποίκιλη καθημερινότητα μου που δόξα το θεό - όποιος και όπως και αν είναι - δεν με αφήνει να πλήξω. Ευτυχώς η Χαλκιδική είναι κοντά και θα ξεκλέψω πιστεύω λίγες ώρες ευτυχίας ακόμη.

Τόλη εμείς ευτυχώς τα είπαμε έστω και λίγο από κοντά αν και θα ήθελα να βρίσκομαι στην λέσχη της προηγούμενης Δευτέρας με το ρεκόρ συμμετοχής.
Ξέρω ότι προτιμάς την ησυχία αλλά και την μαγεία που εκπέμπει η πόλη μας τέτοιες μέρες οπότε καλά να περνάς και να μας γνωρίζεις όλο και νέους δημιουργούς. Φυσικά και το ιστολόγιο των λογοτεχνικών σου δευτερολέπτων δεν θα το αφήσω χωρίς την παρουσία μου έστω και σκόρπια, έστω και βιαστικά, αλλά ξέρεις.

Το ποίημα της Καρέλη με άγγιξε. Του Eliot με συγκλόνισε και ειδικά που άκουσα τον ποιητή να το απαγγέλει και ας είναι πολύ περιορισμένα τα αγγλικά μου, μιλούσε στην ψυχή μου.

Τζούλια ακόμα ένα μπράβο για όλα και ελπίζω να πέρασες καλά στις διακοπές σου και αν έχεις και δεύτερο γύρο ακόμα καλύτερα.

Τελείως τυχαία πέτυχα την συνέντευξη της Λένας Παπαθανασίου - Τζούλια πιστεύω την γνώρισες στην παρουσίαση του Τόλη - στον 95,8. Για όσους δεν πρόλαβαν, δεν ήξεραν ή δεν μπόρεσαν λόγω απόστασης, ορίστε η συνομιλία
στους παρακάτω συνδέσμους.

http://lesxianagnosis.blogspot.com/
http://tasosv.blogspot.com/

Υ.Γ. Πριν μερικές μέρες επιστρέφοντας στο σπίτι πέτυχα την γυναίκα μου σε κάτι που δεν συνηθίζει. Είχα αφήσει ανοικτή την ιστοσελίδα και την βρήκα να διαβάζει ποίηματα και να έχει μαγευτεί από τις εικόνες σου Τζούλια και την μουσική του λιβαδιού μας.

Πρώτη φορά γράφω τόσα αλλά ήταν από καιρό μαζεμένα. Συγχωρέστε με αν σας κούρασα

Poet είπε...

Kαλημέρα, Τάσο. Σε μια μίζερη εποχή με τρομοκρατημένους και ιδιοτελείς ανθρώπους, μια γενναιόδωρη παρουσία σαν τη δική σου είναι πολύτιμη. Δεν λυπάμαι λοιπόν που τέλειωσαν οι διακοπές σου.

Άκουσα πριν από λίγο τη σύντομη συνέντευξη της Λένας στον Γιώργο Καλιεντζίδη. Σημαντική η προσφορά και των δύο, του Γιώργου στο ραδιόφωνο, της Λένας στη βιβλιοθήκη.

Χαίρομαι που η γυναίκα σου υπέκυψε στη συνδυασμένη γοητεία ποίησης, εικόνας, μουσικής. Να είσαι βέβαιος ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διευρύνουμε τον κύκλο των θυμάτων μας.

Μακριά λοιπόν από τη φρενίτιδα των διακοπών, εμείς θα συνεχίσουμε την εργασία μας εδώ και στα άλλα ιστολόγιά μας. Θα συνεχίσουμε τη φιλική μας σχέση με όσους έχουν το ίδιο πάθος και το ίδιο κέφι.

Υ.Γ. Εύχομαι, εσύ τουλάχιστον, κάποτε να βρεις τη δική σου Ουρανούπολη.

pandora είπε...

Η απόλυτη συνείδηση της ύπαρξης...
είναι ότι ποτέ δεν θα προλάβεις, αρκετά...
πάντα "περιμένεις" με μια χαζή λογική...

Μου θύμισε το "Παράπονο" του Ελύτη.

Καλησπέρα Ποιητή.

- pandora *

Poet είπε...

Μα, εσύ πρέπει να περιμένεις, pandora. Τον κόσμο ολόκληρο πρέπει να περιμένεις και να ελπίζεις. Ο κόσμος όλος ανήκει στα νιάτα σου.

θωμαή είπε...

μου άρεσε το ποίημα
κάπως έτσι αφημένος ο φιλόξενος χρόνος του
ανώτερος από κάθε ηλιοβασίλεμα
-
μου αρέσουν επίσης πολλά ποιήματα που διαβάζω εδώ

καλό βράδυ

Poet είπε...

Βλέπω ότι έψαξες πολύ βαθιά στις ανθολογίες, Θωμαή. Είναι πλούσιο το λιβάδι με όλα τα χρώματα και όλα τα αρώματα της ποίησης. Με όλες τις μουσικές της. Και κάθε μέρα γίνεται πλουσιότερο. Είναι επίσης εξαιρετικά φιλόξενο και χαίρεται για την παρουσία σου. Καλό βράδυ και καλή συνέχεια.