Τι βάρος όλοι αυτοί οι νεκροί πάνω στις πλάτες μου -
Τι ζωογόνο βάρος!
Το Πριν και το Μετά
Παρόν αιώνιο είναι -
Έτσι λοιπόν κι οι Τωρινοί θα περπατήσουν
αυτούς ακολουθώντας που περπάτησαν
στην οιονεί πασαρέλλα
του Σέλαος.
Για δες, και τ' άστρα ακολουθούνε
αργά - αργά -
ατμίζοντας -
Κι αυτός ο Ατμός ο ζωογόνος
αχνά μια ταξιδεύτρα σχηματίζει
άμαξα, με καμπανάκια
άηχα και ρόδες
πουπουλένιες και χωρίς
αμαξηλάτη, που οδεύει
μέχρι το Τίποτα -
Έλλη Συναδινού
από τη συλλογή Δρόμος, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Χρόνια πολλά για τα γενέθλια του ιστολογίου, έστω και καθυστερημένα! Να ομορφαίνει τις μέρες μας και να συντροφεύει τις νύχτες μας (το τελευταίο το καταφέρνει με μοναδικό τρόπο). Πολύ όμορφη η καλοκαιρινή φορεσιά του λιβαδιού.
Πάντα εδώ έστω και σιωπηλά
Σε ευχαριστώ και εκ μέρους της Λίνας και της Τζούλιας, Μαρία. Και του ενδυματολόγου Ντίνου ασφαλώς.
Η έστω και σιωπηλή παρουσία σου είναι χρυσός, για να παραφράσω ένα αρχαίο ρητό. Και η νύχτα είναι σιωπηλή αλλά τόσο εύγλωττη.
Τι ζωογόνο βάρος..Είναι που αν δεν βρεθείς εκεί, από φόβο μήπως πονέσεις πολύ, χάνεις την ευκαιρία με την επίγνωση της αθανασίας να ανταμειφθείς..
Υ.Γ.Είχατε γενέθλια;Ας είναι καλά η Μαρία που δεν ξεχνά και πάντα αγρυπνά.Χρόνια πολλά αγαπημένε μας ποιητή.
Αθανασία ! Το πανάρχαιο όνειρο της ανθρωπότητας. Αντίδοτο στη συντριπτική αίσθηση της ματαιότητας των πάντων. Στο «εγώ» που ξέρει ότι θα χαθεί και κλαίει απελπισμένα.
Υ.Γ. Ευχαριστώ, Όλγα μου, για τις ευχές σου και για την παρουσία σου. Όλοι χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα. Σοφή η εναλλαγή των εποχών, σοφή η κάθε είδους ποικιλία. Και η δόση της ποίησης πέφτει βαριά μερικές φορές, ακόμη και για μένα, να είσαι βέβαιη.
Δημοσίευση σχολίου