Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
26 σχόλια:
Τόλη χρόνια πολλά, να είσαι πάντα γερός κι ευτυχισμένος και να μας χαρίζεις ποιήματα αληθινά...
Χρόνια πολλά και από εδώ, Τόλη, εδώ που μας έχεις δώσει τόση ομορφιά.
Σε ευχαριστώ από την καρδιά, Τζούλια μου. Η ονομαστική μου γιορτή με βρίσκει νυσταγμένο. Όχι όμως τόσο για να μην πω ότι το πιο ωραίο ποίημα είναι η αγάπη. Αυτή είναι σκορπισμένη ολόγυρα παντού και κάνει τα πάντα να ανθίζουν. Αυτή γεννάει τις λέξεις που προσπαθούν να περιγράψουν τα μυστικά και τα θαύματα του κόσμου.
Ευχαριστώ θερμά, Λίνα μου. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα βρω τέτοιο πλούτο εδώ στο διαδίκτυο. Φιλία και ομορφιά.
Tόλη μου,
χρόνια πολλά,γερά,δυνατά,δημιουργικά,
ευχάριστα,χαμογελαστά,με βαθιά έμπνευση και γεμάτα αγάπη και φιλία!
Μέσα από την καρδιά μου, σε ευχαριστώ για όλα τα όμορφα που προσφέρεις!
Να είσαι καλά!
Με αγάπη η Ουρανολγίτσα!
Χρόνια πολλά, γεμάτα υγεία, προσωπική ευτυχία και έμπνευση. Καθόλου τυπικές οι ευχές για έναν άνθρωπο που η φυσική και πνευματική του υπόσταση μας είναι πολύτιμη!
Σου στέλνω τα φιλιά μου!
Tόλη μου,
όποτε βρεις χρόνο πέρνα από το μπλογκάκι μου,ένα λιβάδι σε ζητάει...
Φιλιά!
Μαζί με τη χαρά, αισθάνομαι μια μικρή αμηχανία όταν μου εύχονται για τη γιορτή μου. Μια μεγαλύτερη όταν με επαινούν ταυτόχρονα. Απίστευτο αλλά ... μήπως κατά βάθος είμαι ντροπαλός;
Εσύ όμως, Ουρανία μου, είσαι ένας μπαχτσές. Με τα οπωροφόρα του, τα λουλούδια, τα ζαρζαβατικά του. Κι ένα ρυάκι καθαρό να κυλάει ανάμεσα, ένα πουλί να τιτιβίζει μέσα στα φύλλα. Τι λένε λοιπόν σε έναν μπαχτσέ που απλώνεται τριγύρω; Ευχαριστώ, βεβαίως. Αλλά κυρίως αφήνονται ελεύθεροι να χαρούν τα χρώματα, τις ευωδιές, τη μουσική του.
Κι από την άλλη, άντε να εξιχνιάσεις το μυστήριο που ονομάζεται Πανδώρα. Το σίγουρο είναι ότι η Λίλιαν δεν χάθηκε, εδώ είναι πάντα. Με όλες τις εναλλασσόμενες υποστάσεις της.
Σε ευχαριστώ, γλυκειά μου. Ξέρεις ότι δεν μας αρμόζουν οι τυπικότητες. Όπως είπε, στο δημοψήφισμα του 1974, μια γιαγιά στη δικαστική αντιπρόσωπο που πήγε πίσω από το παραβάν για να τη βοηθήσει να ψηφίσει : «Δεν τον θέλω, κόρη μου, τον βασιλιά, δώσε μου το ψηφοδέλτιο της δημοκρατίας».
Περιμένω την επανεμφάνισή σου.
Έρχομαι τρέχοντας, Ουρανία (αν δεν χτυπήσει στο μεταξύ το τηλέφωνο).
Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα!
Και η εφημερία;;;!!!
Mεγάλη μου η χάρη. Ευχαριστώ, Μαρία.
Για να διαπιστώσω τα συναισθήματά σας και με επιστημονικό τρόπο ... ξεφύλλισα τη μαργαρίτα της εικόνας. Μ' αγαπούν, δε μ' αγαπούν ... μ' αγαπούν! Θαύμα. Και η μαργαρίτα και η αγάπη παραμένουν ακέραιες.
Είναι αυτό που λένε θαύμα, Τόλη, το θαύμα της αγάπης!
Ε, ναι, πιστεύω σ' αυτό το θαύμα, Λίνα μου. Τι νόημα θα είχε αλλιώς η ζωή; Αρκεί να είναι πραγματική η αγάπη και όχι το ισχνό της φάντασμα.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑ
ΧΑΡΑ
ΑΓΑΠΗ
Να 'μαι και εγώ μονίμως καθυστερημένος.
Τόλη μου ένα μεγάλο χρόνια πολλά από την ψυχή μου, μαζί με πολλές επικλήσεις για υγεία στο μεγάλο πνεύμα.
Καλή μου Υακίνθη, σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και για την ευγενική παρουσία σου στο ιστολόγιό μας.
Καθυστερημένος αλλά πάντα ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος, Τάσο μου. Πρόσεχε μόνο το βράδυ στη Λέσχη Ανάγνωσης γιατί η Λένα είναι πολύ αυστηρή. Εσείς θα συζητάτε το βιβλίο στο υπερώο κι εμείς οι καπνιστές θα κάνουμε τα σχόλια μας από το πεζοδρόμιο με τηλεβόα.
Ευχαριστώ αλλά ... λες να έχει ιαθεί το μεγάλο πνεύμα από την παροιμιώδη του κώφωση;
Αυτό με το μεγάλο πνεύμα είναι πρόβλημα, αλλά δεν ξέρεις με τόσα κύματα αίσχους που φτάνουν στα ώτα του από την γη τα τελευταία χρόνια ίσως να επανήλθε η ακοή του.
Τώρα αν μπορέσω να έλθω το βράδυ για πρώτη φορά θα βρίσκομαι στο πεζοδρόμιο μαζί σας. Όχι φυσικά ως συναγωνιστής αλλά ως ο μονίμως - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - αδιάβαστος. Αν διαβάσουμε το νησί σου όμως έχω το πλεονέκτημα, είμαι έτοιμος.
Τώρα για την Λένα που την συνάντησα το πρωϊ, δυστυχώς είχε μια πολύ άτυχη στιγμή να συναντηθεί το παρκαρισμένο αυτοκίνητο της με εκείνο κάποιου ασυνείδητου οδηγού που τις έκανε μεγάλη ζημιά και έφυγε χωρίς να αφήσει τα στοιχεία του.
Τι να πεις, ελπίζω να βρεθούμε από κοντά έστω για λίγο γιατί δεν σου κρύβω πως η θεία άρχισε πάλι να έχει επιπλοκές με τα πόδια της.
Ευτυχώς που ήταν η γιορτή σου και έκανα νέα ανάρτηση στο ιστολόγιο μου και να πεις ότι δεν έχω υλικό.
Αχχχ αυτή η σύνταξη και αργεί και δεν θα την δούμε.
Τώρα πριν φύγω για την πολυπληθή πελατεία μου θα ρίξω και την ιδέα.
Μια και είναι καλοκαιράκι να καλέσουμε και όλους τους φίλους και να στήσουμε την λέσχη μας έξω από την είσοδο της βιβλιοθήκης οπότε και όλοι θα είμαστε ευχαριστημένοι και που ξέρεις ίσως και κάποιοι περαστικοί να δουν ή να βρουν μια άλλη οπτική στην ζωή τους.
Ναι, θα μας κάνει ο Αβραμόπουλος του πεζοδρομίου. Όπως ψηφίσαμε βρίζοντας στις εκλογές, τώρα θα καπνίζουμε βρίζοντας. Θα βλέπουν το κακό παράδειγμα οι περαστικοί και θα γίνονται αυτομάτως του κατηχητικού. Με μυστηριώδεις τρόπους επέρχεται ο εξαγνισμός της κοινωνίας (της μίζας και της ηθικολογίας).
Λυπάμαι για τη θεία σου, Τάσο μου, και λυπάμαι για τη Λένα. Όλο ατυχίες είναι αυτό το κορίτσι.
Για το βιβλίο μου δεν το βλέπω. Θα βρισκόμαστε όλοι σε αμηχανία, και εσείς και εγώ. Και δεν γουστάρω καθόλου τους δισταγμούς και τις «ευγένειες».
Βροντάει και αστράφει τώρα έξω. Πάω να δω το ιστολόγιό σου (αν μου το επιτρέψει). Τα λέμε το βράδυ.
Χρόνια Πολλά - Πολλά!!!
Κι ας είναι λιγάκι αργοπορημένα...
Σε ευχαριστώ θερμά, κοριτσάκι. Αργοπορημένα κι εγώ.
Καληνύχτα.
Τα πιο καθυστερημένα Χρόνια πολλά από ένα "έρημο" νησί στην άκρη της... Ελλάδας. Να 'σαι πάντα καλά να μας χαρίζεις όμορφες στιγμές με τα βιβλία σου.
Et tu, Brutus? Να πώς μένει κανείς μόνος στο έρημο νησί στο κέντρο της πόλης.
Σ' ευχαριστώ θερμά, ΙΖΑ μου. Να περάσεις καλά με τους αγαπημένους σου, να γυρίσεις ανανεωμένη και να μετατρέψεις όλα τα ταπεινά και ασήμαντα της θάλασσας σε ωραία καλλιτεχνήματα.
Δημοσίευση σχολίου