Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Υστεροφημία


Το όνειρο της αθανασίας. Η ουτοπία. Εμείς θα φύγουμε αλλά θα μείνουν τα ποιήματά μας. Κάποια ποιήματα, έστω ένα. Και ένα όνομα που πια δεν θα σημαίνει τίποτα. Αχ, η λαχτάρα της καρδιάς, πώς να αντέξει στη συντριπτική αίσθηση της ματαιότητας.

Μου αρέσει ο Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου. Μου αρέσει αυτό το ποίημα. Τι λέτε εσείς, μπορεί να λάμπει σαν αστέρι μέσα στη μεγάλη, την ατέλειωτη νύχτα;

12 σχόλια:

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Ναι, νομίζω πως μπορεί να λάμψει σαν αστέρι μέσα στην μεγάλη ατέλειωτη νύχτα.Σαν ένα από αυτά τα αστέρια που έλεγε κι ο Λειβαδίτης πως είναι πάντα ζήτημα ζωής ή θανατου σαν βρίσκονται στην άκρη του ουρανού..

Τζούλια Φορτούνη είπε...

και φυσικά να λάμπει...
στον αιώνα των αιώνων...

τι να πρωτοπεί κανείς για το Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου...
αγαπημένος ποιητής
δεν θα ξεχάσω εκείνη την τελευταία του συγκλονιστική συνέντευξη στο Βήμα..."οι ποιητές είναι πουλιά που πετούν"
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=82885&ct=114&dt=13/10/1996

Poet είπε...

Ακόμη και τ' αστέρια σβήνουν κάποια στιγμή, Όλγα μου. Πόσο μάλλον οι θνητοί και τα ποιήματά τους. Όλα επανέρχονται στην αρχική τους μορφή και το σύμπαν κάποτε θα επανέλθει στην απόλυτη συμπύκνωση απ' την οποία ξεκίνησε με τη μεγάλη έκρηξη πριν 13-15 δισεκατομμύρια χρόνια.

Εμείς όμως είμαστε ελεύθεροι να ονειρευόμαστε την αιωνιότητα και την αθανασία.

Poet είπε...

Όλα είναι θέμα χρόνου, ρομαντική μου Τζούλια. Στον αιώνα των αιώνων ...!!!

Η ποίηση όμως είναι ένα ερωτικό φαινόμενο κι ο έρωτας είναι ο πυρήνας της δημιουργίας. Με αυτή την έννοια, τίποτα δεν πεθαίνει, απλώς μετουσιώνεται και κάποτε αναγεννάται. Ex nihilo. Αφού λοιπόν υπάρχει η αφθαρσία της ύλης, γιατί να μην υπάρχει και η αφθαρσία των ποιημάτων;

Με αυτή την έννοια, κάποτε η ψυχή σου θα ενωθεί με την ψυχή των αγαπημένων σου ποιητών. Για να γεννηθεί ένα καινούριο φανταστικό πουλί στον ουρανό.

Dinos-Art είπε...

Καλέ πείτε κάτι και για τη ζωγραφική για να μη ζηλεύω τους ποιητές!

Poet είπε...

Βρε ζουλιάρη, όλες οι τέχνες είναι ποτάμια που πηγάζουν από την ίδια ορεινή (ή επουράνια) πηγή και εκβάλλουν στον ίδιο ωκεανό. Η ποίηση είναι ζωγραφική με λέξεις, η μουσική ζωγραφική με ήχους, η ζωγραφική ποίηση με χρώματα, η μουσική ποίηση με ήχους κ.ο.κ.

Κι εγώ ζηλεύω εσένα που κάθεσαι και ζωγραφίζεις συνεχώς, ενώ εγώ δημοσιεύω τα ποιήματα των άλλων.
Και λέω τα αυτονόητα που φυσικά ήδη γνωρίζεις άριστα.

Υ.Γ. Και κάνε επιτέλους εκείνο το ιστολόγιο που λέγαμε να βλέπουμε με την άνεσή μας τους πίνακές σου.

Dinos-Art είπε...

Ναι Τόλη, συμφωνώ απόλυτα με όσα λες, εξάλλου τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές.
Καλά μωρέ, θα γίνει και το ιστολόγιο. Τι θα κάνουμε τα επόμενα τριάντα χρόνια;
Θα πάρω τότε το αίμα πίσω, όχι για μένα, αλλά για τους φουκαριάρηδες τους ζωγράφους που δεν πουλούν τίποτα από τότε που ξέσπασε η λεγόμενη κρίση!!!
(Τα ταβερνοφαγάδικα πάντως γεμάτα κάθε βράδυ).

Poet είπε...

Προσοχή! Μόλις γύρισα από ταβερνοφαγάδικο και μάλιστα εξαιρετικό εις την Καλαμαρίαν.

Ευτυχώς που πουλάμε εμείς οι συγγραφείς, Ντίνο μου, ευτυχώς που πουλάμε εμείς!

Dinos-Art είπε...

Σας τρώνε οι Ιούδες που φιλούν υπέροχα, χα,χα,χα!!!

Poet είπε...

Ναι, είναι το φιλί του θανάτου. Της λογοτεχνίας.

ΥΑΚΙΝΘΗ είπε...

POET κάθε ποίημα μπορεί να λάμπει σαν αστέρι στην ατέλειωτη νύχτα....Μικρό ή μεγάλο αστέρι
Ατέλειωτα άστρα κλεισμένα σε βιβλία που κι αν ποτέ δε φορέσουν τα καλά τους να τα διαβάσουν κάποτε δυο μάτια γεμίζουν τον ουρανό της ψυχής μας και των αγαπημένων μας .Και μη μου πεις πως σβήνουν .
Για παράδειγμα ο εγγονός μου έλαβε το πρώτο του δώρο- ποίημα όταν γεννήθηκε και βρίσκεται σε γαλάζια κορνίζα πάνω απ΄την κούνια του .
Αύριο θα το διαβάζει και γω ,...στο γαλαξία των ασωμάτων .ΟΥΤΟΠΙΑ!
Τι όμορφη αίσθηση ,να αξιώνεσαι τα θαύματα μεσ το αιώνιο της φυγής.
Μας χάρισες πάλι τρυφερότητα POET
και πέταγμα ,καθώς είπε και ο Αλέξης Ασλάνογλου μέσω της ΜΩΒ''οι ποιητές είναι πουλιά που πετούν''
Καλησπέρα ποιητή .

Poet είπε...

Υακίνθη μου, ο γιος μου, στα 29 του τώρα, έχει πάντοτε πάνω από το κρεβάτι του δύο από τα ποιήματα που του έγραψα όταν ήταν μικρούλης.

Ευτυχώς που υπάρχουν τα αστέρια (για να ονειρευόμαστε), ευτυχώς που υπάρχουν τα ποιήματα (για να ανασαίνουμε), ευτυχώς που υπάρχει η αγάπη (για να αντέχουμε την οδύνη της ζωής).

Καλημέρα.