Ήταν ένα ποτάμι κάποτε
που κοιμόταν στα χέρια σου
κι άλλοτε έφευγε σιωπηλό προς τη θάλασσα
αφήνοντας πίσω του
ένα φύλλο φθινοπώρου.
Δεν ήξερα πως δίπλα στην καρδιά σου
χτυπούσε η καρδιά ενός ποταμού
πως ήσουν ποτάμι
πριν γίνεις η αγάπη μου
όπως εκείνα που κυλούν
πλάι στις σιδηροδρομικές γραμμές
που ενώνουν τις μεγάλες πρωτεύουσες
όπως η σιωπή τις μεγάλες σημασίες
κάτω απ’ τη μελαγχολική αυτοκρατορία της βροχής.
Ένα παιδί τρέχει πλάι στα τραίνα που περνούν
γυρεύει κάποιο δικό του πρόσωπο
που ταξιδεύει
πάντοτε ταξιδεύουν οι αγαπημένοι μας
κι όταν ακόμη είναι κοντά μας, ταξιδεύουν
μέσα στο φόβο μας να μην χαθούν.
Πάντα μας ταξιδεύει η αγάπη.
Κατερίνα Καριζώνη
από τη συλλογή Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων, 1992
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Αγαπημένα ποιήματα, τα ποιήματα της Κατερίνας Καριζώνη.
«...πάντοτε ταξιδεύουν οι αγαπημένοι μας
κι όταν ακόμη είναι κοντά μας, ταξιδεύουν
μέσα στο φόβο μας να μην χαθούν.»Ναι, και έτσι έχω νιώσει.
Όμορφα, θλιμμένα και με γλυκύτητα εκφράζεις δύσκολα πράγματα, Κατερίνα.
'' Πάντα μας ταξιδεύει η αγάπη ''
Πάντα να ταξιδεύουμε την αγάπη στις καρδιές αυτών που αγαπάμε . Αυτών που θέλουμε να μας αγαπούν.
Γιατί η Ανάσταση μόνο απ΄την αγάπη θάρθει.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ POET
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ .
Εμείς οι λίγοι κρατάμε τα πόστα στις σιωπηλές τώρα πόλεις μας. Μακριά από την εορταστική φρενίτιδα.
Όλοι μας έχουμε βιώσει την απώλεια, Λίνα μου. Και τον φόβο της απώλειας. Τον εξορκίζουμε με τις λέξεις της αγάπης, ιδιαίτερα με την πράξη της αγάπης.
Χρόνια πολλά, Υακίνθη. Με την αγάπη ως πράξη καθημερινή, ως μία διαρκή ανάταση και ανάσταση.
Ακριβώς έτσι, Τόλη. Love is what makes the world go round.
Υπέροχο, μόνο και με ελπίδα που πασχίζει...
Δημοσίευση σχολίου