Υποκλίνομαι

Υποκλίνομαι στο διαρκές παρόν το αδυσώπητο
διαρκώς που παρελθώνει –

Στην έκδυση ενός τέττιγα –

Σ’ εκείνο το «για πάντα» του έρωτα που λέει στήτω ο ήλιος
και ο ήλιος στέκεται –

Υποκλίνομαι στο ένας είναι ο Θεός
και οι προφήτες του Αήρ και Θάλασσα και Πυρ –

Στο μάρμαρο υποκλίνομαι που δάκρυσε γιατί
και η πέτρα κλαίει –

Στο πνεύμα που περιίπταται και με αναπνέει –

Στον έκπτωτο υποκλίνομαι που λέει δεν, δεν υποκλίνομαι –

Στην κάτοψη υποκλίνομαι των κοπετών
από βαθείας Τροίας –

Στη λαλοσύνη της σιωπής –

Σε σένα ω γυναίκα εν γόνασι –

Στην Αιμιλία Ντίκινσον

Στο αστέρι Αρθούρος

Στους στίχους του Βλαδίμηρου
τους αναυτοκτόνητους –

Στην εφημερίδα «Κήρυξ – Ποίημα» υποκλίνομαι –

Στον Άρνα που πληκτροδρομεί το μάννα – ποίημα υποκλίνομαι –

Στην απ’ τα κόκκαλα έγερση –

Υποκλίνομαι στην ανεπανάληπτη
επανάληψη
της ζωής !

Έλλη Συναδινού
από τη συλλογή Δρόμος, 2007