Θα μου επιτρέψετε, φίλοι αναγνώστες του ιστολογίου, να παρεμβάλω στην ανάρτηση των ποιημάτων το δελτίο τύπου της Νεφέλης για την κυκλοφορία του νέου μυθιστορήματός μου. Το βιβλίο άρχισε να διανέμεται σήμερα στα βιβλιοπωλεία και δεν έχει φτάσει ακόμη στα δικά μου χέρια.
Είναι μεγάλη συγκίνηση να απιθώνει κανείς στην αριστερή του παλάμη ένα καινούριο βιβλίο του. Να κοιτάζει το νιογέννητο με έκπληξη, ύστερα να χαϊδεύει απαλά το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλό του, να το ξεφυλλίζει. Να το αφήνει δίπλα για λίγο και να το ξαναπιάνει. Είναι μεγάλη ερωτική συγκίνηση, ακόμη κι όταν είναι κανείς πολύτεκνος όπως εγώ.
Αυτή τη συγκίνηση, που ήδη νιώθω νοερά, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας απόψε. Και να σας πω, όπως η κουκουβάγια για τα παιδιά της, ότι σίγουρα είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο.
Αναρτήσεις
29 σχόλια:
Να σου ζήσει το νεογέννητο και να το καμαρώσεις όπως επιθυμείς. Σου εύχομαι να πάει καλά στις πωλήσεις και σου δηλώνω ότι έχεις μια αναγνώστρια σίγουρη. Καληνύχτα και χαίρομαι πολύ για σένα.
Σε ευχαριστώ θερμά, ΙΖΑ μου. Αντί για «έρημο νησί στην άκρη του κόσμου», πολύ θα ήθελα να ήταν η ζωή μας ένα μαγευτικό νησί με ωραίους ανθρώπους στην άκρη της Ελλάδας. Και αντί να μεταμορφώνουν τον πλούτο σε καθημερινή μιζέρια, να μεταμορφώνουν τα ταπεινά υλικά της καθημερινής ζωής σε ομορφιά.
Καληνύχτα και να είσαι πάντα καλά.
Καλή πολύ καλή επιτυχία εύχομαι. Μ'εκφράζει απόλυτα το σχόλιο της IZA.
Καλό βράδυ
..μα τώρα μπορώ να μην παραβιάσω την υπόσχεση της σιωπής; Καλή επιτυχία στο νέο σου βιβλίο Τόλη μου.. ελπίζω να μην αργήσει να έρθει νοτιότερα... ευτυχώς με το internet έχεις ότι θες ακόμα και σ' ένα έρημο νησί στην άκρη του κόσμου:)
Σίγουρα θα είναι πολύ όμορφο το βιβλίο POET.
Σίγουρα θα ταξιδέψουν σ΄αυτό πολλές καρδιές .
Θα πάω στο " έρημο νησί στην άκρη του κόσμου " για να γνωρίσω τι είδες εκεί .
Χαίρομαι τόσο γι αυτή τη γέννηση .΄΄Οσο για το μαγευτικό νησί που ονειρεύεσαι στην άκρη της έρημης πατρίδας υπάρχει μέσα στα όνειρα και τις ψυχές μας και περιμένει.
Μας μοίρασες χαρά και συγκίνηση.
Να σταθώ λοιπόν εδώ και να σου ευχηθώ ξανά τα πιο όμορφα ταξίδια στην Ελλάδα και ως την άκρη του κόσμου .
Σ΄ευχαριστώ πολύ, ippoliti_ippoliti. Η δική σου σημερινή επαγγελματική απασχόληση είναι η ίδια με τη δική μου επί πολλά χρόνια στο παρελθόν. Να δούμε αν συμπίπτουν και οι λογοτεχνικές μας προτιμήσεις.
Καλό βράδυ.
Αν ήταν να γράψω ένα βιβλίο, Margo μου, για να διακόψω τη σιωπή σου, θα το έκανα. Χρειαζόμαστε την τρυφερότητα και την ευαισθησία σου, τη μουσική σου.
Σε ευχαριστώ θερμά. Τα πρόσωπα του βιβλίου μου δεν είχαν καμία δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Και έτσι άνοιξαν την καρδιά τους και ήρθαν πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Και πιο κοντά ο ένας στην ομορφιά του άλλου.
Είναι ταυτόχρονα και ένα σκληρό βιβλίο, Υακίνθη μου. Γιατί μιλάει για τη στιγμή της αλήθειας, όταν δεν μπορεί πια κανείς να κρυφτεί πίσω απ' το δάχτυλό του. Όταν πρέπει να κοιτάξει με ανοιχτά τα μάτια τους δαίμονες και τον παράδεισό του.
Σ'ευχαριστώ από την καρδιά για τις ευχές σου. Σου εύχομαι κι εγώ να είναι η ζωή καλή μαζί σου. Κάπου κοντά στο όνειρο.
Ποιητή μου,
το Ξωτικό της πόλης των φαντασμάτων σου εύχεται να κανεις κ άλλα λογοτεχνικά παιδιά!!!
και να μπορείς πάντα να εκφράζεσαι! αυτό είναι το δώρο!
Τόλη, σου εύχομαι και από εδώ να είναι το βιβλίο καλοτάξιδο, να μας ταξιδέψει όπως μας έχουν ταξιδέψει και τα προηγούμενα!
Τόλη μου, σε γιορτάζω απο χθές, στο στεκάκι μου...
Με αγάπη και συγκίνηση σου εύχομαι το βιβλίο σου να ταξιδέψει μέχρι την άκρη του κόσμου!
Να μαγέψει και να ξεκλειδώσει όλους τους κωδικούς...του πνεύματος,του σώματος, της ψυχής!
Καλημέρα,σιγοτραγουδώντας...
είμαι από τους ελάχιστους τυχερούς που ναυάγησα ήδη στο έρημο αυτό νησί, αφού διάβασα το βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή, προκειμένου να φτιάξω εικόνες για την παρουσίασή του. Δεν θα αποκαλύψω τις εξωτικές ομορφιές του ή τους κινδύνους που κρύβει. Θα πω μόνο τη γενικότερη αίσθηση που έχω...τη γεύση που μου άφησε στο τέλος: είναι η γεύση της απόλυτης λύτρωσης, όπως όταν ξαφνικά ξυπνάς από ένα παράλογο όνειρο και συνειδητοποιείς πως ο εφιάλτης είναι ακόμη τριγύρω σου, όμως εσύ νιώθεις λυτρωμένος, ασφαλής, γιατί ανακάλυψες το έρημο νησί στην άκρη του κόσμου μέσα σου κι είσαι πια έτοιμος να αντιμετωπίσεις τα πάντα, έχεις το μαχαίρι, τη φωτιά, την πρωτόγονη δύναμη της επιβίωσης...
εύχομαι να ναυαγήσουμε όλοι κάποια στιγμή σ΄ αυτό το έρημο νησί...να νιώσουμε την ερημιά του, γιατί μόνο έτσι θα φτιάξουμε αυτήν την έρμη τη σχεδία της ελπίδας
Τόλη τι να ευχηθώ; μόνο να νιώθεις αυτή την χαρά που περιγράφεις σαν πρωτοπιάνεις ένα νεογέννητο βιβλίο πάντοτε...
Τώρα που έχω τελειώσει την πρωινή μου ιεροτελεστία και έχω κάπως συνέλθει μετά τον τρίτο καφέ, πρέπει να πω, εγώ ο αιωνίως απαισιόδοξος, ότι ποτέ δεν φανταζόμουν πόσους αξιόλογους και αγνούς φίλους θα αποκτούσα εδώ στο διαδίκτυο. Μακρινούς φίλους που ούτε καν τα ονόματά τους γνωρίζω και όμως τους νιώθω δικούς μου και αληθινούς. Αισθάνομαι λοιπόν συγκίνηση και ευγνωμοσύνη που αυτό το ψυχρό τεχνολογικό μέσο μου χαρίζει τόση ψυχική ζεστασιά.
Μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους φίλους αυτούς κατέχει η Τζούλια.
Η Τζούλια έχει συνθέσει την ωραία εκφραστική εικόνα γι' αυτή την ανακοίνωση και μαζί με τη Τζούλια και με δικές της εικόνες θα παρουσιαστεί το μυθιστόρημά μου στο βιβλιοπωλείο Κυριακίδης της Θεσσαλονίκης, το βράδυ της Τετάρτης, 3ης Ιουνίου, στα πλαίσια της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου. Θα φροντίσω να αναρτηθεί εγκαίρως η σχετική πρόσκληση.
Σ΄ευχαριστώ, Τζούλια μου, που με τόση αγάπη, με τόση έμπνευση και με τόση βαθύτερη κατανόηση, μετατρέπεις τις λέξεις μου σε εικόνες. Σ΄ευχαριστώ για όλα.
Έγραψα αυτό το σχόλιο πριν διαβάσω το σχόλιο της Τζούλιας. Η επιβεβαίωση των όσων λέω ήταν ήδη εδώ. Η πιο πειστική επιβεβαίωση. Τι άλλο να πω;
Να και η υπέρβαση. Να (οι αγαθές, το τονίζω) υπερφυσικές δυνάμεις. Όταν έχει κανείς στο πλευρό του (δηλαδή να υπερίπταται) το Ξωτικό της πόλης των φαντασμάτων, τι επίγειο να φοβηθεί;
Σ΄ευχαριστώ, καλό μου ξωτικό. Να μας προστατεύεις από τους κακούς και από τη ρουτίνα, ποτέ όμως από τα πάθη μας.
Τώρα αρμόζει ο αυτοσαρκασμός γιατί αρχίζει να εξαντλείται το λεξιλόγιό μου. Τι να πρωτοπώ για τη Λίνα, τη Field of dreams, την ομώνυμη του ιστολογίου, που με στήριξε σε πολύ δύσκολες προσωπικές στιγμές μου και μαζί ξεκινήσαμε το ιστολόγιο αυτό τον περασμένο Ιούνιο; Από τότε ως και τη χθεσινή ανάρτηση για το μυθιστόρημα;
Λίνα μου, σε ευχαριστώ. Η φιλία σου είναι ιδιαίτερα πολύτιμη για μένα.
Και από την πιο παλιά πάμε στην πιο πρόσφατη φίλη του ιστολογίου.
Τι κορίτσι είσαι εσύ, Όλγα μου; Είδα την ανάρτηση στο ιστολόγιό σου και κατασυγκινήθηκα. Θα σου απαντήσω βέβαια εκεί αλλά πρέπει κι εδώ να πω ότι η συντροφική σου ανάσα, η ευθύτητα και ο ενθουσιασμός σου με ξαναγυρίζουν στα εφηβικά μου χρόνια (δεν θέλω και πολύ).
Το βιβλίο θα ταξιδέψει, Όλγα. Εμείς θα ταξιδέψουμε. Το ταξίδι είναι μέσα στο αίμα μας. Αυτή η περιπέτεια της ψυχής είναι το πεπρωμένο μας.
Καλημέρα, σ' ευχαριστώ και να είσαι πάντα καλά.
Και βέβαια Τόλη η Ελένη κι εγώ περιμένουμε ιδιαίτερα ανυπόμονα να έρθει το βιβλίο στα χέρια μας για ένα παραπάνω λόγο που ξέρεις.
Άσε να το πιάσω πρώτα εγώ στα χέρια μου. Χτύπησε ο κούριερ από κάτω πριν δυο ώρες και νόμισα ότι ήταν το βιβλίο. Πλην όμως ήταν το ωραίο περιοδικό Θεσσαλονικέων Πόλις.
Ξέρω πολλούς λόγους παραπάνω, Ντίνο μου. Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι στην εξιστόρηση της Ελένης για το καφενείο του παππού της. Αποτελεί πολύτιμο μέρος στο κεφάλαιο «Ιστορίες για ναυαγούς».
Εκείνο που δεν ξέρεις είναι ότι η Αλκμήνη και ο Φάνης γνωρίστηκαν (μπουμ!!!) σε μια έκθεση ζωγραφικής του Ντίνου Παπασπύρου (μυθιστορηματικό πρόσωπο έχεις γίνει). Τελικά, μου φαίνεται ότι θα σας μυθοποιήσω όλους. Κι αυτό δεν είναι παραμύθι.
Θερμές,πολύχρωμες ευχές,για καλή επιτυχία, από το χαρταετό!
Μου αρέσουν οι χαρταετοί, ιδίως οι πολύχρωμοι. Ευχαριστώ πολύ.
Καλοτάξιδο το καραβάκι της ψυχής σου Τόλη.Ούριος άνεμος να πνέει στα πανιά του , να φτάσει και στα χέρια μας , μαζί να ονειρευτούμε τη ζωή.Γιατί το έχεις αποδείξει με τόσους πολλούς και διακριτικούς τρόπους ότι είσαι αθεράπευτος θιασώτης της ζωής.
"σ΄ένα έρημο νησί στην άκρη του
Αιγαίου"
τον Ιούλιο
θα το διαβάσω
κάτω απ΄το αρμυρίκι
θα απολαύσω
τις ανατροπές
τους κινδύνους
την άγρια ομορφιά
το σουρρεαλισμό
ενός
"ποιητικού" μυθιστορήματος...
Τόλη μου
να είσαι πάντα γερός
και άξιος να δίνεις αγάπη...
Μύθοι!
Τι ωραία που έδιναν λύσεις με αυτούς οι αρχαίοι ημών!!
Για ένα λόγο ακόμη περιμένω επομένως το βιβλίο σου, για να διαβάσω και τον δικό μου μύθο!!!
Ναι, Όλγα μου, και η θλίψη μου δεν είναι παρά λαχτάρα για μια καλύτερη ζωή. Για έναν κόσμο στα μέτρα της καρδιάς μας.
Να είσαι πάντα καλά.
Καλύτερα στο έρημο νησί του Αιγαίου παρά στο έρημο νησί του μυθιστορήματος, Νίκο μου. Μου φαίνεται ότι εσύ ήδη τα ξέρεις όλα.
Σ' ευχαριστώ θερμά, να είσαι πάντα καλά.
Οι μύθοι ισχύουν για όλους τους ανθρώπους και ο προσωπικός μας μύθος είναι μέρος του μύθου της ανθρωπότητας, Ντίνο μου. Ας μας συγχωρεθεί αυτή η ελάχιστη ματαιοδοξία.
"Εκεί που ο καθένας μας παραμένει έγκλειστος και ναυαγός" Στέκομαι στα τελευταία αυτά λόγια σου, Τόλη, και εύχομαι το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο,και θα είναι, γιατί ένας ποιητής όταν γράφει μυθιστόρημα, ο ποιητικός του λόγος του δίνει άλλη διάσταση.
Σ' ευχαριστώ πολύ, Ανδρέα. Συμφωνώ φυσικά για τη δύναμη του ποιητικού λόγου. Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου