Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Η μετάφραση


Τους στίχους που δεν έθρεψε η αγρύπνια μου,
Τους ατυχείς ή τους ουδέποτε γεννηθέντες,
Θα τους φορέσω απόψε έναν-έναν,
Πουκάμισο, πουλόβερ και παλτό,
Και θα βγω έξω, να ψαρεύω το φεγγάρι.
Με τέτοιο κρύο και να φιλοξενούνε οι καλαμιές
Ένα αηδόνι!
Οι λάμες της αστροφεγγιάς δεν το σκοτώνουν
Μα λέει, θεέ μου, κάτι τραγούδια στη γλώσσα του
Που όλο μου το σώμα μεταφράζει
Τρέμοντας κάτω απ' τα βαριά μου ρούχα.

Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
από τη συλλογή Λιμός, 2007

5 σχόλια:

Τζούλια Φορτούνη είπε...

οι στίχοι της Δήμητρας Χριστοδούλου δουλεύουν μέρες μέσα μου...
κρατώ το φεγγάρι...
και το αηδόνι...

Appelsinpigen είπε...

καθε φορά που περνάω από δω Ποιητή, μαθαίνω!

εικόνες, λέξεις, στίχοι...

ειναι υπέροχο το ποίημα, εχω φτιάξει ήδη μια εικόνα γι αυτό στο μυαλό μου!!

Σ ευχαριστώ πολύυ!!

Καλή μέραααα!!!

Poet είπε...

Εσύ κρατάς το φεγγάρι και το αηδόνι, η Λίνα προφανώς θα αναλάβει τη μετάφραση «τρέμοντας κάτω απ' τα βαριά της ρούχα». Και για μας τι θα μείνει;

Poet είπε...

Χαίρομαι, καλό μου ξωτικό. Είναι όμως απόλυτα φυσιολογικό. Ένα ξωτικό της πόλης των φαντασμάτων έχει μια βαθύτερη συγγένεια με το φεγγάρι, με το αηδόνι και, βέβαια, με τους ποιητές.

Γιώργος Τσιρώνης είπε...

Υπέροχο ποιημα Μεγάλη δυναμη μεγάλη αλήθεια.